kamperen

Ondanks ons permanente streven naar eenvoud is ons leven eigenlijk tamelijk hectisch. En dan hebben we al flink gesneden in de hoeveelheid afspraken en verplichtingen die we ooit hadden. Ons huis is leger dan anderhalf jaar geleden, maar nog steeds niet minimalistisch te noemen. We zijn afhankelijker van internet, telefoon en tv dan we zouden willen toegeven. Dat geldt niet alleen voor ons volwassenen, maar ook voor onze kinderen. Eigenlijk hollen kinderen in een gezin vrijwel automatisch in hetzelfde tempo met je mee.

Wat me elk jaar verbaast is hoe makkelijk we omschakelen op het moment dat we in de zomer gaan kamperen. Op het moment dat de tent staat, daalt er een soort rust over ons neer, die ik het liefst het hele jaar zou vasthouden. We kamperen vrij primitief: we hebben één koepeltentje met zijn vieren, een tafel en vier stoelen en een gasstelletje. Dat is zo'n beetje onze kampeeruitzet. We zoeken geen campings met veel vertier, maar rustige plekken midden in de natuur. Onze dagen bestaan uit lezen, poedelen in een zee of meertje, eenvoudig maar lekker koken op de eenpitter en lekker luieren. 's Avonds roosteren we brood en marshmallows boven een kampvuurtje of spelen we een spelletje kaart.

Zitten de kinderen thuis steevast aan de tv, aan MSN of aan vrienden vastgeplakt, op vakantie laten ze het helemaal los. We missen tv of internet geen moment en nemen ons voor om ook thuis deze weldadige rust vast te houden. Op mijn klapstoel voor de tent bedenk ik steevast dat we thuis eigenlijk met nog veel minder spullen toe zouden kunnen.

Nog een maandje en dan is het weer zover. Na een veel te hectische week als deze ben ik - net als vroeger - stiekem de nachtjes al aan het aftellen.