relatiebeheer

De laatste tijd hebben we ons huis een beetje aan haar lot overgelaten. We hebben het allemaal druk gehad, waardoor het huis in de afgelopen weken meer op een pleisterplaats leek om even te eten en te slapen dan op een thuis. Dit weekend ben ik er amper geweest en toen ik vanmiddag weer voet over de drempel zette voelde ik het heel duidelijk: het is tijd voor wat relatiebeheer met mijn huis.

Het huis ademt een soort stil verwijt dat we er zelden zijn. De woonkamer, normaal het kloppend hart van onze woning, ligt er wat verwaarloosd bij omdat we er al een tijdje weinig gebruik van maken. De eetkamertafel is een rangeerterrein van werk- en studiespullen, omdat we daar onze tassen in- en ompakken tussen twee afspraken. Op zolder ligt een stevige stapel was op me te wachten. In de badkamer hangen de zwemspullen nog te drogen van een zwempartij van inmiddels een paar weken geleden.

Het is niet zozeer een puinhoop in huis, alhoewel het zeker een stuk netter kan. Het is meer dat mijn huis op dit moment voelt als een soort stationshal, waar passanten hooguit wat tijd doorbrengen bij een overstap en waar ze verder alleen maar gehaast doorheen lopen.

Dat je moet investeren in relaties is geen nieuws, maar dat dat ook geldt voor de relatie met je huis had ik me nooit zo gerealiseerd. Komende week heb ik als het goed is eindelijk mijn avonden vrij, waardoor ik wat grondiger kan opruimen en restylen. Een lekker fris tafelkleed en een verse bos bloemen op tafel, wat schone hoezen om de kussens op de bank, het winterse plaid vervangen door een zomers exemplaar, een lekker muziekje draaien. Het zijn geen grootse en meeslepende dingen, maar net als in de relatie met je naasten kunnen juist de kleine gebaren een groot verschil maken.