Bij de bushalte raakte ik vanochtend aan de praat met een Marokkaanse vrouw van ongeveer mijn leeftijd. Eerst over de bus, die nogal onberekenbaar is qua timing. Toen over mijn blessure, die nog altijd duidelijk zichtbaar is met mijn sling om. Maar al snel ging het over relaties, dromen, hoe het is om in deze tijd in een grote stad te wonen, over bezorgdheid om onze kinderen, over stress, over hechten en loslaten. Zij gekleed in een traditionele abaya, ik in vale jeans en een knalgroen sweatvest.
De hele weg naar Delft hebben we openhartig gesproken over van alles wat ons bezighoudt. Het was een bijzondere ontmoeting. Vooral omdat we ondanks de grote uiterlijke verschillen en afwijkende levensstijlen zo ontzettend veel gemeen bleken te hebben.
En? Nog gezien daarna?
BeantwoordenVerwijderenhihi, nee, toevallig kijk ik wel heel consequent naar die bushalte als ik er langs loop, maar helaas...
BeantwoordenVerwijderen