jubileum

Morgen wordt mijn dochter twaalf. En stiekem vier ik die dag niet alleen haar verjaardag maar ook mijn twaalfjarig jubileum als moeder. Dat is natuurlijk ongepast om te zeggen tegen de jarige (die dat meteen afdoet als "tragisch"), maar ik vind het elk jaar weer een behoorlijke mijlpaal. Als ik kijk wat we in die twaalf jaar allemaal met elkaar hebben meegemaakt, hoe ze zich ontwikkeld heeft van een klein roze murmeltje naar een pittige mini-vrouw, dan ben ik erg trots op hoe we het hebben gedaan, met elkaar.

Toen ik net moeder werd vond ik dat een behoorlijke aardverschuiving. Ik kwam redelijk vers uit een vrij studentenwereldje, werkte bij mijn eerste werkgever, reisde veel, ging vaak uit en opeens was ik moeder. In het begin denk je nog dat je je leven gewoon door kunt zetten "maar dan met eentje extra", maar al snel blijkt dat een kind - hoe ouderwets! - écht behoefte heeft aan reinheid, rust en regelmaat. En heb je je te schikken in je nieuwe rol. We deden dat met liefde, maar als eerste in onze omgeving met een kind was het wel behoorlijk aanpassen. En naast de vele roze wolkverhalen hoor je daar zelden iemand over.

We zijn met elkaar opgegroeid, die eerste jaren. Zij werd groter, er kwam een broertje en we werden met elkaar een echt gezin. Hadden jullie dat ook, dat je je tussen al die échte ouders op het schoolplein een beetje een amateur voelde? Ik kan met enige trots melden, dat dat gevoel eindelijk verdwenen is en dat ik soms de neiging heb om tegen "verse" schoolpleinmoeders te vertellen dat ze zich misschien onzeker voelen, maar dat achteraf zal blijken dat zij dé expert zijn als het gaat om hun eigen kind. Het is alleen zo jammer dat dat pas achteraf doordringt.

Nu wordt ze twaalf en is ze behoorlijk zelfstandig. Maar ze heeft ons nog steeds nodig, zij het op een andere manier. Het worden spannende jaren die vast niet vlekkeloos zullen verlopen, maar ik heb er zin in.

Morgen gaan we lekker haar verjaardag vieren en vanavond vier ik mijn eigen mijlpaal: met twee grotere kinderen gaat eindelijk mijn wens in vervulling om weer te gaan studeren. Straks begint mijn eerste studie-avond; wat een mooie manier om mijn jubileum te vieren!