het "woensdagse" weekmenu

Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik ben helemaal klaar met de winter. Ik ben uitgekeken op mijn winterkleding, op het grijze weer en op het eentonige wintervoedsel. Ik zit teveel binnen en ook al beginnen de dagen (godzijdank!) merkbaar te lengen, het nodigt nog niet echt uit tot een wandeling na het avondeten. Dat betekent ook dat ik veel tijd achter de pc doorbreng en dat fysieke activiteit niet hoog op mijn to-do lijstje staat (of beter gezegd: het staat wel hoog op het lijstje, maar het is ook dagelijks het eerste wat er af valt).

Deze week is het huishouden een beetje rommelig, zoals eigenlijk elke schoolvakantie. Versnipperd over de week heb ik wat uurtjes vrij, maar het werk is te druk om helemaal vrij te nemen. Bovendien moet ik binnenkort onder het mes en ben dan een tijdje uit de roulatie, dus ik probeer alvast wat zaken vooruit te plannen. In de wetenschap dat ik de komende week vaker laat thuis ben en dan weinig puf meer zal hebben om uitgebreid te koken heb ik het weekmenu tamelijk eenvoudig gehouden.

Woensdag had ik geen zin om boodschappen te doen omdat ik met de kinderen op pad was. Nu begint écht het eind van het rantsoen in beeld te komen (ik heb maar een beperkte voorraad in huis, zie mijn post van gisteren) en er moet dus ingeslagen worden.

Weekmenu

Volkorenpita's met vegetarische kebab, sla, tahin en koriander
*
Louisiana gumbo met zilvervliesrijst (eerlijk is eerlijk: de gumbo hoef ik alleen maar te ontdooien en de rijst erbij te koken)
*
Volkorenspaghetti aglio olio en tomatensalade met balsamico en verse basilicum (toch alvast een beetje de zomer in huis)
*
Marokkaanse linzensoep (linzen zijn voorgeweekt en hoeven alleen ontdooid te worden voor verdere verwerking), geserveerd met vers Marokkaans brood
*
Gepofte aardappel met kruidenboter en roergebakken spinazie met knoflook en sesamzaadjes.

praktisch minimalisme

Leuk, dat minimalisme, maar hoe breng je het in de praktijk? Wat houd je nog over als je alle ballast schrapt? Met andere woorden: wat heeft een minimalist nog wel?

- Een portemonnee zonder overbodige pasjes, klantenkaarten of creditcards. Alleen de pinpas voor het hoogst noodzakelijke volstaat. Klantenkaarten hebben het misleidende imago dat zij je korting opleveren. Dat doen ze echter pas als je iets koopt. Niets kopen is altijd nog voordeliger, dus trap er niet in en houd je portemonnee aangenaam leeg.

- Een zo dun mogelijke sleutelbos waar (vrijwel) alleen de huissleutel aan hangt. Geen sleutel van een tweede huis, een opslagbox of een kluis. Een beperkte sleutelbos staat voor mij voor weinig verantwoordelijkheid en daarmee voor vrijheid.

- Een tas met slechts een dunne portemonnee en lichte sleutelbos. Met een beetje geluk past dat zelfs in je jaszak. Geen gesjouw, overzicht en geen angst dingen kwijt te raken. Travel light, in letterlijke en figuurlijke zin!

- Een agenda waar wekelijks minstens(!) drie grote blanco vlakken in staan. De zalige luxe van vrije tijd, waarin je zelf kunt bepalen of je in bad of in bed gaat, of je een boek leest, je breiwerk pakt of een film kijkt. Een blanco agenda staat voor tijd voor jezelf.

- Een koelkast zonder frivoliteiten met genoeg eten voor ongeveer een week. Als de koelkast alleen het hoogstnoodzakelijke bevat hoef je minder weg te gooien en voorkom je dat je gaat snaaien of tegen heug en meug eet "omdat het anders over de datum gaat".

- Een toilettafel met slechts een paar producten. Ik geloof niet (meer) in dag- en nachtcrème voor gezicht en handen, shampoo voor dik, dun, krullend of stijl haar, zeep voor de droge, vette of gevoelige huid. Ik heb voor alles één product. Dat scheelt geld, ruimte en desillusies.

- Een boekenkast met alleen de boeken waar je nog actief in snuffelt; van die boeken die hebben bijgedragen aan hoe je in het leven staat. Of die waardevolle informatie verschaffen over belangrijke vaardigheden, zoals koken of klussen. In mijn geval is het een rijtje van wat kookboeken en nog twee bescheiden plankjes op zolder. De rest komt uit de bieb.

- Een garderobe met precies genoeg stukken om goed te kunnen combineren. Mijn streven is voor elk seizoen van alles twee: twee colberts, twee nette broeken, twee casual, twee korte broeken, twee rokken, twee jurkjes. Voor jassen geldt: één jas voor de winter en één jas voor de zomer. De jas-du-saison hangt aan de kapstok, de ander is opgeborgen. Met de juiste combinaties en accessoires valt het niemand op dat je geen walk-in-closet vol met kleding hebt.

- Muziek, foto's, documenten zijn gedigitaliseerd. Hierdoor speel je veel ruimte vrij. En er zijn genoeg veilige manieren om je digitale documenten te beheren.

- Het ideale huis is aangenaam leeg, afgezien van wat "bare necessities" zoals een comfortabele zitplek, een fijne eettafel en een lekker bed. Als je weinig spullen hebt, heb je ook weinig kastruimte nodig.

Minimalisme lijkt op het eerste gezicht alleen maar te gaan over minder: minder spullen, minder schoonmaken, minder regelen en organiseren, minder ruis, minder zorgen. Maar in essentie draait minimalisme volgens mij juist om meer: meer ruimte, meer tijd, meer kwaliteit, meer nadenken, meer bewust leven, kortom: meer zijn.

klein geluk 7

Een waterig zonnetje, tuinmaatje (en zoon) Wes heeft vakantie, ik heb een vrije dag en buiten ruik ik de belofte van de lente die staat te trappelen om los te barsten. Dat betekent: wroeten!







Omdat het voorjaarsvakantie is en ik deze week een paar dagen vrij heb, wordt het woensdagse weekmenu deze week een vrijdags weekmenu. Gewoon, omdat ik vandaag lekker geen zin had om boodschappen te doen.

acceptatie

Vandaag was ik voor een second opinion bij de orthopeed. Zoals ik al vreesde is de toestand van mijn schouderbreuk iets complexer dan het vooraf leek. Een gevoel van opluchting (dat mijn intuïtie blijkt te kloppen) en frustratie (dat er een fout gemaakt is en dat dit niet door andere artsen ontdekt is) wisselen elkaar af.

Mijn blessure is al sinds juli een continue oefening in relativeren, geduld en acceptatie. Relativeren omdat het allemaal veel erger had kunnen zijn en ik dagelijks in mijn werk geconfronteerd word met mensen die daadwerkelijk een stuk slechter af zijn dan ik. Ik ben meer dan mijn beperking. Dat is wat ik van deze mensen leer.
Geduld omdat ik hele normale dingen momenteel niet of slechts met moeite voor elkaar krijg. Een jas aantrekken. Mijn haar doen. Een rugzak dragen. Boos of ongeduldig worden werkt averechts.
En acceptatie omdat ik niets kan doen of laten om deze situatie te veranderen. Het is zoals het is. Het is niet de schuld van het paard dat mij van zijn rug af lanceerde. Niet van mezelf, omdat ik niet in staat ben geweest om het paard te kalmeren en op zijn rug te blijven zitten. Niet van de chirurg in het Franse plattelandsziekenhuisje die een manmoedige poging heeft gedaan om de boel zo goed mogelijk te repareren.

Ik probeer mezelf in deze situatie te observeren. Ik probeer mijn frustratie en ongeduld van een afstandje geamuseerd te bekijken: "Kijk eens hoe ze zich weer druk loopt te maken. Kom op meid, je weet toch dat je daar niets mee opschiet? Wees toch eens lief voor jezelf en ontspan je!" Meestal kan ik me na zo'n liefdevolle correctie wel weer bij elkaar rapen.

Maar vandaag, nu ik definitief weet dat ik nog een keer onder het mes moet, is zo'n dag dat ik mezelf er op betrap anderen de schuld te willen geven van wat mij is aangedaan. Vandaag is er zwaarder geschut voor nodig om weer te accepteren dat het is zoals het is. Maar ook dat gevoel mag er zijn, vind ik dapper. Het moet alleen niet te lang aanhouden, want ik word er niet bepaald gezelliger van.

bedelaars

In vrijwel elke grote stad vormen ze een bekend verschijnsel in het straatbeeld: zwervers en bedelaars. Toen mijn dochter en ik dit weekend 's ochtends vroeg door Londen slenterden, lagen her en der in portieken, op parkbanken en in metrostellen daklozen te slapen. Niemand leek er van op te kijken. 's Middags vormden de portieken en parkbanken niet langer hun habitat, maar verschenen zij als bedelaar in de drukke, dure winkelstraten. Sommigen ineengekrompen naast een toelichtend bord waarop te lezen was dat ze arm en hongerig waren. Anderen hielden alleen de hand op of spraken het winkelend publiek aan om kleingeld. Naast de recht-toe-recht-aan bedelaars waren er ook meer ondernemende types die met wisselend talent al zingend of musicerend geld bij elkaar probeerden te verdienen.

Liefdadigheid in de vorm van het geven van geld aan zwervers en bedelaars zit niet in onze cultuur ingebakken. De overheid regelt het wel en anders zijn er allerlei maatschappelijke instanties als de soepbus en de nachtopvang die deze doelgroep helpen. Bovendien kunnen zwervers toch hun eigen geld verdienen met de verkoop van de daklozenkrant? Vinden we.

Ooit, toen ik nog vlees at, gaf ik een zwerver die zei dat hij honger had een net aangeschafte hamburger, nog helemaal in de verpakking. De man weigerde het en verzocht me om geld. In Parijs werd ik ooit aangesproken door een prachtig klein meisje dat om geld vroeg. Ik gaf haar een paar losse francs en een liga. Ze rende naar haar moeder die haar een stukje verderop onopvallend opwachtte en die haar, bij het zien van het geringe bedrag, de liga afpakte, een klap gaf en terug stuurde.

Bedelaars stellen mij voor een dilemma. Het voelt niet goed om er (letterlijk en figuurlijk) aan voorbij te gaan. Toch vraag ik me af: doe ik er goed aan als ik geld geef? Draag ik op die wijze niet bij aan het in stand houden van een verslaving of aan ander gedrag dat hen in deze situatie heeft gebracht? Maar wie ben ik om daar over te oordelen, doet het er überhaupt toe wat ze met het geld doen? Bovendien heb ik toch genoeg geld om te kunnen delen met anderen? Is het dan niet een kwestie van beschaving om de behoeftige medemens te helpen, waar die behoefte dan ook mag liggen?

De volstrekt arbitraire grens trek ik meestal bij mensen die iets doen voor hun geld; hoe klein ook. Zo kan een zwerver met een trommeltje of éénsnarige ukelele op een bijdrage rekenen. Maar toch blijft het bij confrontaties aan me knagen: heb ik niet de morele plicht om andere mensen te helpen? En is het eerlijk om daar een volstrekt arbitraire grens in te trekken? Wat zegt dat over hoe ik naar liefdadigheid en naar geld verdienen kijk?

bento 1

Sinds kort ben ik helemaal into bento. Een bento is een kunstig opgemaakte lunchbox met heel veel verschillende hapjes. In Japan heerst onder ouders een heftige competitie wie de mooist opgemaakte bento aan zijn kind mee geeft naar school. Dat leidt tot dit soort kunstwerkjes. Dit weekend zag ik dat deze Japanse lunchbox ook in Londen erg populair is als (peperdure) takeaway, gevuld met lekkere Aziatische hapjes.

Achter het opbouwen van een goede bento zitten tamelijk strakke voedingsrichtlijnen: een gezonde maaltijd bestaat volgens Japanners grofweg uit 3 delen granen, 2 delen groenten en 1 deel proteïne. Op die manier kom je uit op ongeveer 1 calorie per milliliter gevulde bento en bevat een box van 600 ml dus ongeveer 600 calorieën.

Ik had altijd al een voorliefde voor vliegtuigeten (ja, u heeft haar gevonden, die persoon die daar blij van wordt) omdat het in van die fijne kleine bakjes zit en uit een uitgebalanceerde mix van gezond en "lekker" bestaat (lekker bewust tussen aanhalingstekens). Bento's zijn zo mogelijk nog leuker. En nu ik sinds kort een heuse dubbellaagse lunchbox heb ben ik volop aan het experimenteren.

Ik gebruik de bento om kliekjes op een aantrekkelijke manier tot lunch voor de volgende dag om te toveren. Zo wordt er niets weggegooid en kun je de blits maken met huisgemaakte verwennerij. Ik ben daarbij niet te recht in de leer als het gaat om de 3-2-1 regel, maar ik probeer wel variatie aan te brengen in groenten, granen en proteïnen en in gebakken, gekookt of rauw.

De kunst van het opmaken moet ik nog onder de knie krijgen, maar om de progressie voor mezelf bij te houden zal ik voortaan regelmatig een foto van een zelfgeknutselde bento plaatsen. Morgen bestaat mijn bento uit:

- twee zelfgemaakte sushi's (over van zondagavond)
- gemarineerde champignons
- een paar frambozen en bosbessen (op de foto nog bevroren)
- wat rauwkost van wortel en bleekselderij met een pittig chilidipje
- ongezouten noten (walnoot, amandel, hazelnoot en paranoot)



(om te voorkomen dat smaken vermengen leg ik wat stukjes plastic tussen de verschillende ingrediënten, geknipt uit een broodzak. Ook gebruik ik wat gerecyclede aluminiumfolie om bakjes van te maken. Dit wordt niet weggegooid, maar gereinigd en in de volgende box hergebruikt!)

loslaten

Sinds mijn dochter in groep 8 zit, gaat zij niet meer naar de naschoolse opvang. Pas nadat zij de eerste keer met een sleutel om haar nek naar school liep en eerder thuis zou zijn dan wij, besefte ik hoe beschermd ze eigenlijk is opgegroeid. De school is op steenworp afstand. De naschoolse opvang, waar ze twee keer per week naar toe ging, haalde haar op van school. Als ze thuis kwam, was altijd óf haar vader, óf haar moeder thuis. Alle sportclubjes, vriendinnetjes, de buurtwinkel, het zit allemaal op loopafstand. Geen enge oversteekplekken, veel bekende gezichten in de buurt. We wonen weliswaar in een grote stad, maar de wijk waarin we wonen is als een dorp.

Nu ze naar de middelbare school gaat, verandert dit drastisch. De school die ze heeft gekozen ligt zeven kilometer verderop; een fietstocht dwars door de stad. Het duurt nog een paar maanden voor het zover is, maar toch: het is tijd om haar kleine, overzichtelijke wereld te vergroten. We hangen haar als een guppie in haar kleine knusse zakje in het grote aquarium om langzaam te wennen.

De Grote Fiets is een eerste stap in de goede richting, evenals de eigen OV-chipkaart voor de tram. Vanaf april (als ze twaalf wordt) krijgt ze kleedgeld en daarmee meer vrijheid én verantwoordelijkheid. Vandaag kreeg ze het goede nieuws dat haar vurige wens om in een tweetalige klas geplaatst te worden in vervulling gaat. Dat betekent dat er in de komende periode ook nog spannende dingen in het verschiet liggen als reisjes naar Engeland en Brussel.

Maar als ik heel eerlijk ben, lijken alle spannende veranderingen haar heel natuurlijk af te gaan. Het belangrijkste wennen zit bij ons, de ouders. Ik heb twee keer met mijn ogen geknipperd en de basisschool tijd is voorbij, het schooladvies op zak en de grote fiets staat klaar om de wijde wereld in te gaan. Zij wacht vol spanning tot ze eindelijk in dat spannende grote aquarium mag gaan zwemmen, terwijl wij als ouders om het hardst proberen niet te denken aan kwallen, haaien en mammoettanks.

het woensdagse weekmenu

Deze week ben ik veel van huis en dat is te merken aan het weekmenu. Van vrijdag tot zondag ben ik met mijn dochter in Londen, dus dan zit er niks anders op dan daar te eten in plaats van thuis (tja, het leven is niet altijd makkelijk). De enige dagen dat ik thuis ben om te koken zijn woensdag, donderdag en maandag. Dat klinkt als makkelijk en weinig boodschappen doen, maar dat klopt niet helemaal.

We hebben hier thuis de taken eerlijk verdeeld en daarbij is rekening gehouden met onze competenties. En met het gebrek daar aan. Zo ben ik erg slecht in klussen in huis, griezel ik van putjes ontstoppen en heb ik een blinde vlek voor stofzuigen. Mijn lief is hier gelukkig erg bedreven in, maarrrrr....mist de aanleg om te koken.

Het bereiden van een maaltijd is voor hem een ingewikkelde scheikundige proef, waarbij vage termen als "een snufje" of "een mespuntje" steevast voor lichte paniek zorgen. Zijn repertoire is dan ook beperkt en als ik een paar dagen weg ga, houd ik daar in mijn planning rekening mee door wat gemaksvoedsel in te slaan en een paar keer dubbele porties te koken en in te vriezen.

Weekmenu

Pittige Creoolse jambalaya met rijst, selderij en paprika, gesudderd in tomatenpuree
*
Gebakken aardappeltjes en kerriebloemkool met amandelen
*
Noodles met worteltjes, paksoy, shiitakes en broccoli, roergebakken in Thaise saus met een scheutje droge sherry
*
Macaroni met Italiaanse groenten en parmezaanse kaas

kat

Terwijl ik dit schrijf ligt onze kat Sok uitgestrekt naast me op de verwarming te knorren. Ik was bezig om deze stressvolle dag te evalueren - en vooral vol zelfverwijt te bedenken wat ik anders had moeten doen - en besefte met een blik op onze kat dat ik erg veel van hem kan leren.

De dingen die ik kan leren van mijn kat:
- Niemand kan zo intens genieten als onze Sok. Daar waar de zon schijnt, een zacht dekentje ligt of een warme schoot in het vizier komt, daar ligt Sok luidruchtig knorrend te genieten.

- Ik betrap Sok nooit op piekeren.

- Sok doet nooit twee dingen tegelijk. Om het in mindfulness-termen uit te drukken: waar Sok gaat, daar is hij. Hij focust 100% op zijn eten, zijn prooi of zijn speeltje.

- Sok doet zich niet mooier voor dan hij is. Als hij humeurig is verbergt hij dat niet onder een sociaal wenselijk sausje. Als hij met rust gelaten wil worden trekt hij zich terug. Als hij aandacht wil, speelt hij geen manipulatieve spelletjes, maar vraagt er gewoon om.

- Sok kent duidelijk zijn prioriteiten in het leven: eten, spelen en slapen. De rest is bijzaak en er wordt dan ook geen energie aan verspild.

- Sok is hygiënisch maar niet ijdel.

- Sok hecht niet aan luxe. Simpele brokken en water, een doos met een kussentje om te slapen, een pluisje, papiertje of mug om mee te spelen en een lekker warm baasje om door geaaid te worden.

- Sok laat ons elke dag opnieuw merken hoe blij hij is om bij ons te zijn. En dat genoegen is geheel wederzijds.

zelf maken: vlaggetjes slinger

Van nature ben ik een knutselkneus. Weliswaar vind ik het erg aanlokkelijk om met wol, stof en garen aan de gang te gaan, maar de waarheid is dat ik a: niet weet waar ik moet beginnen en b: geen geduld heb. Zo heb ik een jaar of 8 geleden een oude naaimachine aangeschaft, maar verder dan een proeflapje ben ik nooit gekomen omdat het garen steeds brak en ik niet snapte hoe ik dat weer in orde kreeg met al die spoeltjes en frutsels.

Mijn sushi-project was een eerste stap in de goede richting van het handwerken. Maar mijn recente aanschaf van het boekje Naaien Enzo trok me over de streep: ik moest maar eens gaan naaien. De machine kwam na lang zoeken op zolder te voorschijn onder een laag oude kleden vandaan en bleek het nog prima te doen. En nadat ik me over de eerste schroom had heen gezet en een redelijk geslaagd proeflapje naaide, besloot ik dat ik best een écht project aan zou durven.

Met een aantal oude lapjes ben ik aan de slag gegaan om driehoekige vlaggetjes te naaien voor een slinger. En zowaar: het bleek een exercitie die zelfs een ongeduldige amateur met succes kan afronden en die bovendien geen cent heeft gekost!

Werkwijze:

1. knip uit een stuk karton een driehoek in het gewenste formaat

2. trek op de achterkant (de minder mooie kant, zo die er is) van een stukje stof de driehoekige mal na met de punt van de driehoek naar beneden.

3. klap de mal over de onderkant om (dat is de platte zijde tegenover de punt, als je begrijpt wat ik bedoel) en teken hem opnieuw na op de stof.

4. je hebt nu als het ware een ruitvorm op de achterkant van de stof getekend. Knip deze ruit heel netjes uit.

5. vouw de stof zodanig dubbel, dat je weer een driehoek krijgt met de mooie kant van de stof aan de buitenkant.

6. stik op de naaimachine met kleurig garen de dubbelgevouwen driehoek dicht. Let er daarbij op, dat je aan de vouwkant ongeveer een "tunneltje" overhoudt, die iets breder is dan het lint waar je de vlaggetjes aan wilt rijgen. Ik heb hem op ongeveer 1,5 centimeter dicht gestikt.

7. naai zoveel vlaggetjes in zoveel kleuren als je wilt.

8. leg de vlaggetjes in een leuke volgorde neer en rijg ze aan een koord.

Je ziet: een kind kan de was doen en ik ben over mijn ergste naaischroom heen.

Het leuke is om stofjes te gebruiken waar een herinnering aan zit: een oude trappelzak van de kinderen, een oud kussensloop of een jurkje dat niet meer past. Zo wordt het een slinger vol herinneringen die bij alle verjaardagen weer pontificaal in de kamer hangen.

10 dingen uitdaging - week 8

En ja hoor, het is weer zover! Ik heb tien items overbodig verklaard en deze worden direct geëlimineerd uit huize Bewuste Eenvoud. Dit keer met als voornaamste thema: kleding.

Marktplaats blijkt niet altijd het beste kanaal om snel kleren kwijt te raken. Stukken die op Marktplaats al tijdenlang genegeerd worden maar er netjes en zakelijk uitzien breng ik naar Dress for Success: een "kledingbank" waar werkenden representatieve kledingstukken doneren, ten behoeve van mensen zonder inkomen (of met een minimuminkomen) die solliciteren naar een (betere) baan. Spullen die er in de loop der jaren niet op vooruit zijn gegaan (vaal, slijtageplekken, verkleuringen), gaan zonder pardon in de textielbak.

Verder heb ik ontdekt dat ik spullen soms, in plaats van ze naar de Kringloop te brengen, beter gratis op Marktplaats kan zetten. Echte liefhebbers zijn bereid het te komen halen. Scheelt mij weer een ritje en zorgt soms voor leuke contacten en mooie verhalen. Zo komen de boeken die ik deze week heb weggegeven via Marktplaats ten goede aan een project voor dieren in nood.

1. bruine puntlaarzen -> verkocht via Marktplaats
2. opoefiets dochter -> gratis weggegeven via Marktplaats
3. boek Keukenprins -> verkocht via Bol
4. 8 (!) boeken (romans, woonboeken en kookboeken uit het vleestijdperk): niet rendabel via Bol -> via Marktplaats aan goed doel geschonken
5. mantelpakje: te keurig om weg te doen maar werd niet eens naar gekeken op Marktplaats -> Dress for Success in Rotterdam
6. pak van mijn lief; netjes maar een beetje gedateerd -> naar Dress for Succes
7. zwart tricotjurkje - is zo netjes dat ik me er tuttig in voel -> Dress for Success
8. grijs jurkje: niet meer te redden; pillig en grauw -> textielbak
9. een (ooit op rommelmarkt aangeschafte) schriftelijke cursus foto's bewerken uit net jaar nul -> papierbak
10. zilveren winterjas. Miskoop van twee jaar geleden. De jas is lek, waardoor een ieder die per ongeluk achter mij loopt, fietst of skiet veren hapt. Inmiddels is het een zielig, bultig exemplaar geworden die door het gebrek aan vulling nog koud is ook -> textielbak

Ik heb nog steeds geen lege planken in mijn kast en in de garage is de vloer nog altijd niet zichtbaar, dus op naar de volgende tien!

award

Vandaag ben ik maar liefst twee keer genomineerd voor de Beautiful Blogger. Heerlijk, ik voel me alsof ik jarig ben, maar dan zonder dat er ergens een cijfer verspringt. En dat is eigenlijk nóg lekkerder. Zuinigaan en Buffertje, dank jullie wel! Ik had jullie beide al gelinkt en lees jullie blogs trouw.

Maar een award krijg je niet zomaar cadeau, daar hoort een tegenprestatie bij. Zeven andere bloggers nomineren is niet zo'n punt, maar zeven interessante dingen over mezelf, dat is even diep nadenken.

Over mijzelf:
1. Ik had graag een mysterieus uiterlijk willen hebben met donkere krullen en een zwoele stem. Ik ben echter geboren in het lichaam van Frau Antje.

2. Ik werk sinds ruim een jaar als adviseur in de sociale werkvoorziening. Een sector die mijn hart geopend heeft. Ik kwam binnen met het arrogante idee dat ik veel expertise zou kunnen brengen. In de praktijk blijk ik er juist ontzettend veel te halen: ik leer er elke dag over het accepteren van beperkingen, het genieten van het leven en het opkrabbelen na tegenslag.

3. Op de dag van de eclips heb ik besloten om vegetariër te worden. Vraag me niet waarom, maar opeens zag ik heel helder voor me dat het goed zou zijn voor het milieu én voor mij om geen dieren meer te eten.

4. Ik volg - naast mijn werk - de opleiding voor hatha yogadocent. Ik ben bezig om een yogavorm te ontwikkelen voor doven en slechthorenden, omdat ik op mijn werk (zie 2) merk dat zij door hun beperking zó gespitst zijn op wat er om hen heen gebeurt, dat het doelbewust naar binnen kijken bijna tegennatuurlijk wordt. Reguliere vormen van yoga zijn door de gesproken instructies niet bruikbaar voor deze groep.

5. Gebarentaal is de mooiste taal die ik ken.

6. Ik ben bang voor vuurwerk en onweer.

7. Op 7 april ben ik uitgenodigd in De Boskant voor een interview over mijn weblog. Het thema voor het voorjaar is eenvoud en mijn weblog sluit daar aardig op aan. Ik ben er stiekem best trots op.

En dan nu het belangrijkste moment: mijn 7 genomineerde blogcollega's.
1. Makya - nog niet zo lang ontdekt, maar heerlijk om mee te lezen
2. Budgetstudent - Haagse blogcollega die heel knap elke euro weet te rekken tot het pijn doet en nog flink spaart ook
3. Meet - ik krijg spontaan zin om te knutselen als ik bij haar langs ben geweest
4. Bellavien - heerlijke foto's; zo wil ik ook wonen!
5. Huisvlijt - zoveel kinderen en toch zo georganiseerd. Wow!
6. Henriëtte - haar toewijding aan de straatkinderen in Roemenië is een voorbeeld voor me
7. en last but not least: mijn eigen stresskipje - die schrijft over haar jaar tussen servet en tafellaken in groep 8. Niet helemaal eerlijk misschien, maar ik mag toch best een beetje trots zijn?

minimalisme

Vroeger droomde ik over een minimalistisch interieur. Een lichte omgeving, met slechts een paar mooie meubels in de open ruimte geplaatst. Die dromen had ik vooral in de tijd dat we in een piepklein huisje woonden met een baby en een dreumes, die - onontkoombaar! - een veelheid aan kleurige, plastic troep met zich meebrengen.
Inmiddels zijn we jaren verder, mijn kinderen zijn de plastic speeltjes ontgroeid, maar nog steeds heb ik geen minimalistisch huis. We zijn eigenlijk pas net begonnen met het elimineren van de overbodige spullen. Mijn persoonlijke tien-dingen-uitdaging houdt me bij de les, maar het einde is nog lang niet in zicht.

Minimalisme gaat naar mijn idee over het ontdoen van overbodige franje. In je omgeving, maar ook in je hoofd en in je hart. Dat klinkt misschien zakelijk, maar heeft eigenlijk te maken met het terugkeren naar de kern. Als je alle ruis in de vorm van overbodige spullen, verantwoordelijkheden en verplichtingen één voor één loslaat, houd je alleen over waar het écht om draait. En het beginnen met ontspullen is daarvoor een goede start.

Minder spullen, is minder verantwoordelijkheid. Wat je niet hebt hoef je niet af te stoffen, niet te verzekeren en je hoeft je er geen zorgen om te maken (want nee, het wordt niet gestolen en gaat ook niet stuk!). Minder spullen betekent een kleinere voetstap; uiteindelijk hoort zelfs een kleiner huis tot de mogelijkheden. En last but not least: minder spullen vergaren betekent een actieve bijdrage aan het eerlijk verdelen van grondstoffen op deze wereld. Door onze consumptiecultuur is er een enorme scheefgroei ontstaan tussen de "haves" en "have-nots". En is het niet belachelijk simpel dat je soms alleen maar dingen hoeft te laten om de balans wat eerlijker te laten uitvallen?

oproep warme truiendag 2010

Morgen is het zover: Warme Truiendag (of in België: Dikke-truiendag)! Gelukkig valt het samen met casual friday, zodat we niet al te lang hoeven na te denken over de dresscode.

Het idee achter Warme Truiendag is geniaal door zijn simpelheid: trek een warme trui aan en zet de verwarming laag. Per graad bespaar je 7% energie en daardoor 7% CO2-uitstoot. Ik las dat ruim 40% van de energie die in Nederland wordt gebruikt, in warmte wordt omgezet. Daar kan dus een enorme besparing geboekt worden!

Eén dag per jaar de verwarming laag is slechts een druppel op de gloeiende plaat, maar kan wel het besef doen toenemen dat we allemaal best met een graadje minder toe kunnen. Leuke acties van bedrijven en scholen die zich aansluiten bij het initiatief zijn hier te vinden. En misschien brengt een klein initiatief ook in jouw bedrijf een grote beweging op gang!

het woensdagse weekmenu

Het is weer woensdag en hoog tijd om proviand in te slaan, want de groentenla is leeg en de achterkant van de koelkast is in zicht! Vanavond kom ik makkelijk weg, aangezien mijn ouders blijven eten en mijn moeder meteen voor ons kookt. Verder een paar haastige avonden, waarbij we allemaal op verschillende tijden aanschuiven. Dat vraagt om wat menu's die niet al te kritisch zijn als ze nog eens worden opgewarmd. Meestal maak ik voor dergelijke avonden roerbakschotels of soep.

De meeste boodschappen haal ik bij drie supermarkten: de Albert Heijn, de Lidl en de Jumbo. De eerste twee zitten op loopafstand van mijn huis en hebben het gros van de spullen die ik nodig heb. De Jumbo zit verder weg, maar wel in de buurt van mijn werk en heeft veel lekkerder brood dan de andere supermarkten. Ik haal daar dus wekelijks een voorraad waar ik de week mee vooruit kan (zelf bakken heb ik een tijdje vol gehouden, maar bleek te veel werk om tussen de bedrijven door dagelijks te doen. Nu wissel ik het dus af).

Als ik in het centrum ben voor mijn werk, loop ik altijd even bij de Ecoplaza binnen om biologische gedroogde bonen in te slaan. Sojabonen voor de melk, linzen, kikkererwten, zwarte-, aduki- en kidneybonen om te koken. Ook de Chinese supermarkt bezoek ik eens in de paar maanden, vooral om specerijen, boemboes, edamame (jonge sojaboontjes) en speciale soorten tofu (silken of extra firm) in te slaan.

Weekmenu:
Ovenschotel van aubergine, pomodori (uit blik), gepofte knoflook en tijm

*

Quinoa-paella met paprika, erwtjes, tomatenblokjes en artisjokharten

*

Zuurkool stamppot met stukjes ananas, pittige jus en vegetarische rookworst

*

Cajun zwarte bonensoep met mais, gedecoreerd met tortillachips en met vers gebakken brood om te dippen

*

Lasagne met champignons en spinazie

*

In bouillon gestoomde broccoli met monchousaus en geroosterde sesamzaadjes, geserveerd met rijst en een vegetarische Italiaanse schijf

boerderijtje spelen

Tot mijn schrik zie ik dat het al tegen achten is en dat ik nog niet eens aan mijn plannen voor vanavond ben begonnen. Dat komt omdat ik sinds gisteren boerin ben. Ik draag de verantwoordelijkheid over een paar velden met groenten (sojabonen, tarwe, pompoen en aardbeien). Bovendien heb ik de zorg voor wat kippen, een kalf en een roze koe die ik van mijn zoon - die ook boer is - voor Valentijnsdag heb gekregen. Daarnaast help ik een paar van mijn buren om hun stukjes land te bemesten, eieren te rapen en vogels te verschrikken. Daar heb je je handen vol aan.

Klaarblijkelijk wist iedereen al van het bestaan van Farmville, behalve ik. Maar sinds mijn zoon me in deze wonderlijke wereld heeft geïntroduceerd ben ik verkocht. Ik houd normaal niet van internetspelletjes, vooral omdat ik een hekel heb aan schieten, stelen, racen, vechten en ander laakbaar gedrag wat in veel (het merendeel?) van dergelijke spelletjes lijkt te worden aangemoedigd.

Farmville is anders. Ik heb sinds gisteren een virtueel stukje land, waar ik vee kan houden (zelfs pinguïns!), bomen kan laten groeien, groenten kan oogsten en een prachtige boerderij kan bouwen. Het uit de brand helpen van buren op aangrenzende landjes door ze te helpen bij hun klusjes levert me extra vriendelijkheidspunten op. Het sturen van kadootjes naar collega-boeren wordt aangemoedigd en levert je steevast zelf ook wat leuke verrassingen op, of zelfs een lintje.

Farmville is een vriendelijke wereld waar je door te delen, elkaar kadootjes te gunnen en goed voor je omgeving te zorgen carrière kunt maken. Het nieuwtje zal er ongetwijfeld van af gaan, maar op dit moment zou ik er best een tijdje in real life willen wonen. Samen met mijn roze koe en mijn pinguïn.

wassen en naaien

Vanochtend met buurvrouw M. naar de koopzondag in Loods 5 geweest. Een spannende exercitie voor iemand met een woon-tik als ik, maar ik had me voorgenomen om sterk te zijn en niks te kopen wat ik niet nodig had. Maar ja, mijn verjaardagsgeld klopte opdringerig in mijn portemonnee en dan kom je ook nog twee dingen tegen die erg appelleren aan mijn gekoesterde lifestyle.

Het eerste zijn de zogenaamde Ecoballs: herbruikbare wasballen, gevuld met natuurlijke mineralen die geen schadelijke stoffen in het oppervlakte water brengen en nog huidvriendelijk zouden zijn ook. Elke bal zou tot 150 wasbeurten meegaan. Dat vraagt om een experiment in huize Bewuste Eenvoud!



Het tweede is het boekje "Naaien Enzo - handwerken voor snelle Henkies", waarin waanzinnig hippe (en eenvoudige!) voorbeelden staan om zelf te breien, borduren, appliqueren, haken en naaien. Volgens mij onontbeerlijke vaardigheden voor de ambitieuze consuminderaar. Hoe meer we immers zelf kunnen maken, hoe minder we hoeven te kopen! Nu ben ik - afgezien van recht-toe recht-aan breien - een absolute nitwit op het gebied van handwerken en alleen van de voorkant van het boekje werd ik al erg blij. Toen de projecten in het boekje ook nog erg laagdrempelig bleken, belandde het boekje naast de Ecoballs in mijn boodschappenmandje. Mijn verjaardagsgeld is dus goed besteed aan twee duurzame investeringen (althans, dat hopen we dan maar).

Binnenkort dus in dit theater: een review van de Ecoball en de (hopelijk geslaagde) resultaten van de eerste zelfmaakprojecten.

financiële vrijheid

Gisteren zat ik met een vriendin in de auto en kwam het gesprek op financiën. Ze vroeg me waarom ik zo min mogelijk geld probeer uit te geven terwijl ik geen direct spaardoel heb. Ik heb toch fijn werk en een leuk huis? Ik probeerde mijn sterke intrinsieke behoefte aan financiële vrijheid aan haar over te brengen. Maar het lukte me op dat moment niet om het goed onder woorden te brengen. Ik ga hier nog een keer oefenen, zodat ik de volgende keer met een stevig verhaal voor de dag kan komen.

Geld speelt een rol bij veel grote beslissingen in een mensenleven: In wat voor buurt willen we wonen? Blijft één van ons thuis bij de kinderen? Kan ik een tijdje stoppen met werken om te studeren? Dit gegeven benauwt me. Ik ervaar geld in dat soort afwegingen als een verstorende factor. Omdat geld zo dominant is, gaat het snel boventoon voeren in je beslissing, waardoor je niet eens toe komt aan het "onderbuikgevoel". Als het financieel niet geregeld kan worden, dan houdt het gewoon op.

Ik wil de rol van geld het liefst trivialiseren. Geld is niets meer dan een reken-eenheid die energie uitdrukt. Voor elke Euro die je uitgeeft is gewerkt, er is moeite in gestoken. Staan de kosten van wat je wilt kopen in verhouding tot de hoeveelheid energie die je er in hebt gestoken? Maar door op deze manier te leven, schenk je in je handelen onbedoeld juist veel aandacht aan geld. Daar zit een inconsistentie in die moeilijk uit te leggen is.

Door schulden af te lossen (ja, zelfs de hypotheek!) en een financiële buffer op te bouwen die op zichzelf weer inkomsten oplevert, word je onafhankelijk. Onafhankelijk van werk, onafhankelijk van de "ratrace", onafhankelijk van dure gemaksdiensten die we inhuren om tijd over te houden om meer te kunnen werken. Je kunt weer dingen uit volle overtuiging doen of laten. Er ontstaat ruimte voor dat belangrijke onderbuikgevoel, zonder dat geld als vervormende factor meespeelt.

Begrijp me niet verkeerd: ik ben daar nog lang niet, maar de stip aan de horizon die financiële vrijheid heet, helpt mij om koers te houden. Elke bespaarde Euro maakt me een stapje minder afhankelijk. De reis naar die stip is minstens zo waardevol als het bereiken ervan. En weet je wat? Het leven met minder blijkt als positief randeffect meer tevredenheid te brengen.

Naschrift:
Ik realiseer me heel goed dat vrijwillige zuinigheid een luxe is. Ik las laatst ergens: Mensen die denken: "ik kan het niet kopen", komen nooit toe aan de gedachte "ik wil het niet kopen". Een oneerlijke paradox: je kunt je pas permitteren vrijwillig zuinig te zijn als je wat geld hebt. Anders is zuinig zijn bittere noodzaak.

luxe

Als je regelmatig meeleest, lijkt het misschien alsof mijn leven in het teken staat van de soberheid en ontdaan is van alle luxe. Maar dat valt alles mee. Om de boel weer even in perspectief te plaatsen leek het me aardig om eens (ook voor mezelf) op te schrijven welke luxes een vaste plek hebben in mijn leven.

- Eén van de kadootjes die ik me jaarlijks permitteer is een theaterabonnement. Een avondje meegetrokken worden in een verhaal, muziek of cabaret beleef ik nog intenser dan het lezen van een goed boek of het kijken van een mooie film.

- Ook een bezoekje aan de sauna is een verwennerij die ik mezelf jaarlijks minstens één keer gun. Zonder extra massages, schoonheidsbehandelingen of andere poespas. Gewoon een dag heerlijk zweten, badderen, scrubben en genieten.

- De kapper bezoek ik maar één keer per jaar (echt waar!), maar dan maak ik er ook een echt feestje van, met soms een hoofdhuidmassage en altijd met een frisse nieuwe coupe (die ik de rest van het jaar zelf bij kan houden).

- Dit is het derde jaar dat ik met één van mijn kinderen een Speciaal Uitstapje ga maken. In januari 2008 ging ik voor het eerst met mijn dochter met de Thalys naar Parijs. Vorig jaar ben ik op een skiweekend geweest met mijn zoon en nu mijn dochter een schitterend schooladvies heeft gekregen, gaan we het binnenkort vieren met een tripje naar Londen met de boot en de trein.

Verder houden we geen decadente vakanties, we gaan niet vaak uit eten (behalve vanwege werk, maar dat vind ik niet te vergelijken) en we leven qua consumeren vrij sober. Maar als ik heel eerlijk ben: ik houd dat goed vol door mezelf af en toe één van de luxes uit mijn lijstje te gunnen.

Welke decadenties gun jij jezelf?

het woensdagse weekmenu

Zoals afgesproken plaats ik hier voortaan iedere woensdag mijn weekmenu voor de komende week. Woensdag is de dag waarop ik mijn menu voor de komende week vaststel en alle inkopen doe.

Deze week heb ik maar één eetafspraak buiten de deur. Voor de vrijdag kies ik voor iets snels en eenvoudigs (het broodje hamburger) omdat de kinderen weer vroeg de deur uit moeten om te sporten. Ook zaterdag mag niet te ingewikkeld zijn, want dan heb ik de hele dag mijn yoga-opleiding en daarna meestal niet veel energie meer om uitgebreid te koken. Het tagliatelle-gerecht is een favoriet hier in huis en zo simpel dat de kinderen het kunnen klaarmaken terwijl ik in de tram naar huis spring.

In de winter is het lastiger om veel variatie in de groenten aan te brengen. Daarom staat er elke week wel een winterse stamppot op het menu. Verder probeer ik de beschikbare groenten iedere week op een heel andere manier klaar te maken; zo aten we vorige week hutspot en rasp ik deze week wortelen voor in de wraps. Waar mogelijk eet ik in het seizoen, maar ik gebruik soms wel extra verwennerijtjes als olijven.

Ik gebruik zo min mogelijk koemelk. Door stamppotten gaat bijvoorbeeld een scheutje sojamelk en door de Tikka Masala gaat kokosmelk. Maar ik ben niet super recht in de leer: als ik de blauwe kaas van het programma zou verwijderen zou ik grote ruzie in de tent krijgen.

Weekmenu:
Tagliatelle met spinazie-blauwe kaassaus en geroosterde pijnboompitjes

*

Broodje vegetarische hamburger met sla, tomaat, rode ui, komkommer en alfafa.

*

Vegetarische Tikka Masala met bloemkool, ui en geschaafde amandelen met rijst en naanbrood

*

Ovenschotel van geroosterde aardappelen, ui en rode bietjes met olijfolie, zeezout en peper uit de molen

*

Andijviestamppot met een lik Zaanse mosterd, pittige jus en een vegetarische rookworst

*

Tomatensoep en volkoren wraps met gekruide tofu-stukjes, tomatenblokjes, rode ui, sla, geraspte wortel, alfafa

tutorial tweedehands kleding

Nu tweedehands kleding "vintage" is gaan heten, is de drempel om het te kopen aanzienlijk verlaagd. Maar: waar te beginnen? Het kan als beginnende-maar-ambitieuze tweedehands kledingshopper ontmoedigend zijn om tussen de bergen muffe kleding op vlooienmarkten te graven naar iets draagbaars. Zeker als je diep in je hart een tikje fashionista bent, heb je meer eisen dan alleen "iets draagbaars".

Laat ik hier dan maar meteen uit de kast komen: ondanks mijn relatief eenvoudige levensstijl heb ik een zwakke plek voor kleding. En omdat ik deze week een paar mooie tweedehands schatten heb weten te "scoren" is mijn zelfvertrouwen dusdanig gegroeid dat ik hier een mini-tutorial Tweedehandskleding Kopen Voor Beginners durf te plaatsen.

Er zijn een paar vuistregels voor het kopen van tweedehands stukken:

- je moet niet te specifiek zijn over wat je wilt hebben. Tweedehandskleding kopen start niet met de vraag, maar met het aanbod. Een wikkeljurkje met een paars/blauwe grafische print en roze bloemetjes is lastiger te vinden dan gewoon een leuk jurkje. Houd dus je opties én je ogen open en laat je verrassen door wat je tegenkomt.

- weet wat er al in je kast hangt en wat je nog nodig hebt. Dat voorkomt dat je de zoveelste spijkerbroek in hetzelfde model of dezelfde wassing koopt.

- weet welke kleuren je goed staan en welke niet. Word niet overmoedig als je een leuk modelletje ziet met een afschuwelijke kleur. Als een verkeerde keuze er voor zorgt dat je er ongezond uitziet, zul je het stuk toch nooit dragen (geloof me...).

- zie het als een sport! Daarbij hoort uitdaging, tactiek en uithoudingsvermogen. Maar ook af en toe je verlies nemen. Tweedehands shoppen is niet te vergelijken met de H&M binnenlopen en de juiste maat uit het rek trekken. Doe dat dus ook niet!

Waar vind ik tweedehandskleding?

Het vinden van tweedehands kleding is niet moeilijk. Het vinden van leuke tweedehands kleding is iets lastiger. Een paar mogelijkheden:
- vlooien- of rommelmarkt. Een sterk wisselend aanbod, maar áls je hier iets vindt is het vaak ontzettend goedkoop! Een goede tip is om te kijken wat voor iemand er achter de kraam staat. Hippe mensen verkopen vaak hippe kleren. Omdat het aanbod op rommelmarkten ongesorteerd is, is het moeilijk om in één oogopslag te zien of er iets leuks tussen ligt. Dat vraagt om graven tussen de stapels. Vaak weet degene achter de kraam ook niet precies wat hij of zij aanbiedt. Dat kan onverwachte meevallers opleveren (een vergeten Chanelletje van oma ofzo).

- Kringloopwinkel: Het aanbod is overzichtelijker dan op de rommelmarkt omdat het vaak wat netter is uitgehangen, soms zelfs op kleur en op maat. De prijzen liggen wat hoger dan bij vlooienmarkten. De truc bij de Kringloop is om vooral regelmatig terug te komen; er is een continue toevoer van nieuwe spullen en als je er snel bij bent heb je meer kans op geluk. Ik heb er al eens "galaschoenen", een leuk hoedje en een hippe winterjas gescoord.

- Tweedehands winkels: Het mooie van zulke winkels is, dat zij het zoekwerk al voor je hebben gedaan. En dat is meteen het jammere. Het is inspirerend om te zien hoe de vondsten in zulke winkels vaak hip gestyled zijn. De prijzen liggen een stuk hoger dan op de rommelmarkt of bij de Kringloop.

- Marktplaats: tja, wat kan ik nog zeggen over Good Ol' Marktplaats? Het aanbod staat lekker overzichtelijk per categorie en met de juiste termen wordt je zoektocht een stuk eenvoudiger. Het kan bij een goede vondst de moeite lonen om te kijken wat de verkoper nog meer aanbiedt. Bij afname van meerdere stukken is vaak een betere deal te maken en het scheelt in de eventuele verzendkosten. Als ik twijfel over materialen of de maat dan neem ik vaak per mail contact op met de adverteerder. Met specifieke informatie over materiaal, borstwijdte of beenlengte kom je een heel eind.

- Hippas: voor de echte fashionista's onder ons die graag designerlabels kopen. Hippas is het duurdere zusje van Marktplaats, waarbij kleding van designlabels tweedehands wordt verkocht. De prijzen zijn navenant hoger dan op Marktplaats, maar voor de liefhebber is het smullen!

Uiteraard zijn er nog veel meer mogelijkheden, maar ik put voor het gemak even alleen uit eigen ervaring.

Help, mijn tweedehands kleding ruikt muf!

Het is me nog niet vaak gebeurd, maar heel soms komt het voor: een muffige geur aan een zojuist aangeschaft tweedehands artikel. De meeste spullen kun je gewoon meteen in de wasmachine doen of in een sopje zetten (even het waslabel checken en als dat ontbreekt: Googlen of gezond verstand gebruiken). Bij sommige stukken is dit echter niet mogelijk.

Colberts of andere niet-wasbare stukken hang ik in dit seizoen een nacht in de vrieskou, waarmee de geur meestal gewoon verdwijnt. Als dat niet genoeg is, combineer ik het met een textielverfrisser. In andere seizoenen werkt de douche als een soort stoomcabine. Door het kledingstuk een tijdje in de stoom te laten hangen trekt de geur er voor het grootste deel uit. Het kledingstuk vervolgens opbergen met een zakje lavendel doet vaak ook wonderen.

En mocht echt niets werken om de geur te verdrijven, dan is de stomerij de laatste strohalm. Maar aangezien een bezoekje aan de stomerij het financiële voordeel van het tweedehands kopen voor een aardig deel opheft, heb ik dat tot nu toe kunnen vermijden.

ov-tip

Vanaf vandaag heeft de Provincie Zuidholland in samenwerking met de regio Haaglanden een tijdelijke actie, waarbij de OV-chipkaart voor slechts 1 euro te bestellen is. Het gaat op basis van op=op, dus je moet er snel bij zijn!

Zorg eerst voor een digitale pasfoto (er wordt niet moeilijk gedaan als je je gezicht uit een goed geslaagde digitale vakantie foto knipt, weet ik uit ervaring) en klik hier als je in de regio woont en gebruik wilt maken van de actie.

Scheelt toch weer mooi € 6,50!