Ik gebruik maar heel beperkt andere dierlijke producten zoals zuivel en eieren. Ik heb een mening over dierenwelzijn in de intensieve veehouderij, maar dat is ook hier niet de voornaamste reden. Indien ik geen koe meer eet maar wel melk drink dan voelt dat een beetje schijnheilig. Melk verergert bovendien mijn allergieën en ik heb wat moeite met de indoctrinatie uit mijn jeugd waarin benadrukt werd dat "melk goed is voor elk". Gezien de enorme hoeveelheid lactose-intoleranten in mijn omgeving moet dat "elk" op zijn minst met een korreltje zout worden genomen. Er zitten zeker gezonde bouwstoffen in melk, maar dat zit net zo goed in andere, plantaardige, alternatieven en voor mijn gevoel is melk vooral voor kalfjes. Wij zijn de enige zoogdiersoort die, na de borst, melk van een andere zoogdiersoort drinkt. Best apart als je daar eens over nadenkt.
Goed, dit postje is niet bedoeld om de discussie over het al-dan-niet vlees en zuivel tot je nemen aan te wakkeren. Ik respecteer daarin iedere keuze (en dat meen ik uit de grond van mijn hart!). Waar ik het over wil hebben is over het plakken van etiketten op voedingsgewoontes. Ik heb namelijk grote moeite met beweren dat ik "veganistisch" zou zijn. Voor de buitenwereld hoort bij dat etiket naast de voedingsgewoontes een verzameling normen en waarden waar ik me niet in thuis voel. Ik ben geen actieve dierenactivist, gebruik gewoon honing, draag wol en soms ook leren schoenen. Ik kan erg genieten van een stukje overjarige brokkelkaas op zijn tijd en dat de roze kleur in roze koeken van luizen is gemaakt weerhoudt me er niet van om er af en toe stevig de tanden in te zetten.
Dat ik vegetariër ben, dat durf ik na aanvankelijke schroom best te beweren. Maar ook daarin ben ik niet 100% consequent. Er wil nog weleens een gamba naar binnen gaan bij een barbecue of op een feestje. Als mensen in mijn omgeving horen dat ik vegetarisch eet dan hoor ik vaak: "O, dat heb ik ook geprobeerd, maar ik vond het véél te moeilijk". Alsof er maar twee smaakjes zijn: carnivoor of vegetariër. Mijn kinderen eten voornamelijk vegetarisch, maar hebben af en toe vreselijke trek in uitgebakken spekjes. En die maak ik dan voor ze.
Een tijdje geleden las ik het indrukwekkende boek van Jonathan Safran Foer. Dit kwam tijdens de lunch op mijn werk ter sprake en een collega vertelde me dat ze er in de bieb mee in haar handen had gestaan maar het uiteindelijk niet had meegenomen omdat ze "zo bang was dat ze daarna geen vlees meer zou lusten en vegetariër moest worden".
Wat ik wil zeggen is dat ik hoop dat steeds meer mensen lak krijgen aan etiketten. Als je, om wat voor reden dan ook, minder vlees wilt eten dan hoef je nog niet meteen volledig vegetariër te worden. Als je je inname van zuivel en eieren beperkt betekent dat nog niet dat je ook je leren jasje weg moet doen. Als je normaal gesproken geen vlees eet maar op een goede dag vreselijke trek krijgt in een half doorbakken biefstuk, eet dat dan gewoon. Schuldgevoel is volgens mij namelijk een erg ongezonde eetgewoonte.
Ik vind dit een heel goede post. :) Ik ben het met je eens. Ik heb ook geregeld last van schuldgevoel. Over het algemeen eten wij weinig vlees, en dan alleen biologisch, maar vooral omdat ik dat wil. Helaas is hier maar een zeer beperkte biologisch-vlees assortiment. En soms hebben de gezinsleden vreselijk zin in iets als een slavink.
BeantwoordenVerwijderenDan koop ik die wel eens, maar met een beetje tegenzin, alsof alle andere dingen die ik doe of laat voor het milieu/de dieren/de gezondheid dan niets (of minder) waard zijn geworden. Omdat ik dan niet meer perfect onder dat etiketje pas wat ik mezelf eigenlijk wil opplakken.
Dus jouw bericht is voor mij wel een goede motivatie. Je hoeft niet alles zwart of wit te zien, je doet je best, en je hoeft niet ogenblikkelijk compleet biologisch/vegetarisch/veganistisch te zijn om een waardevolle bijdrage te leveren.
Bedankt, dus. :)
Ik ben flexetarier. Al 35 jaar.Ik eet hooguit één keer per maand een stukje bio-vlees mee met mijn man.Verder matig zuivel en eieren.Ik heb het gevoel,dat ik hier goed op gedij. Mijn man daarentegen krijgt last van zijn darmen,als hij alle dagen mijn groentes met granen of peulvruchten mee eet.Dus bak ik voor hem wekelijks een stukje bio-vlees.Ik denk,dat afgezien van milieu en diervriendelijke motivatie de ene mens ook een heel andere spijsvertering heeft dan de ander. groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenDit vind ik en superpost! Bedankt voor de inspiratie!
BeantwoordenVerwijderenIk ben het helemaal met je eens. Weg met die etiketten en hokjes.
BeantwoordenVerwijderenHelemaal mee eens!! Als iedereen nu eens niet zo snel een oordeel over een ander zou vellen, zou de wereld een stuk gezelliger zijn. En kan iedereen veel makkelijker zijn eigen keuzes maken.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Jolanda
Mooie post! Ik gebruik de etiketjes alleen als men vraagt wat ze me 'moeten' voorzetten.. dan is 'veganist' zo lekker makkelijk gezegd. En tja, dan ben ik ook niet helemaal eerlijk, aangezien ik soms best een visje of een ei eet.
BeantwoordenVerwijderenVlees en zuivel zijn me echt vreselijk tegen gaan staan. Vlees at ik sowieso al bijna nooit en wat die zuivel betreft.. daar ben ik sinds ik borstvoeding geef zó veel respect voor gaan krijgen dat ik het gewoon bijna obsceen vind dat wij het 'ideale voedsel voor baby-koetjes' gebruiken om onze koffie op smaak te brengen (of all things..)
Groetjes uit Sliedrecht!
Ben het er helemaal mee eens. Die reactie van jouw collega doet me denken aan rokers en Allen Carr...
BeantwoordenVerwijderenOver glutenpoeder gesproken, ik zag het vandaag bij de vegetarische toko Sie San in de Wagenstraat (http://www.siesan.nl/). Voor 4,50 per kg, helaas geen kleinere verpakkingen maar zo betaal je geen verzendkosten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik pas recent kan zeggen dat ik het etiket loslaat, sterker nog: dat ik het niet eens volledig na wil streven. Het valt me op dat vooral een etiket als "veganist" nogal eens tot discussies leidt, alsof je door die levensstijl te omarmen alle andere veroordeelt. Terwijl ik het zie als een voedingsstijl die me inspireert, net als wanneer je veel invloeden gebruikt uit de Aziatische of Arabische keuken.
BeantwoordenVerwijderen@Budgetstudent: hee, da's mooi, daar zou ik nooit gezocht hebben. Ik ben nog niet door mijn huidige voorraad heen (heb meteen twee kilo besteld de vorige keer, dus ik kan nog maaaaaaaaaaaanden vooruit), maar bij Sie San kom ik sowieso wel vaker. Thanx voor de tip.
Het is bij mij ook zo dat het soms naar anderen toe zo overkomt dat eens je een bepaald etiket opgeplakt hebt (al dan niet zelf opgeplakt) je alle andere leefstijlen zou afdoen als minderwaardig. Alsof elke vegetariër vleeseters als bloeddorstige beulen zou zien.
BeantwoordenVerwijderenIk denk niet dat dat zo is, al zullen er wel bij zijn die het zo zien.
Dat kan soms zo vermoeiend zijn, dat mensen die vlees eten zich zo lopen te verontschuldigen/verantwoorden tegenover veggies en omgekeerd toch ook wel.
Misschien heb ik het helemaal mis, maar ik lees tussen de regels hier in deze post ook een bewuste afstandname van de dierenrechtenpolemiek. Waarschijnlijk omdat vegetarisme of veganisme daar door anderen vaak aan wordt gekoppeld, terwijl gezondheid en milieu bij de meeste vegetariërs en flexitariërs de grootste drijfveren zijn.
En misschien zijn we als eco-veggies misschien ook wel een beetje bang van het bijkomende etiket 'dierenrechtenactivist' omdat daar op zich weini berip voor is of voor heel veel mensen een brug te ver is.
Mee eens, etiketjes laten dingen vaak simplistischer/oppervlakkiger lijken dan ze zijn. Aan de andere kant is het wel handig: als ik zeg dat ik vegetariër ben, krijg ik in ieder geval geen gehaktbal aangeboden. Wel 'ns vis, dus zó duidelijk is dat 'etiket' blijkbaar ook niet. Overigens wordt er in mijn omgeving heel weinig vlees gegeten: als mensen horen dat ik vegetariër ben, roepen ze altijd als eerste "o maar ik eet ook heel weinig vlees hoor!" ;-)
BeantwoordenVerwijderenYvonne
@Sabine: dat heb je goed gezien, van het afstand nemen. Dat neemt niet weg dat ik van mening ben dat de manier waarop mensen met dieren omgaan iets zegt over de mate van beschaving. De manier waarop dierenrechtenactivisten optreden schiet in mijn optiek echter soms zijn doel voorbij door de heftigheid ervan.
BeantwoordenVerwijderen@Yvonne: als het me gevraagd wordt zeg ik inderdaad ook dat ik vegetariër ben. Dan is het voor de meeste wel helder. Ik ga ook niet omslachtig stukjes ei of kaas uit mijn eten zitten peuteren als ik bij iemand eet die met liefde en aandacht voor me gekookt heeft. Maar vlees lust ik eenvoudigweg niet meer; na zoveel jaar zonder is de structuur van vlees me tegen gaan staan.
Je kunt ook zeggen dat je zoveel mogelijk plant-aardig :-) eet, en dat klinkt toch een stuk leuker dan dier-lijk :-(
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van een plantaardige eter,
Monica