21 december 2009

klimaat

Ik weet eigenlijk niet wat ik verwacht had van Kopenhagen, maar dit was het in ieder geval niet. De laatste dagen heb ik alleen maar neerslachtige geluiden gehoord over het "akkoord" dat er bereikt is. Zelfs het gebaar van de Nederlandse delegatie om met de trein te gaan bleek een beetje een wassen neus: een aantal Nederlanders dat al voor de voorbereidingen in Denemarken was, vloog eerst vanuit Kopenhagen naar Nederland om vervolgens met de klimaattrein weer terug naar Kopenhagen te reizen. Kenmerkend.

Hoe kon ik ook verwachten dat Kopenhagen ons het panacee zou brengen voor het klimaatprobleem? Zoveel landen, zoveel verschillende uitgangspunten, zoveel verschillende basisomstandigheden. Het maakt voor de aanpak op zijn zachtst gezegd uit of je als land over veel water- of zonnekracht beschikt, technologisch ver ontwikkeld bent of in moeilijke omstandigheden verkeert als oorlog of hongersnood. Hoe kun je verwachten dat je daar een gestandaardiseerd pakket afspraken over uit kunt storten? Dan kan het toch niet anders opleveren dan een moloch van een contract met pagina's vol uitzonderingen voor individuele landen?

Maar aan de andere kant: het kan toch niet zo zijn dat dit het gewoon is? Dat economische belangen het altijd zullen blijven winnen van het behoud van onze planeet? Ik denk dat we ergens iets belangrijks over het hoofd zien. Dat het een misvatting is dat overschakelen naar schonere energie economisch gezien een pijnlijk proces is waarbij iedereen een stevige veer moet laten. Alleen zijn de juiste argumenten nog niet gevonden om de wereldpolitiek in beweging te krijgen.

En tot die argumenten gevonden zijn moet het voorlopig bottom-up gebeuren. Overal ter wereld zie je op kleine schaal prachtige initiatieven ontstaan om verandering te brengen in het klimaatprobleem. En dat beperkt zich niet tot de eerste wereld landen. Of het nu gaat om het Amazonegebied, koraalrif, mensapen, het leegvissen van oceanen, overal zijn actiegroepen die zich hier voor inzetten en die samen een wereld-dekkend netwerk vormen van positieve actie.

Maar ook op microniveau kan er heel wat positiefs in gang worden gezet. Als de overheden er met elkaar niet uitkomen, laten wij dan maar als individuen, gezinnen, belangengroeperingen het goede voorbeeld geven. Want ook daar vormen vele kleine, individuele, positieve acties één krachtig gebaar. Zet de thermostaat een graadje lager, koop geen nutteloze apparaten, koop alleen wat je echt nodig hebt en gebruik je kliekjes creatief, weiger plastictasjes, doe het huishouden zoals dat in de jaren '50 werd gedaan en gebruik (groen)afval als voedsel voor je tuin!

Als ieder individu voor 2010 maar één goed milieuvoornemen adopteert, zetten we met zijn alleen een kleine milieurevolutie in gang. Ik ga in 2010 zo min mogelijk artikelen met verpakkingsmateriaal kopen. Wat ga jij doen?

5 opmerkingen:

  1. Ja, de klimaatconferentie in Kopenhagen. Een teleurstellend akkoord. Ik wil volgend jaar niets nieuws kopen. En mijn plastic gebruik proberen te verminderen. Maar dat is lang niet makkelijk! Als voorbeeld mijn ontbijt: yoghurt in karton met plastic, cruesli in plastic en de vacuumverpakking van koffie. Pfff, de lunch en avondeten moet dan nog komen. Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen en alternatieven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik had er ook niet veel van verwacht eigenlijk, wel gehoopt, dat wel. Maar inderdaad, het komt op ons zelf neer. Hopelijk ook een beetje van de overheid, dat ze eens wat meer geld uittrekken voor milieuvriendelijke maatregelen. Zoals Duitsland doet bijvoorbeeld.

    Volgend jaar, naast alle dingen die we al doen, proberen nog zuiniger met energie te zijn, en ik wil zo ontzettend graag zonnepanelen plaatsen, maar het budget laat dat nog even niet toe. (daarom mijn oproep aan de overheid) Minder energie, meer uit eigen tuin. Kijken of ik mede eigenaar van een windmolen kan worden. Dat moet toch lukken he.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi, je positieve insteek. Net als jij ga ik zo min mogelijk plastic tasjes gebruiken, en verder zuinig zijn met energie door zoveel mogelijk mijn eigen energie te gebruiken: dus niet met de auto, maar lopend, fietsend of de trein.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Om de plastic zakjes maak ik me niet zo heel erg druk, we hergebruiken ze als pedaalemmerzakken.We doen al veel op milieuvriendelijk en vooral mensvriendelijk inkopen. In de bio winkel hergebruiken we de eierdozen, papierenzakjes etc. Het voornemen voor komend jaar is misschien de aanschaf van zo'n bokashi emmer, hoe is jullie ervaring hiermee?en moet je steeds dat spul kopen en wat kost dat?
    Én een belangrijk punt is dat we met aanschaf van nieuwe dingen ons steeds afvragen:hebben we het werkelijk nodig?
    Een compliment aan iedereen hier:ik word gestimuleerd en geinspireerd door jullie, fijn!
    marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat goed om zoveel ideeën bij elkaar te verzamelen! Dank allemaal!

    @Frugal living: ik probeer de ontbijtverpakkingen terug te dringen door mijn eigen yoghurt te maken. Niet veel werk en scheelt een hoop plastic!

    @Patrick: wij hebben zonnepanelen, maar ik moet zeggen dat het niet helemaal oplevert wat ik ervan gehoopt had. Ik kan er net de diepvries op laten draaien. Misschien dat ik hem een keer goed moet laten uitlijnen ofzo.

    @Vlijtig Liesje:
    En nog goed voor het figuur ook! ;-)

    @Marianne:
    Bokashi heeft mijn kijk op afval echt veranderd. De emmer staat gewoon in de keuken; je ruikt er niks van. Als hij vol is en nog 2 weken heeft gerust begraaf ik het in de tuin en binnen een paar weken is het perfect kruimige voedingsrijke aarde geworden. De starter kost 5,95 voor 2 kilo en ik doe er een maand of 5 mee. Gewoon experimenteren hoeveel er het nodig is om het proces te starten. Je kan het ook zelf maken met tarwezemelen; zie deze link.

    BeantwoordenVerwijderen