mini boerin

Lang ben ik gefrustreerd geweest door het kleine formaat van mijn tuin. Het liefst zou ik als een stoere boerin een ronde over mijn erf lopen om een maaltijd bij elkaar te plukken. Met bemodderde handen en een strootje nonchalant tussen de lippen geklemd zou ik een fotogenieke mand vol weelderige groenten en kruiden mee naar mijn keuken torsen.

Mijn tuin is echter een piepkleine voortuin aan een doodgewoon rijtjeshuis. Eén ferme bloemkool zou al een groot deel van de beschikbare grond in beslag nemen. Desondanks eten we vrijwel het hele jaar door van ons eigen postzegeltje.

In een speciekuip voor de voordeur groeien rozevalaardappeltjes. Twee andere oude kuipen dienen als habitat voor een kleine appelboom en een kers. In potten op de vensterbank staan tomatenplantjes. In de keuken staan altijd kakelverse spruitgroenten klaar om geknipt te worden. In grote plastic bakken voor de schuifdeur staan kruiden en pluksla voor het grijpen. Tussen de tulpen en hosta's staan bietjes, pastinaak, meiraapjes en venkel. Tegen de gevel groeit een druif en in een bak bij de garage staat een bosbes.

Sinds ik begonnen ben om ook mijn vensterbanken, het aanrecht, de ruimte naast de voordeur en de oprit als tuin aan te merken voel ik me al een stuk meer stadsboerin. Weliswaar is het rondje over het erf nog steeds vrij kort, de bevrediging van eigen oogst is er zeker niet minder om.

kraamkamer op de vensterbank