willekeurige vriendelijkheid

Vorige week zag ik op Oprah een gigantische flashmob waar 21.000 mensen aan mee deden. Ik weet niet wat het is, maar als ik zoiets zie, raak ik altijd ontroerd. Toen mijn lief thuiskwam liet ik hem het filmpje op Youtube zien. Ook hij kreeg er aangenaam kippenvel van en zo kwam ons gesprek op de vraag waar die ontroering nu vandaan komt. Volgens hem heeft het te maken met het zien van mensen die belangeloos samenwerken. Tot op zekere hoogte denk ik dat daar wel iets in zit. Maar toen ik er later nog eens over nadacht bedacht ik dat het voor mij meer in het 'belangeloos' dan in het 'samenwerken' zit.

Het feit dat mensen zich zonder uitzicht op persoonlijk gewin inzetten om de wereld een stukje mooier/speelser/luchtiger te maken vind ik heel bijzonder. Zo vind ik ook de acties van Improve Everywhere (gevonden op de site van Patrick) helemaal geweldig, evenals Operation Beautiful waar ik eerder al eens over schreef. Ik heb net mijn eerste post-it geplakt!

En waar mijn hart de afgelopen week helemaal een sprongetje van maakte was de online vriendelijkheidscursus. Vooral huiswerkopdracht nummer 3, waarbij de cursisten gevraagd wordt om iets vriendelijks te doen voor een onbekende. Heerlijk om te lezen en erg inspirerend. Van een bedankmailtje sturen aan de anonieme jongen van de helpdesk die je zo goed geholpen heeft tot een kadokaart achterlaten tussen de ruitenwisser van een willekeurige vreemde.

Vorig jaar, ongeveer rond deze tijd, lag ik na een ongeluk een tijdje in een Frans ziekenhuis. Toen ik eindelijk bericht kreeg dat ik naar huis mocht, vroeg mijn bezorgde kamergenote, een wat oudere Franse dame, of ik echt van plan was dat hele eind in de auto te zitten met mijn gehavende lijf. Door de taalbarrière (ik spreek een paar woorden Frans, maar diepe gesprekken zitten er op dat niveau niet in) hadden we tot dat moment nog niet veel meer contact gehad dan een oppervlakkig gesprekje. Toen ik zei dat we van plan waren om een tussenstop te maken in Parijs omdat dat ongeveer op de helft van de route lag, schoot ze overeind. Zij was eigenlijk een Parisienne, maar had een ongelukje gehad in de tuin van haar vakantiehuis. Ze zou een buurvrouw voor ons bellen die de deur voor ons open zou maken en we moesten in haar Parijse woning blijven slapen. En zo geschiedde.

Af en toe heb je opeens een engel in je leven en op dat moment was het madame Bosse. Maar het kan ook iemand zijn die opeens een aria zingt in de supermarkt, of die een andere, belangeloze vriendelijke daad verricht. En toen ik al die filmpjes zag en stukjes las, bedacht ik dat ik een deel van mijn overvloedige courgette-oogst bij de tramhalte naast de moestuin neer ga zetten met een briefje erop. Wie er een lust, mag hem meenemen. Ik word al helemaal vrolijk van het idee.