optimisme

Rond het milieu hangt vaak iets tobberigs: klimaatverandering, uitputting van natuurlijke hulpbronnen, aantasting van natuur en landschap, vervuiling van oppervlaktewater. Genoeg ellende om te besluiten voortaan binnen te blijven. Met de verwarming en (spaar)lampen uit.

Een tijd geleden ben ik gestopt met het lezen van de krant. Iedere ochtend een opsomming van alle narigheid in de wereld op mijn deurmat vinden begon me op te breken. Ik wil geen struisvogelpolitiek bedrijven, maar er gaat weinig energie uit van het eindeloos herhalen wat er allemaal mis is in de wereld. Het geeft een drukkend, naargeestig gevoel dat - laat ik voor mezelf spreken - niet oproept tot actie. Mensen zijn nu eenmaal egoïstische, hedonistische wezens die door lusten worden gedreven en niet in staat zijn tot onbaatzuchtigheid voor het algemeen belang. Dus gaan we allemaal naar de verdoemenis. Of toch niet?

In plaats van struisvogelpolitiek kies ik tegenwoordig voor paradijsvogelpolitiek: ik ben een fanatiek verzamelaar van creatieve, optimistische initiatieven die iets bijdragen aan het milieu of aan het collectieve goede gevoel. Ideeën waar je blij van wordt, waar je van gaat borrelen of waar je meteen aan mee wilt doen.

Wat dacht je van deze tips om een verticale tuin te maken met (onder andere) oude sokken? Of van de steeds verder oprukkende guerilla gardening beweging? Je kunt intekenen op een uitdaging op dewereldredden.nl, of wereld verbeterend shoppen. Het Blijbedrijf maakt het leven een stukje mooier en op hetkanwel.nl wordt de toekomst als een kans gezien. Hoe mooi is dat?

Als de aandacht voor duurzaamheid duurzaam moet zijn, denk ik dat je met creativiteit en optimisme een stuk verder komt dan met doemdenkerij.