carrière

Ik zal er maar gewoon voor uit komen: ik ben stiekem een afgestudeerd jurist. Al snel wordt tijdens je rechtenstudie duidelijk dat er ruwweg twee kampen zijn: zij die grof geld willen gaan verdienen als nietsontziende advocaten en zij die willen werken voor een betere wereld en daarom richting overheid of politiek gaan. En dáár grof geld willen verdienen. Het beeld van een carrière was tijdens mijn studie voor beide kampen al helder: een stevige fulltime baan met groeimogelijkheden in termen van salaris en verantwoordelijkheid.

Ik ben dan ook braaf na mijn studie fulltime carrière gaan maken in een politieke omgeving. Werken was tot op zekere hoogte best bevredigend, maar het was vooral ook zwoegen en dat moest gecompenseerd worden met voldoende pecunia. Met een klein parttimebaantje zou ik het gevoel hebben gehad dat ik voor spek en bonen meedeed. Zelfs met een zeer "legitiem excuus" als kleine kinderen.

Toen ik koos voor mijn huidige baan, koos ik bewust voor werk waarin ik verschil kan maken. Daar hoorde minder status en een lager salaris bij, maar ik besefte inmiddels dat daar een hoop bevrediging voor terug kwam. Wel werkte (en werk) ik nog steeds een behoorlijk aantal uren, uit een soort Calvinistisch gevoel dat dat zo hoort.

De afgelopen maanden had ik door omstandigheden ongebruikelijk veel tijd om na te denken. Ik kwam tot de ontdekking dat ik inderdaad erg veel bevrediging uit mijn werk haal. Maar ik haal ook veel genoegen uit schrijven, uit mijn eigen groenten verbouwen, uit mijn yoga-opleiding, uit vrijwilligerswerk, uit de klussen die ik doe vanuit mijn eigen bedrijfje. Maar daar blijft naast mijn baan vrij weinig tijd voor over.

Dat brengt me op de vraag: wat is eigenlijk een carrière? Is dat een reeks posities op de arbeidsmarkt? Is dat wat ik maatschappelijk bereikt heb door middel van werk? Of zijn dat de activiteiten die mij hebben gemaakt tot wie ik nu ben?

Ik merk dat mijn definitie van een carrière aan het veranderen is. Ik dacht altijd over een carrière als een betaalde baan die mij een bepaalde maatschappelijke status geeft. Maar het verschuift langzamerhand naar meerdere losse activiteiten die mij vormen tot wie ik ben en die ondersteunend zijn aan mijn levensstijl. Het besef begint te komen dat een carrière ook een lappendeken van betaalde en onbetaalde werkzaamheden kan zijn waarmee ik me nuttig maak en die mijn levenswijze mogelijk maken. Of het nu gaat om dit weblog, om de paar uur yogales die ik wekelijks wil gaan geven, om het boek wat ik nog wil gaan schrijven, om het verbouwen van mijn eigen groenten zodat ik minder geld nodig heb voor boodschappen, om het vrijwilligerswerk waarmee ik iets teruggeef aan de maatschappij; het voelt allemaal als een onderdeel van mijn carrière. Maar dan zonder het oude Calvinistische keurslijf, waarbij het alleen meetelt als werk moeite kost en ik er moe van word.

Met een promotie in het vooruitzicht moet ik nu de afweging maken of ik vasthoud aan de traditionele carrière of dat ik vol ga voor de nieuwe definitie. Een t-splitsing dus. Ben ik er klaar voor om de oude definitie helemaal los te laten? Om niet de promotie te accepteren maar om juist minder te gaan werken in loondienst om mijn andere carrière vol tot bloei te laten komen? Ik ben dus voorlopig nog even niet uitgedacht.