29 december 2010

het woensdagse weekmenu

Boodschappen doen vlak voor de kerst is een ramp, maar ik word erg blij van boodschappen doen net na kerst. Onze lokale grutters doen er alles aan om zo snel mogelijk van decemberspullen af te komen, dus dit is mijn tijd om toe te slaan! De "decemberspecials" van Albert Heijn kosten op dit moment maar 1 euro, dus mijn karretje lag gisteren al snel vol met sugar snaps in honingsaus, champignonsoep-onder-een-korstje en allerlei ander lekkers. In de diepvries is alles nog tot november 2011 houdbaar en na deze kerstdagen heb ik daar weer ruimte genoeg.

Ik heb me meteen voorgenomen om mijn woensdagse weekmenu in ere te herstellen. De kerstvakantie is de periode waarin we de financiën en de huishoudelijke planning nog eens grondig tegen het licht houden en mijn conclusie was, dat er nog wel wat bewuster ingekocht kan worden. Niet zozeer om de kosten te drukken (alhoewel dat natuurlijk mooi meegenomen is), maar vooral om verspilling tegen te gaan. Het gebeurt regelmatig dat we dingen "vergeten" op te maken, waarna we het weg kunnen gooien omdat het bedorven is. Doodzonde natuurlijk. Omdat ik na de zomer een tijdje fulltime ben gaan werken is het een beetje versloft en ik wil graag de draad weer oppakken.

In 2010 bleek ons boodschappenbudget rond de 100 euro per week te liggen; inclusief schoonmaak- en verzorgingsartikelen. Op zich niet overdreven veel - zeker als je meetelt dat we veel groenten en granen biologisch kopen - maar ik denk dat er ook qua kosten nog wel een slag kan worden gemaakt. Kortom: het boodschappenregime in huize Bewuste Eenvoud wordt weer wat strakker ingericht!

Weekmenu:

Roergebakken spruitjes met knoflook, uitjes en noten en aardappelgratin
*

Gestoomde broccoli met sojasaus, gebakken uitjes en sesamzaadjes, zilvervliesrijst
en vega hamburgers
*

Linzenstoofpot met quinoa en (biologische) diepvriesgroenten
*

Volkorenspaghetti met tomaten-basilicumsaus, salade met avocado, komkommer en cashewnootjes
*

Uitgegeven aan de weekboodschappen:
Lidl:                    € 36,77
Albert Heijn:      €  22,59

Totaal:                € 59,36**

** Dit is niet maatgevend voor onze wekelijkse kosten; we zijn nog bezig om de kerstvoorraden op te maken en door de vele bezoekjes rondom kerst en oud en nieuw zijn we relatief veel van huis.


24 december 2010

2010 in 750 woorden

Geïnspireerd door 750words.com bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om op die manier terug te blikken op mijn jaar. Het idee van 750 woorden is dat je iedere dag drie pagina’s schrijft zonder teveel na te denken, te redigeren of sociaal wenselijke teksten neer te pennen. In mijn 750 woorden heb ik een tikkie vals gespeeld door af en toe stiekem te schrappen. Ik blijk nogal lang van stof. Verder heb ik geprobeerd om helemaal uit de losse pols te schrijven en dan blijken vanzelf de hoofdthema’s boven te komen. Het voelt als een meditatie en het werkt nog therapeutisch ook. Ik daag jullie uit het stokje over te nemen. Als je de uitdaging aangaat, laat dan even een reactie achter, want ik kom graag meelezen!

2010 in 750 woorden

2010 begon met een huis vol mensen. Logees uit Frankrijk en Abu Dhabi, mijn broer en schoonzus uit Chicago en veel spontane aanloop van vrienden in de nieuwjaarsnacht waren een fantastische manier om het jaar te starten. Het was het begin van onze “carrière” als Couchsurfers; het blijkt geweldig om mensen uit allerlei landen een paar dagen in je gezin mee te laten draaien. Zonder Den Haag te verlaten hebben we het gevoel prachtige reizen te hebben gemaakt.

Begin 2010 kreeg ik de kans om als organisator, facilitator en dagvoorzitter een aantal conferenties te leiden. Zo werd mijn eigen bedrijfje geboren. Het is iets wat helemaal van mij is en waar ik heerlijk mijn ei in kwijt kan. Rijk zal ik er niet van worden, maar het geeft me iedere keer weer een kick om het tot een goed einde te brengen.

Maar mijn jaar heeft ook in het teken gestaan van beperking. Na een second opinion bleek dat er een fout was gemaakt bij mijn operatie in Frankrijk de zomer daarvoor. Het verklaarde waarom mijn schouder nog steeds niet functioneerde en waarom ik zoveel pijn had. Maar het betekende ook: opnieuw opereren en van voor af aan beginnen met revalideren. Het is ook nog mijn schrijfarm, dus dat was een behoorlijke klap. Mijn schouder en arm zullen nooit meer zo worden als het ooit was, maar ik heb veel van deze periode geleerd. Dat je de tijd de tijd moet gunnen om de tijd te zijn. Dat je onvoorwaardelijk van je lijf moet houden en er goed voor moet zorgen, ondanks (of vanwege!) zijn onvolkomenheden. Dat om hulp vragen geen schande is. Inmiddels kan ik zonder enige wrok zeggen dat mijn ongeluk een zegen in vermomming is geweest.

Mijn kinderen worden groot. Ik geniet enorm van hoe ad rem ze zijn, hoe ze steeds meer gevoel voor recht en onrecht ontwikkelen. Hoe ze dingen niet meer zomaar aannemen, maar de discussie aangaan en soms met stevige, maar terechte, feedback komen. Ik constateer trots dat het prettige, betrokken mensen worden. Maar ik realiseer me ook dat een belangrijke fase van de opvoeding is aangebroken. Mijn dochter zit sinds de zomer op de middelbare school. Een verandering van formaat; haar wereld is veel groter en onveiliger geworden. Ik blijk harder nodig dan ooit, maar op een heel andere manier. Ik word geacht op afroep beschikbaar te zijn en verder vooral niet te opvallend aanwezig te zijn. Het is nog even wennen aan die nieuwe verhouding.

Financieel is 2010 een prima jaar geweest. We zijn losser geworden in het consuminderen. Vorig jaar was ik soms te recht in de leer en ontzegde ik mezelf pleziertjes of nam genoegen met minder kwaliteit om maar zo zuinig mogelijk te leven. Inmiddels begin ik hierin een balans te vinden. Ondanks het feit dat we daardoor weer meer geld zijn gaan uitgeven, zijn we er in geslaagd om de helft van ons inkomen te sparen. Dat is natuurlijk geen doel op zich, maar toch ben ik er trots op.

Mijn energiebalans verdient meer aandacht. Ik merk dat ik slecht in staat ben mijn energie zo te verdelen dat ik na een dag werken genoeg over heb voor andere activiteiten. Dat betekent dat mijn gezin het vaker dan me lief is met de kruimels moet doen. Daar ga ik in 2011 beter op letten. Ik hou van mijn werk, maar het mag niet de hoofdrol spelen en dat is het de afgelopen weken stiekem wel gaan doen.

Door mijn yogaopleiding is mijn spirituele ontwikkeling in een stroomversnelling gekomen. Ik merk dat ik in staat ben over mijn eigen schouder te kijken en mijn gedachtenkronkels liefdevol te observeren. Ook heb ik geleerd dat feedback iets anders is dan kritiek en dat ik het op een constructieve manier kan gebruiken om te leren. Tijdens een stilteweekend heb ik ontdekt dat je stilte niet hoeft op te zoeken, maar dat je die altijd bij je hebt. Stilte heeft niet zozeer met geluid te maken; het blijkt een gevoel te zijn.

En dan mijn blog. Wat een heerlijke uitlaatklep om dingen van me af te schrijven en ook nog respons te krijgen van mensen die meelezen, meedenken en meevoelen. Toen ik begon had ik nooit kunnen denken dat ik ooit per dag een paar honderd lezers zou hebben. Het verrijkt mijn leven; iedere reactie voelt als een cadeautje en zet me aan het nadenken, het ontroert me of maakt me aan het lachen. Dank jullie wel voor (weer!) een mooi blogjaar en ik wens jullie en jullie geliefden prachtige dagen toe.

17 december 2010

blogprobleempje

Wegens een gesneuvelde laptop is het even stil aan mijn kant. Zodra ik een andere oplossing heb meld ik me weer. Bloggen via mijn gsm blijkt namelijk toch een drempel...

11 december 2010

gadgets

Een fout die je zou kunnen maken bij het vereenvoudigen van je leven is denken dat gadgets je leven gemakkelijker maken. Tot op zekere hoogte klopt dat (als je bijvoorbeeld een wasmachine of strijkbout als gadget aanmerkt), maar vaak is die gedachte behoorlijk verraderlijk. Voor je het weet staat je huis vol spullen die geld kosten, ruimte innemen, stof vangen en maar goed zijn voor één ding. Vooral bij Tellsell zijn ze er goed in om je te laten geloven dat je leven drastisch verandert door de aanschaf van een verfspuiter, een mop met ingebouwde centrifuge of een deken met mouwen.

Ben je in het bezit van één van de onderstaande artikelen, dan loont het de moeite om eens kritisch na te denken over het verschil tussen "nice to have" en "need to have"...

De watermeloenkoeler op wielen

De geluidsdemper voor je toetsenbord

Een donut-drager met lollygat (die ook nog op slot kan)

De bananensnijder

Het vaderzadel
En wat is volgens jullie het meest nutteloze gadget dat er te koop is?

05 december 2010

pleidooi tegen perfectie

Ik zal het maar toegeven: ik raak tamelijk snel geïmponeerd door mensen die perfectie uitstralen.

Mensen die goed gekleed met welopgevoede kinderen in een keurig gewassen auto door de wereld bewegen. Wiens huis op elk moment van de dag spic and span is, met een verse bos bloemen op tafel en servetten die passen bij het tafelkleed. Die er ondanks een verantwoordelijke baan of intensief vrijwilligers werk in slagen iedere avond op dezelfde tijd een gezonde en smakelijke maaltijd te serveren voor het gezin. Die de kinderen vervolgens in een keurig tempo én met mes en vork opeten, waarna ze bedanken voor het heerlijke diner. Mensen die geen verjaardag vergeten en altijd een persoonlijke attentie cadeau doen.

En dan ben ik daar. Ondanks mijn streven naar perfectie is mijn huis op vrijwel elk tijdstip van de dag rommelig. Als mijn haar goed zit berust dat op louter toeval. De bos bloemen die ik drie weken geleden kreeg in verband met mijn nieuwe baan moet ik zo écht eens weg gaan gooien. Minstens één dag per week eten we een diepvriespizza of tosti's in verband met gebrekkig boodschappenmanagement. Iedere ochtend zoek ik in het halfduister twee dezelfde sokken bij elkaar in de berg schone was die ik nog niet heb opgeruimd. Met wisselend succes, blijkt vaak zodra het daglicht doorbreekt.

Toch ben ik steeds vaker blijmoedig imperfect. Van perfectie wordt je namelijk nogal obsessief en vermoeid. Het streven naar perfectie ontneemt je spontaniteit. En wat het belangrijkste is: perfectie gaat vooral om het uiterlijke plaatje en heeft geen enkel verband met wat je doet of wie je bent. Perfectie kan je er van weerhouden om je échte drijfveren te onderzoeken, want daar kom je helemaal niet aan toe als eerst je uiterlijk en je omgeving aan optimale kwaliteitsnormen moeten voldoen. Je hebt het punt perfectie namelijk nooit bereikt, de horizon verspringt steeds zodra je hem nadert.

Natuurlijk mag je best streven naar een bepaalde kwaliteit, een net huis of een goede haardag. Maar vergeet dan niet er vol overgave van te genieten. Perfectie loslaten heeft me geleerd van kerst te genieten; iets waar ik vroeger een grondige hekel aan had. Juist door de schoonheid in imperfectie te zoeken vind je acceptatie: ik ben geen perfecte moeder, maar ik moeder wel vol overgave. Ik zie er niet perfect uit, maar ik schep er plezier in om goed voor mijn lijf te zorgen. Mijn huis is rommelig, maar het is voor ons een warm bad, waarin we Leven met de hoofdletter L.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat het leven een stuk prettiger wordt als je niet meer zoekt naar perfectie, maar naar inspiratie. Om er maar eens een quote van Leonard Cohen tegenaan te gooien:

There's a crack in everything,
That's how the light gets in

04 december 2010

klein geluk 18


...de eerste sneeuw van dit seizoen. Een wandeling helemaal in mijn eentje op een plek waar nog geen voetstappen zijn. Behalve die van de vogels. Meer heb je soms niet nodig om 100% gelukkig te zijn.