19 oktober 2010

retraite

Waarschuwing: ik probeer een weekend zonder woorden onder woorden te brengen. Dat draagt het risico in zich dat het een zweverige/abstracte/wazige post wordt. Op hoop van zegen dan maar.

Zo lang ik me kan herinneren heb ik moeite gehad met met stilte en met alleen zijn. Een paar jaar geleden heb ik me voorgenomen ieder jaar iets te doen waar ik bang voor ben. En dit jaar was dat een stilteretraite.

Het is moeilijk een woordeloos weekend in woorden te vangen. Het grote kenmerk van een dergelijke retraite is namelijk dat er nogal weinig gebeurt. Dat is nodig, om helemaal naar binnen te kunnen keren. Hoe saai en oninteressant dat ook is voor een willekeurige voorbijganger, van binnen werd de boel stevig opgeschud.

De eerste dag was het een totale kakofonie in mijn hoofd. Gedachten buitelden over elkaar heen, onafgemaakte plannen drongen zich aan me op en telkens was daar de behoefte om van alles iets te vinden. Het ego waarmee ik dit lichaam deel heeft kennelijk de drang om overal een label aan te plakken: lekker, vervelend, vrolijk, irritant, noem maar op. Erg vermoeiend.

Op dag twee wisselden periodes van ongelofelijke gelukzaligheid en diepe wanhoop elkaar af. Het ene moment zweefde ik op de toppen van geluk en had alles een gouden randje, het volgende moment voelde ik me zwaarmoedig en moest ik huilen om niets.

Op de derde dag gebeurde er iets wonderlijks. De herrie in mijn hoofd werd minder en ik voelde af en toe een glimps van iets wat ik bij gebrek aan een beter woord maar even "acceptatie" noem. Niet meer dat eeuwige labelen, maar heel af en toe kon ik onbevooroordeeld waarnemen. Ik ben. Dingen zijn. Het is goed. Alsof ik over mijn eigen schouder mee keek en liefdevol kon relativeren: wat maak je je toch druk; laat nou eens los. Accepteer. Geniet.

Het voelt heel banaal om dit op te schrijven, omdat het voor mij iets heel groots was, terwijl ik besef dat het op anderen misschien triviaal over komt. Mijn belangrijkste conclusie: ik blijk best aangenaam gezelschap voor mezelf te zijn zodra ik die innerlijke hyperactieve criticus af weet te schudden.

Een paar inzichten die ik dit weekend heb opgedaan:

- Stilte bestaat niet. Er is altijd geluid. Wat echte stilte is, is het stoppen van dat praat-apparaat in je hoofd. Zo kom je bij het bewustzijn wat daar achter tevoorschijn komt. Zoals een leraar het tijdens de retraite mooi verwoorde: "Silence is getting rid of the mind dust". Daarna komt boven drijven waar je echt iets mee moet.

- We identificeren ons met de karaktereigenschappen die ons worden toegedicht. We zijn vrolijk, slim, prikkelbaar, actief, noem maar op. We geloven in deze verhalen en gaan ons er zelfs naar gedragen. Maar feitelijk zit onze échte ik veel dieper weggestopt en kom je die pas tegen als je het ego het zwijgen op weet te leggen. En dan ziet het plaatje er soms volledig anders uit.

- Hoe weet je of het je ego is dat tegen je praat of dat het je échte ik is? Als het tot je spreekt in woorden is het je ego. Is het een diep weten, een fundamenteel gevoel, dan "praat" je met je echte ik.

- Leven in de hoogste versnelling ontneemt je de verbinding met je naasten en met jezelf. In de beslissingen die ik op dit moment te nemen heb, neem ik twee dingen als ijkpunt: beïnvloedt het de mate waarin ik verbinding kan houden met mijn naasten en met mezelf (dus: krijg ik het er drukker door, raak ik erdoor afgeleid van wat er écht toe doet?). En: wil mijn ego dit (want: meer geld, meer status, meer, meer, meer)? Of is het iets wat ik zelf wil omdat het bijdraagt aan mijn zelfverwezenlijking?

Poehpoeh, wat een zwaar verhaal. Maar zeg niet dat ik jullie niet vooraf gewaarschuwd had!

18 opmerkingen:

  1. Dag mieb,

    Het heeft je duidelijk goed gedaan, dat weekend. Gelukkig! Ik hoop dat dit je in de richting stuurt naar waar je toe moet gaan om je goed te voelen. Klinkt vaag, maar je snapt het vast wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O nee,het is absoluut niet triviaal,maar juist iets fundamenteels als je in gesprek komt met de rust en stilte in jezelf, zonder woorden. Dat is iets waar bv boeddhistische monniken soms jaren voor mediteren om dat te bereiken.En als je er eenmaaleen glimp van hebt opgevangen , weet je dat dat hetgene is dat je eigenlijk zoekt. Fijn dat je het hebt ontmoet.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. WAt mooi om te lezen. En wat heb jij een stuk innerlijke wijsheid herontdekt.Ik herken wel een stuk. Door ziekte heb ik heel lang voornamelijk op de bank gelegen. Ik deed niets meer,maar leerde langzaam te zijn. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig om te lezen. Het lijkt me ook heel spannend om zo op jezelf teruggeworpen te zijn, en dan een heel weekend... Zelf ben ik altijd met m'n kinderen bezig, kan ze moeilijk los laten. Daardoor ben ik minder op mezelf gefocust wat er vaak toe leidt dat ik weer eens te veel hooi op m'n vork neem en daarna weer een soort van instorting krijg. Nu ben ik al een hele tijd bezig om m'n huis leger te maken door alle overbodige spullen weg te doen, en af en toe krijg ik ook zo'n heerlijk rustig gevoel over me, van overzicht en balans enzo. 'k Hoop ooit nog eens zo'n weekend aan te durven als jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Knap van je dat je bent gegaan, terwijl je er angst voor had. Om iets te bereiken moet je je comfortzone verlaten...
    Fijn dat het je goed gedaan heeft!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind je verhaal niet wazig hoor, ik wil zelf ook ooit nog eens zoiets doen. Op dit moment ben ik zelf erg aan het vechten tegen mijn angsten, een heel ander verhaal, maar de stilte ervaren lijkt me een hele bijzondere ervaring...

    Fijn voor je dat het zo goed is gegaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Je hebt jezelf ontmoet! Ik snap heel goed waar je het over hebt!
    Mooi omschreven, je hebt jezelf echt ruimte kunnen geven!

    Zelf ben ik met een mindfulness cursus bezig, gewoon via de GGZ. Dat brengt, net als een stilte weekend veel. Zeker voor mensen als L. die tegen haar angsten vecht; kijk eens of je zoiets kunt doen! Met mildheid naar je angsten kijken brengt je oneindig veel meer dan je angsten weg te duwen:)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo Mieb,
    kom bij toeval op je blog terecht en ben er blij om , wat heb je dit mooi verwoord.......
    Zou ik ook nog wel eens willen , echt ervaren wie je bent als de stem van het ego stil valt, al die labeltjes die je jezelf geeft vallen dan weg, lijkt me een hele rijkdom......zijn wie je bent.
    groetjes Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Als ik het goed begrijp kwam je door de stilte toe aan de dialoog (of aan contact) met jezelf. Mooi. Ik vind het fijn dat je dit met ons wilt delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Toch goed onder woorden gebracht hoor. Ik heb ook altijd erg veel last van hersenpraat...zo vermoeiend. Ik denk de hele dag (in woorden), zit compleet in mijn hoofd. Soms denk ik ook wel eens: stop! Maar ja, dat helpt niet zoveel.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Fijn dat je dit wilde delen. Ik verveel me inderdaad ontzettend als ik stil ben en ik heb niks te doen. Ik raak dan geirriteerd. Ik begrijp nu uit jouw verhaal dat ik eigenlijk gewoon moet doorzetten.
    Die verveelmomenten heb ik voornamelijk in de vakantie als we in het bos vertoeven. Ik ga zeker uitproberen om erdoorheen te komen.
    Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik herken altijd veel in je schrijfsels. Ben zelf ook zo druk in mijn hoofd en zou wellicht wel baat hebben bij een dergelijke ervaring. Maar het blijft bij denken er over maar ik zet de stap nooit. Ben nog veel te veel bezig met wat anderen van mij zullen vinden en denken, terwijl ik zelf gesprekstherapeut ben. Maar ook die moeten nog leren, en eigenlijk blijven we leren. Aan één leven hebben we lang niet genoeg (is mijn mening)
    Laat je ons weten hoe de uitwerking op de lange duur is van je stiltemomenten?
    Groetjes, Dagmar.http://bewustconsumeren.web-log.nl/

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een lieve en mooie reacties allemaal. Inmiddels zijn we twee dagen verder en moet ik bekennen dat een deel van de rust alweer door het dagelijks leven is ingehaald. Het glimpsje acceptatie zit nog wel ergens, maar ik kom er weer veel lastiger bij. En het voornemen om 's ochtends eerder op te staan om te mediteren is er in alle eerlijkheid nog niet van gekomen in het donker en de kou. En dat terwijl ik rationeel heel goed weet dat dat de enige manier is om weer aan te sluiten op die innerlijke bron die ik daar een paar keer heel even mocht voelen.

    Even een paar dingen eruit pikken:

    @Wendy: heel herkenbaar; alles en iedereen gaat voor, totdat je emmertje overloopt en je beseft dat je er zelf ook nog bent. Ik denk dat het herkennen al een eerste stap is naar het op termijn (en na nog een paar keer overlopen) kunnen voorkomen. Maar daar ben ik zelf ook nog niet!

    @L: ik denk dat Breien Maar je een heel nuttige tip geeft. Een mindfulness cursus is een eerste stap op weg naar de stilte en het genieten van wat is. En het is ook nog tamelijk laagdrempelig.

    @G-Style: leuk dat je meeleest, welkom op mijn stekkie!

    @Een Stapje Harder: die verveling is inderdaad hardnekkig. Het was mijn redding op momenten dat er ook lezingen werden gegeven of dat ik naar buiten kon om te fotograferen. Anders was ik mezelf wel erg zat geworden vrees ik. Misschien is het effectiever om door de verveling heen te gaan, maar ik koos er voor - beginner als ik ben - om bewuste afleiding te zoeken als de verveling me echt te gortig werd. En voor mij werkte het.

    @Dagmar: ik was er een jaar geleden nog niet klaar voor geweest en ook nu aarzelde ik heel erg. Maar het voornemen om elk jaar iets te doen waar ik bang voor ben was een goede stok achter de deur (en het feit dat ik al in augustus gereserveerd had en geen annuleringsmogelijkheid had ook ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Beste Mieb, ik lees al een poosje met veel plezier en soms herkenning je blog. Nu wil ik ook zo graag eens naar een stilteratraite, hb al wel eens een stilte ervaring gehad tijdens mediteren en dat was heel fijn. Is het mogelijk dat je vertelt waar jij bent geweest? Want ik zie zoveel opties op internet maar ga graag ergens heen waarvan ik weet dat het er oke is.
    Mijn mail is mela378 apestaart hotmail com.
    Alvast bedankt en zoiezo fijn weekend, groetjes Mela

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Beste Mieb,

    Ik wil graag een stilteretraite gaan doen en kwam via mijn zoektocht op internet naar een geschikte plaats om dat te doen op je blog terecht. Als ik je blog zo lees heb jij een mooie positieve ervaring gehad in 2010. Zou je daarom kunnen aangeven waar je deze retraite hebt gedaan?

    Met vriendelijke groet,

    Lotte Berber

    BeantwoordenVerwijderen