couchsurfing

Hoe reageer je als je je eerste couchsurfer ontvangt en het Meisje-van-het-plaatje dat Aan-de-andere-kant-van-de-wereld-woont opeens live voor je staat? Geef je een hand? Drie kussen op de wang? Of twee misschien? Het dilemma loste zich vanzelf op toen Amy me een verkleumde knuffel gaf. Het valt ook niet mee om voet aan land te zetten in het kille Nederland als het in Melbourne 42 graden is.

Amy is een 19-jarige, net afgestudeerde balletdanseres die voor het eerst alleen op reis is. In januari en februari reist ze door Europa om auditie te doen bij verschillende dansgezelschappen. Ze nestelde zich al snel met een kopje thee op de bank tussen mijn kinderen en binnen de kortste keren was het een vertrouwd beeld. We hebben haar mee uit eten genomen en vooral veel gepraat over haar en ons leven. Haar nieuwsgierigheid is ontwapenend: hoe was het om opeens de Euro te hebben in plaats van de gulden? Hoe weet je dat ijs dik genoeg is om op te staan? Op onze beurt weten we nu dat koala's grappige geluidjes maken, dat het schooljaar in Australië gelijk loopt met het kalenderjaar en dat het daar nu dus hartje zomervakantie is.

Ook de wereld van het ballet en de open audities is nieuw voor ons en toen we Amy vanochtend afzetten voor de deur van het Nederlands Danstheater voelde ik even hoe heftig het voor haar ouders moet zijn. Hun jongste dochter, helemaal alleen aan de andere kant van de wereld, die zich moet bewijzen tussen een enorme groep ambitieuze balletdanseressen. Ik hoop dat ze er goed doorheen komt vandaag. En dat ze zich, hoe de auditie ook zal verlopen, nog even thuis kan voelen binnen ons gezin.