1. Leef naar je inkomen. Of beter nog: leef daaronder.
2. Doe iets wat je leuk vindt en laat je er voor betalen.
Zoals Johan Cruijff ooit zei: je gaat het pas zien als je het door hebt. Je werkt hard om succesvol te zijn en veel te verdienen. Om de bijbehorende stress tegen te gaan geef je het nodige geld uit aan verwennerij, bezorgpizza's en gemaksdiensten. En niet te vergeten aan dure statussymbolen, want de buren moeten ook zien hoe succesvol je bent.
Ik vond vroeger (lees: tot voor kort) een dik salaris en veel status het ultieme streven in mijn loopbaan. Ik, en vele ambitieuze types met mij, was continu onderweg om nog belangrijker en beter betaald te worden. De spoeling aan de top werd steeds dunner en de strijd om de schaarse carrièremogelijkheden steeds grimmiger. Ik werd er niet gelukkiger van.
En wat nou als je eigenwijs bent en gewoon uit het systeem stapt? Want wat is nou helemaal succes? Is dat die poenige auto en dat dikke huis, of is succes de kunst om gelukkig te zijn met kleine dingen? En kun je financiële vrijheid niet veel beter bereiken door niet meer afhankelijk te zijn van geld?
Door jezelf een levensstijl aan te meten waarin je met weinig middelen toe kan, koop je de vrijheid om minder te werken. Of om een baan te accepteren die je geweldig vindt, in een sector waarin weinig wordt verdiend.
Ik combineer dit: ik werk parttime (vier dagen) bij een bedrijf waar ik, ook nu ik er precies een jaar werk, nog elke dag erg blij van word. Het bedrijf geeft mensen met een (fysieke, verstandelijke of psychische) beperking de kans zich te ontwikkelen. Het is een gewoon bedrijf, maar met bijzondere mensen. Het zijn deze mensen die me elke dag met mijn neus op de feiten drukken door hun onverstoorbare levenshouding - en dat zijn zo mogelijk nog waardevoller gouden regels:
laat je niet door je beperkingen uit het veld slaan, maak je met de mogelijkheden die je hebt zo nuttig mogelijk en wees daar vervolgens schaamteloos trots op. En vergeet vooral nooit te genieten!
Je slaat de spijker op z'n kop. Heel mooi geschreven en veel plezier morgen op je werk!
BeantwoordenVerwijderenMooi stukje,hopelijk gaan steeds meer mensen zo denken.
BeantwoordenVerwijderenGr Henriëtte
Ik herken dit volkomen.Ik heb tot mijn 45 ste in de confectiebranche gewerkt en veel geld verdiend en gespaard. Mijn vrouw werkt/werkte ook. Daarna heb ik gekozen voor mijn hart en ben ik locatiemanager in het speciaal onderwijs geworden. Ik verdien veel minder maar daar gaat het me niet meer om. Ik ben nu grotendeels fin. onafhankelijk ik kies puur voor mooi/leuk werk zonder teveel aan stress.
BeantwoordenVerwijderen@Peter: Wat een geluk he? Als je het op tijd door hebt om nog een ommezwaai te kunnen maken.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog veel contact met mijn oud-collega's uit het bedrijfsleven en zou ze af en toe wel door elkaar willen schudden. Maar iedereen moet z'n eigen weg bewandelen, dus ik moet mijn bekeringsdrang voor me houden.