25 mei 2010

onderhoud

Het was een rare gewaarwording om vanuit de rust van het klooster weer met beide benen in mijn bomvolle leven te landen. Ik besef eigenlijk zelden hoe druk ik het heb, totdat even alle verplichtingen wegvallen. Voor mijn opleiding mocht ik twee dagen op een heerlijke bosrijke plek doorbrengen. Twee dagen vol bezinning, fijne mensen, mooie gesprekken en inspiratie. Even alle dagelijkse beslommeringen loslaten en de pure luxe om naar binnen af te reizen.

In de waan van de dag ben ik geneigd mezelf weleens kwijt te raken. Ik ben zo druk met lijstjes afwerken en bordjes draaiend houden dat ik vergeet om even over mijn eigen schouder mee te kijken hoe ik er bij zit. Hoe voel ik me écht? Waar komt die spanning in mijn rug vandaan? Wat vind ik nu eigenlijk van wat er in mijn leven gebeurt?

Ik gebruik mijn lijf te vaak als een voertuig dat mijn hoofd vervoert naar de plek waar het moet zijn. Door een weekendje mentaal ontslakken lukte het zó goed om de rust terug te vinden dat ik na vijf uur slaap helemaal fit en uitgerust wakker werd.

Gek eigenlijk, dat je wel halfjaarlijks naar de tandarts gaat en af en toe naar de kapper of de schoonheidsspecialist, maar dat je vergeet de binnenboel af en toe een grondige onderhoudsbeurt te geven. Terwijl je daar toch ontzettend van opknapt, van binnen én van buiten.

3 opmerkingen:

  1. Oh, wat klinkt dat fijn zeg! En ik herken dat helemaal van het lichaam als vervoersmiddel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een gewaarwording hè? Heel herkenbaar trouwens van dat vervoermiddel. Wat kunnen twee dagen rust dan een hoop ruimte geven in je hoofd en in je lijf!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het was heerlijk, in alle opzichten. Een volgende keer zal ik er alleen voor zorgen dat ik daarna weer wat geleidelijker in het "echte leven" kan landen. Meteen in de hoogste versnelling meedraaien deze week heeft een deel van het effect helaas teniet gedaan...

    BeantwoordenVerwijderen