iedereen eten uit eigen tuin

Hoe niet-sexy het ook klonk: de workshop Zelf paddenstoelen kweken van vorige week was erg boeiend. Ik ben meteen met het broed (de paddenstoelenstarter, als het ware) aan de slag gegaan en ik hoop over een weekje of drie mijn eerste zelf gekweekte paddenstoelen te kunnen eten (wat nu nog moeilijk te geloven is als ik het onsmakelijke potje broed bekijk). Hierover later meer.

De workshop werd gegeven in een educatiecentrum dat het kweken van gezonde voeding in de stad stimuleert. Hun motto: er zijn maar weinig plekken niet geschikt om iets eetbaars op te verbouwen. Te midden van al het beton en asfalt in de stad is door dit initiatief al menig stadstuintje - soms ter grootte van een paar stoeptegels - verrezen. De foto's en folders in het centrum waren zo inspirerend, dat ik toch nog even terug wil komen op mini-moestuintjes.

Voor de geluksvogels die landelijk wonen en beschikken over een ruime tuin is het misschien niet helemaal voor te stellen dat wij het in de stad vaak zonder moeten doen. Zelf heb ik sinds een paar jaar een tuin (formaatje postzegel) en ben ik in mijn straat één van de weinigen die hem niet helemaal dicht heeft gestort met siertegels. Ik heb een klein terras waarop in de zomer bakken met aardbeienplantjes, verse kruiden en pluksla staan. Tussen mijn sierplanten groeien groenten: bietjes, knolselderij, pastinaak, tomaat, venkel. Tegen de gevel staat een druif en verscholen tussen de struiken staat een rode en een blauwe bes. Ik heb twee kleine fruitbomen (een appel en een kers) in speciekuipen op de oprit staan. Verder heb ik nog een bak met een framboos, maar die heeft onlangs het loodje gelegd door onkundig snoeien (mea culpa).

Maar zelfs als je niet beschikt over een bescheiden tuin zijn de mogelijkheden plenty. Bij een kleine buitenruimte is de zogenaamde square foot garden een uitkomst: een ruimte van ongeveer 1.20 x 1.20 volstaat. Een goede uitleg in het Nederlands is te vinden op de site van Jelle. In een square foot garden kun je door heel uitgekiend te zaaien een mooie oogst binnenhalen met veel verschillende soorten groenten. De methode is ook erg geschikt voor een balkon of dakterras. In de beschrijving - zowel de Engelse als de Nederlandse - wordt gesproken over het gebruik van turfmolm. Daar heb ik persoonlijk wat moeite mee, aangezien turf een niet-hernieuwbare grondstof is, die bovendien vaak over grote afstanden wordt vervoerd om naar Nederland gebracht te worden. Cocopeat en bokashi deden het in mijn square foot garden prima als alternatief.

Mocht je überhaupt niet beschikken over een buitenruimte - been there, done that - dan is vensterbanktuinieren een uitkomst. Niet geschikt voor robuuste groenten uit de volle grond, maar wel voor groenten en kruiden als basilicum, koriander, komijn, pluksla, Thaise aubergines, cherrytomaatjes, babypaksoy en pepers.

Zorg voor optimale omstandigheden: genoeg lucht in de grond om de drainage te bevorderen (handje metselzand of kokosvezel door de potgrond volstaat) en goed op het zakje lezen welk klimaat gewenst is. Het is vaak nodig om wat te schuiven met sommige onderdelen van de minimoestuin want je hebt soms tuttebellen van planten die liever niet in volle zon, tocht of op de verwarming staan. Kwestie van goed naar je plantje kijken: slappe blaadjes, bruine punten of dunne sliertige pierlala's zijn meestal een teken dat de plant niet blij is. En soms moet je concluderen dat je deze ronde verloren hebt en vol goede moed opnieuw starten met zaaien. Maar de winter is lang en de potgrond geduldig.

En met wat experimenteren (en na de nodige mislukkingen) is het voor iedereen mogelijk te eten uit eigen tuin.