kinderen

Onze kinderen doen dapper mee met onze consuminderpogingen. Als ik eerlijk ben kunnen ze natuurlijk ook niet anders. We leggen ze zo goed mogelijk uit waarom we het allemaal zo ingewikkeld doen met zo min mogelijk kant-en-klare maaltijden, zelf yoghurt maken en groenten telen, tweedehands kleding, meubels en apparaten kopen, spullen niet weggooien maar verkopen, GFT omtoveren tot bokashi. Langzaam begint ook bij hun het besef door te sijpelen dat we zuinig moeten zijn op de aarde, dat "spullen" op zichzelf niet gelukkig maken en dat instant behoefte bevrediging hooguit leidt tot ontevredenheid op de langere termijn (dat laatste zit bij nader inzien waarschijnlijk meer in mijn hoofd dan in dat van hun).

Maar het valt niet mee om het geweld waarmee mijn kinderen verleid worden door reclames het hoofd te bieden. Het begint al op de basisschool. In de eerste schoolweek na de zomervakantie kregen ze stapels verkapte reclame-uitingen mee naar huis. Proefnummers van Taptoe, Okki, Bobo, National Geographic Junior, kleurige informatie over Leesleeuw-abonnementen. Campina verleidde de kinderen door ze dure, mierzoete yoghurtdrinkjes te laten proberen. Om vervolgens een folder met hun nieuwe productlijn mee te geven voor de ouders. Zeuren gegarandeerd. "En ze hebben tegenwoordig voor een beetje extra geld ook voorgeschilde appeltjes erbij! Gezond he?!" De schoolfotograaf geeft mijn kinderen, naast het volle en peperdure zakje klassenfoto's, pesterig een kekke sleutelhanger mét foto mee naar huis. Uiteraard kost het de nodige pecunia, maar ja, probeer je dolenthousiaste kinderen dat van-de-juf-gekregen-pakketje maar eens vrijwillig terug te laten geven hè?

Gogo's bij C1000, voetbalpuzzels bij de Albert Heijn. "Mam, koop alvast wat extra melk, dan komen we tenminste aan de 10 euro!". Vla met koeienvlekken, Muzzy taalcursussen ("U wilt uw kind toch ook een voorsprong geven?"), Danoontje Powerrrrrrrrrrr.

Mijn dochter kan vrijwel alle reclamedeuntjes foutloos meezingen en wijst in de supermarkt feilloos aan om welke producten het gaat. Ze konden nog maar net praten toen mijn kinderen bij het zien van een gele, verlichte M langs de snelweg vanaf de achterbank het bekende deuntje (tadatatataaaaaaaaaaaaaa I'm loving it!) brulden.

Hoe wapen je je kinderen tegen het alom aanwezige reclamegeweld? En hoe blijf je standvastig als veel andere kinderen in hun omgeving wél vaak hun zin krijgen als ze zeuren om een peperduur toetje, of een hippe buis chips? Het is zoveel makkelijker om ja te zeggen dan om consequent te weigeren.

Ik probeer de kinderen uit te leggen dat geluk uit andere dingen komt dan uit vla met koeienvlekken. Of uit de nieuwste Nintendo DSi. Dat ik hoop dat ik ze, door eenvoudig en zuinig te leven, leer om geluk uit kleine dingen te halen. Dat ze leren tevreden te zijn met weinig. En soms heb ik het idee dat het kwartje valt.
Tot de eerste Sinterklaasfolders weer op de mat vallen.