Evolutionair gezien zal het vast enig nut hebben dat we altijd rusteloos op zoek zijn naar nieuwe fijne sensaties. Het zorgt ervoor dat we niet passief blijven hangen in prettige ervaringen, maar alert en actief blijven. Er zijn religieuze stromingen die pleiten voor het loslaten van verlangens en hechting. Die vinden dat verlangen uitsluitend voedsel voor het ego is. Ik geloof dat ik het daar niet mee eens ben.
Ik heb er de laatste tijd veel over nagedacht en mijn persoonlijke conclusie is dat verlangen op zichzelf een krachtige drijfveer kan zijn. Een droom, of deze nou realistisch is of niet, is een krachtige motivator en kan als toetssteen dienen voor keuzes die je maakt. Als ik kijk naar mijn eigen voornaamste verlangen, dan is financiële onafhankelijkheid een heldere stip aan de horizon waar ik gestaag naar toe werk. Barst bij het bereiken van die horizon het grote geluk los? Nee. Mijn leven speelt zich hier en nu af en in de tussentijd kom ik ook grote en kleine verlangens tegen waar ik iets mee doe. Of juist niet.
Er gebeuren veel slechte dingen uit verlangen naar geld, macht en status. Zodra verlangen zich uit in koopdrang, eetbuien of ander naar verslaving neigend gedrag, dan wordt het ook tijd om je verlangens eens kritisch onder de loep te nemen en je af te vragen: waar verlang ik écht naar, welke leegte probeer ik te vullen?
Maar aan de andere kant: zou er liefdadigheid bestaan zonder verlangen naar een betere wereld? En hoe zou de mensheid er voor staan als er geen verlangen was naar liefde, innerlijke groei of plezier?
Ik denk dat verlangen één van de dingen is die ons menselijk maakt. En zolang je kritisch blijft kijken naar de aard van je verlangen (is het een positieve drijfveer of word het verlangen je opgedrongen door reclames, goeroes, een gevoel van "keeping up with the Joneses"?) houdt het ons in beweging en kan het ons onderweg veel moois brengen.
Dit is een nadenkertje. Zou verlangen je ook weg leiden van dit moment?En misschien ook te maken hebben met leeftijd? IK ben 63 jr en merk(met verbazing) dat ik heel tevreden/gelukkig kan zijn met wat er nu is. Ik maak wel plannen voor de toekomst,zeker ook praktisch. Maar ik denk bv niet nu al aan een hopelijk fijne vakantie in mei. Dat zie ik dat wel. Groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenMet verlangen op zich is niets mis, zo lang het maar niet naar materiële zaken is die niets voor ons betekenen. Tenminste, daar ben ik sinds een tijdje van overtuigd. Ik kijk vaak naar 'Showroom' en dergelijke programma's en dan zie je mensen voorbij komen die zo vreselijk wijs zijn maar door de maatschappij worden uitgekotst, omdat ze anders leven dan wij, kuddedieren, gewend zijn. Vaak zijn het mensen zonder enig bezit, of met heel weinig en wat ze wel bezitten is heel veel wijsheid over wat echt nodig is om in vrijheid te kunnen leven. Verlangen naar liefde, geluk. wijsheid en een betere wereld is uiteraard anders dan verlangen naar meer eten, meer spullen, duurdere vakanties, nog verder weg reizen, grotere huizen, m.a.w: bezit. Ikzelf mag graag reizen maar probeer hier in mijn eigen omgeving ook happy te zijn. En in zo'n mooie provincie als Drenthe, waar ik woon, is dat niet moeilijk. Ik verbaas me steeds meer over mensen (met name vrouwen) die elk half jaar hun huis zo nodig opnieuw moeten inrichten, de nieuwste mode willen dragen, het nieuwste parfum willen hebben, enz. Onvrede en verveling waarschijnklijk, deels ook immitatie van de medemens en beïnvloeding door reclame. Ik noem het oppervlakkigheid en niet bewust leven. Sinds mijn puberteit ben ik redelijk tegen heilige huisjes gaan schoppen en op mijn 46e doe ik dat nog steeds. Men vindt mij vaak wat recalcitrant maar waarschijnlijk zijn velen gewoon gepikeerd als ze horen hoe het ook kan. Denk ik...Pfffft lang verhaal hè? ;-)Maar ik lees hier ook zoveel herkenbaars! ;-))
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Jenny
@Izerina: Ik denk dat je daar gelijk in hebt, dat verlangen ons weg kan drijven van het huidige moment. Als verlangen zo sterk is dat je met je hoofd alleen in de toekomst bezig bent, als dat verlangen (mogelijk) vervuld wordt, dan schiet je je doel natuurlijk voorbij. Maar een verlangen kan in mijn optiek ook een idealisme zijn, een situatie waar je naartoe werkt en waarvan het maar zeer de vraag is of je hem ooit gaat bereiken. In zekere zin maakt dat ook niet eens zoveel uit. Natuurlijk werk ik op mijn microniveau aan een gezond milieu en wereldvrede. De kunst is waarschijnlijk, zoals met alles, om balans te houden.
BeantwoordenVerwijderen@Jenny:Boeddhisten streven naar onthechting en voor zover dat om materiële zaken gaat, kan ik me daar ook goed in vinden. Minder spullen betekent in mijn geval minder zorgen en minder verantwoordelijkheden. Maar inderdaad, als het om immateriële verlangens gaat: ik mag ook graag reizen (vaak met als resultaat dat ik mijn eigen woonomgeving meer ga waarderen!) en ik ben altijd op zoek naar ervaringen die mij inspireren (vooral gesprekken met mensen).
Wat jij zegt over mensen als in Showroom, die overlopen van de levenswijsheid, vind ik heel mooi. Ergens benijd ik die mensen, die zó buiten de gebaande paden durven te gaan en van hun leven 100% maatwerk maken in plaats van algemeen geaccepteerde confectie. In die zin is mijn poging om uit de "ratrace" te stappen nog maar beginnerswerk.
Wat heb je dat mooi opgeschreven. Ik ben ook wel aan een stukje onthechting toe. Ik kom er nu wel heel erg vaak achter dat alle dur spullen, die we destijds hebben uitgekozen ook een keer vervangen moeten worden of simpelweg kapot gaan. Bij een inbouwkeuken is dat helemaal een crime. Geef mij maar simpele spullen tegenwoordig. Daar kan ik heel goed mee uit de voeten. Helaas was ik een aantal jaren geleden nog niet zo wijs.Gr. Lege Zakken Vrouw
BeantwoordenVerwijderen@Lege Zakken Vrouw: ik ben bang dat, dat een enkele geboren devote boeddhist daargelaten, niemand met dit inzicht geboren wordt. Geloof me, daar is in Huize Bewuste Eenvoud ook een heel (materialistisch!) proces aan voorafgegaan.
BeantwoordenVerwijderen