Het vergelijken van goede doelen stemt me vaak niet vrolijker. Regelmatig lees je berichten over hoe slechts een klein percentage van het gedoneerde bedrag terecht komt bij de uiteindelijke doelgroep. Veel gaat op aan het bestuur, aan fondsen werven of aan logistieke toestanden. Bovendien maken sommige vormen van liefdadigheid mensen afhankelijk, in plaats van ze te emanciperen. Ik geloof daarom sterk in microkredieten. Het stimuleert mensen zich te ontwikkelen, maar laat de verantwoordelijkheid daar waar hij hoort: bij de persoon in kwestie.
Een microkrediet is een kleine lening, die wordt toegekend aan (vaak vrouwelijke) ondernemers in ontwikkelingslanden, die naar de maatstaven van traditionele banken geen lening zouden kunnen krijgen. Microkredieten gaan meestal om kleine bedragen die door de ondernemer in kwestie gebruikt kunnen worden om een koe, grondstoffen of een naaimachine te kopen.
Het geld dat wij dit jaar niet hebben uitgegeven aan Sinterklaas, hebben we daarom verdeeld over een aantal projecten op Kiva die ons erg aanspraken. Zo betalen we nu mee aan een voorraad maismeel voor Vilma's tortilla-bakkerij in Honduras, aan een varken voor Cecilia's boerderij op de Filipijnen en aan winkelruimte voor Sandra in Paraguay waar ze haar zelfgemaakte meubels kan verkopen. Het geld dat door hen wordt afgelost, kunnen we vervolgens weer inzetten voor andere microkredieten. Zo geef je met jouw "speelgeld" steeds een groep kleine ondernemers de kans om een beter bestaan op te bouwen. En dat voelt een stuk nuttiger dan het omzetten van datzelfde geld in overbodige spullen.
Toch?
In de rechterbalk heb ik tijdelijk de advertentie van Rosally uit de Filipijnen geplaatst die een microkrediet heeft aangevraagd om haar marktkraam uit te breiden.
Ik vind het super. jullie initiatief en kiva, een hele directe manier om mensen te helpen die met een concreet doel voor ogen de eigen situatie proberen te verbeteren. en het is ook fantastisch dat kiva steeds vaker opduikt in blogland!
BeantwoordenVerwijderenTen eerste mijn complimenten voor je blog.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er al heel wat aan gehad. Vooral je berichtje van 6 november -eenvoudig leven- heb ik in grote lijnen gekopieerd en ingeseald. Hij hangt nu in de keuken en ik heb er veel plezier van. Geweldig.....
Groet van zonnestraal
Graag wil ik even reageren op wat je schrijft over goede doelen. Er zijn wel terdege goede doelen die doen wat ze zeggen en geen dure kantoorruimte huren en betaalde krachten hebben. Onze kleine stichting draait geheel op vrijwilligers die onbetaald hun tijd inzetten voor de doelgroep van de Stichting. Onze stichting gebruikt alle kleine donatie's die we krijgen waar ze voor bedoeld zijn en koopt daarvoor o.a fruit voor de kinderen, maar ook spullen die nodig zijn zoals afgelopen zomer. We zijn toen met personeel van het opvanghuis naar de markt geweest om slippers , kleding, handdoeken, zeep, shampoo, pleisters, potloden , keukenrollen etc. voor de kinderen te kopen .Wij geven geen geld, maar kopen spullen in overleg .De reizen die wij maken doen we met onze eigen camper , dit omdat we dan geen hotelkosten hebben en dit geld voor de doelgroep kunnen gebruiken.Bij ons is echt alles liefdewerk oud papier en meot er geld bij, en niet zoals bij grote instellingen een duur kantoor en directeur met dik salaris.Wij werken vanuit ons huis en bewaren de spullen thuis omdat we 300 euro of meer per maand aan opslagruimte te duur vinden en dat geld liever gebruiken voor het werk van de stichting. Bij ons blijft er niets aan de stijkstok hangen, dus ............. er zijn wel terdege goede doelen die eerlijk werken zonder zelfverrijking.
BeantwoordenVerwijderenHenriëtte/bestuurslid WCL
@Mama Muis: mooi he? Volgens mij trekken micro-kredieten ook de sceptici over de streep.
BeantwoordenVerwijderen@Zonnestraal: wat ontzettend fijn om te horen... Ik vind het een groot compliment.
@Henriëtte: gelukkig zijn er goede doelen zoals dat van jullie. Ik vind het fantastisch dat mensen bereid zijn zoveel energie te steken in dit prachtige doel. Ik zie de laatste tijd trouwens meer "kleine" keurmerken verschijnen speciaal om dit soort initiatieven met een hoog rendement te erkennen. Een mooie ontwikkeling!
Groot gelijk dat je mijn verhaal nuanceert: ik bedoel dus nadrukkelijk NIET het soort hulplijnen waar veel particuliere, vrijwillige kracht achter zit, maar de grote jongens met de glossy magazines en tv-reclames.