De economie lijkt langzaam uit het dal op te krabbelen. De werkloosheid stagneert, er worden meer huizen verkocht en de consument begint eindelijk weer te doen waar hij voor gemaakt is: hij consumeert. Het klinkt raar, maar ik word er een beetje melancholisch van. Natuurlijk gun ik niemand armoede of tegenslag. Maar ik kreeg net het idee dat met de economische crisis de Westerse wereld wat langzamer begon te draaien. Dat mensen wat meer aandacht kregen voor elkaar. Dat er meer ruimte ontstond voor een écht gesprek. Dat geld verdienen niet meer het enige was waar het om gaat in het leven. En stiekem beviel dat me wel.
Dat brengt me op de vraag: is economische groei persé vooruitgang? Ieder jaar komt er een plattere tv uit, een hippere gsm, een snellere laptop. Is dat vooruitgang? Is het vooruitgang als we elkaar weer gek gaan maken op de woningmarkt, drie intercontinentale vakanties boeken per jaar, met een helikoptervlucht mee mogen als we bij een hip bedrijf solliciteren? Als iedere vrouw op haar achttiende verjaardag nieuwe borsten en op haar vijftigste een facelift kado krijgt? Leg me dan alsjeblieft eens uit wat de definitie van vooruitgang is?
Wat zou er gebeuren als we vooruitgang en welvaart niet meer baseren op besteding, inkomen of productie? Ik ben namelijk geen econoom, maar een simpele levensgenieter. Ik heb geen beeld bij het bruto binnenlands product. Ik meet vooruitgang liever in saamhorigheidsgevoel, frisse lucht, schoon water, voedselkwaliteit, veiligheid, mens- en dierenwelzijn, omgangsvormen, solidariteit, integriteit, betrouwbaarheid, liefdadigheid, verbondenheid en humor. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik een afvallige consument ben en niet zoveel bijdraag aan de échte grote menseneconomie.
Zo heb ik ook wel gefilosofeerd.IK hoopte,dat het opkrabbelen uit het economisch dal samen zou gaan met een milieuvriendelijker uitgavenpatroon.Laten we hopen,dat consuminderen steeds meer toeneemt. En er op een bepaald moment een kritische massa(10%?) onstaat. Zodat de hele economie die richting uitgaat. groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenWat ik dacht tijdens het lezen van je stukje -steeds meer mensen maken ook de keuze niet mee te doen met mooi, nieuw en hip. Dat is ook een vorm van vooruitgang...toch?
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Jemma.
'k Ben wel benieuwd hoe die cijfers liggen. Hier op dit blog en op een aantal anderen voel ik verbondenheid doordat er mensen zijn die ook proberen te consuminderen. Maar in m'n 'real life' vind ik dit niet terug en voel ik me vaak alleen en onbegrepen. (Op dit punt, 'k heb wel veel raakvlakken met anderen op andere punten gelukkig) 'k Heb toch het idee dat we een heel piepklein percentage omvatten. Maar ik hoop ook van harte op vooruitgang op dit gebied.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Wendy
Groetjes Wendy
Ik vind het elke keer heerlijk om jouw nuchtere commentaar te lezen en te merken dat ik het weer helemaal met je eens ben.
BeantwoordenVerwijderenNiks geen vooruitgang, ik denk zelfs dat de mens wel eens (genetisch) hard achteruit holt. Steeds meer welvaartsziekten en allergieên en we blijven maar als domme koeien achter hetzelfde aanlopen van meer, meer en meer.
@Izerina: ik vraag me af hoe ver we nog van die kritische massa af zitten. Ik ken ze nog niet in mijn omgeving. Jij wel?
BeantwoordenVerwijderen@Jemma: ik denk zeker dat dat een veelbelovend begin is. Mits we elkaar weer niet op andere fronten gaan aftroeven (met superdeluxe compostemmers, ofzo :-))
@Wendy: dat herken ik heel erg. Ik zou graag af en toe lekker een boom opzetten over een alternatieve levenswijze, maar het gesprek slaat dan al snel dood. Lang leve de weblogs, dus!
@Theresia: ik heb op zich wel hoop dat de nieuwe generatie (laten we zeggen, de bijna-twintigers) een iets gezondere kijk hebben op wat belangrijk is in het leven. Ik hoor van jongeren wel steeds meer idealistische geluiden dat zij niet mee willen doen in het systeem, belang hechten aan het milieu, etc. De vraag is alleen of ze hun rug recht houden zodra ze afgestudeerd zijn...
Een mooi stukje! Ik was zelf stiekem een beetje blij met de economische recessie, omdat ik hoopte dat we allemaal daardoor wat wijzer zouden worden en -al is het op kleine schaal- onze leefwijze zouden aanpakken. Helaas lijken de meeste van ons op dezelfde wijzen door te razen als voor de recessie. Moet soms het hele systeem instorten voordat we onze leefwijze eens kritisch tegen het licht houden?
BeantwoordenVerwijderen@Jacqueline: ik ben inderdaad bang dat dat nodig is. En dan nog blijkt het leer-effect maar van korte duur. Misschien is het ook wel cyclisch: in tijden van crisis zijn we kritischer over wat er nu écht toe doet, dan in tijden van overvloed.
BeantwoordenVerwijderen