later

Ik betrap mezelf regelmatig op gedachten als: Later wil ik een een grote tuin met groenten en kippen. Of: later wil ik vrijwilligerswerk gaan doen, een boek schrijven en een eigen bedrijfje beginnen. Ik ben nog niet zo oud, maar ik leef al lang genoeg om te constateren dat het nooit écht later wordt. Denken aan welke dromen je later ooit nog zou willen verwezenlijken is als achter zo'n hengel met een wortel aan lopen. Je krijgt die wortel simpelweg nooit te pakken. En welbeschouwd is Nu het Later van Vroeger, dus wat weerhoudt me nog van het systematisch aanpakken van mijn lijstje met wensen?

Bij het concretiseren van dromen loop je uiteraard tegen wat praktische drempels aan. Zo kan die grote tuin met kippen er pas komen als ik bereid ben te verhuizen en voorlopig blijf ik nog wel even in de stad. Wel heeft mijn lief dit weekend een (koud) kasje op de oprit geplaatst, zodat mijn droom om ook vóór het hoogseizoen groenten uit eigen tuin te kunnen halen een stap dichterbij is gekomen. Een compromis voorlopig, maar wel één waar ik nu al erg blij van word!

Het schrijven van een boek combineer ik met het vrijwilligerswerk. Binnenkort maak ik eindelijk kennis met mevrouw S, een hoogbejaarde, echte Haagse dame van stand met beginnende Alzheimer. Omdat mevrouw S nagenoeg blind is, wil zij dat haar levensboek geschreven wordt als een verzameling schilderijtjes. Een hele uitdaging om het levensverhaal van een dementerende vreemde zodanig vast te leggen dat zij hier op terug kan grijpen als ze zowel haar gezichtsvermogen als haar herinneringen verloren heeft. Maar wat een dankbaar onderwerp om een boek over te schrijven...

En mijn wens om een eigen bedrijfje te beginnen is gisteren eindelijk op de rails gezet. Ik heb een prachtige opdracht gekregen om een serie werkconferenties te begeleiden. Dat ligt helemaal in mijn straatje! Zulke klussen heb ik in mijn vorige Snelle Baan regelmatig gedaan. De baan mis ik niet, maar dit soort werk enorm. En met een mooie opdracht op zak heb ik me gisteren in laten schrijven bij de Kamer van Koophandel en is mijn eigen bedrijfje geboren.

Door je dromen concreet te gaan uitwerken kun je bij jezelf checken of het inderdaad diep gekoesterde wensen zijn of alleen maar prettige dagdromerijtjes. Mijn wens om een tijd in Berlijn te wonen begint me te benauwen zodra ik hem begin uit te werken. En dus laat ik het voor wat het is en loop ik jaarlijks een paar dagen dromerig door Berlijn, te bedenken hoe mooi het zou zijn om er een tijd te wonen.

Maar die wensen waarbij de energie begint te borrelen zodra je de randvoorwaarden begint te creëren, daarvan weet je: die zijn écht. Daar moet ik iets mee. En dan blijkt opeens dat Later nu al aangebroken is.