schrijven

Mijn eerste dagboeken begonnen toen ik in groep vier van de basisschool zat. Hoe het precies is gegaan kan ik me niet meer herinneren, maar ik zal ongetwijfeld een mooi exemplaar met een slotje voor een verjaardag hebben gekregen waarin ik met grote hanenpoten verslag deed van wat ik deed op een dag. In de loop der jaren is schrijven een activiteit gebleven die, met wisselende intensiteit, onlosmakelijk deel uit maakt van mijn leven. Dagboeken, briefjes tijdens de les voor mijn mijn beste vriendin, e-mailwisselingen met mijn vriendje, maar later ook professioneel: beleidsstukken, plannen en memo's.

Met bloggen ben ik een jaar of zeven geleden begonnen. Aanvankelijk deed ik dat volledig anoniem en gebruikte ik het vooral om wat lollige gedachtenflarden de ether in te slingeren. Een soort Facebook, maar dan zonder naam of gezicht. Ik vond het geweldig om te merken dat steeds meer mensen mee gingen lezen en reageerden. Er ontstond zowaar een soort gemeenschapje rondom dit blog en ik haalde er, afgezien van de schok over een paar vervelende reacties, veel voldoening uit. Maar mijn alter-ego Pip nam het over van mij; ook als ik een tijdje wat minder lekker in mijn vel zat was er de verwachting dat ik grappige verhaaltjes en snedige opmerkingen zou publiceren. Ik merkte dat het jasje me steeds minder goed begon te passen. Natúúrlijk was ik Pip, maar er was ook een hele andere kant van mij die ik daar niet kwijt kon. Dus langzaam droogde mijn blog op.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en met de beslissing om mijn leven te ontdoen van overbodige ballast deed Bewuste Eenvoud zijn intrede. Aanvankelijk bedoeld om mezelf moed in te praten in dit nieuwe proces, maar tot mijn grote plezier zijn er in de loop der tijd ook steeds meer mensen "blijven hangen". Het is geweldig om te merken dat je reacties krijgt op je hersenspinsels en dat mensen met je mee denken als je een keer ergens mee zit. Maar ook al vind ik iedere reactie een kadootje, het is geen doel op zich. Ik heb dit weblog vooral ook als persoonlijk naslagwerk, als platform om mijn overpeinzingen neer te tikken en als stok achter de deur als de verleiding om in leeg consumeren te vervallen soms te groot wordt.

Schrijven is een manier om mijn gedachten te ordenen. Soms loop ik met iets onbestemds rond en kan ik er de vinger niet op leggen waarom ik daar zo onrustig, somber of prikkelbaar over ben. Een leeg scherm of een pen en blanco papier zijn voor mij hét instrument om die ingekapselde gevoelens los te weken. Sommige hersenspinsels halen het tot Bewuste Eenvoud, maar nog meer gedachtenflarden blijven in een Word-bestandje of op een los papiertje hangen.

Voor degenen die ook grote schoonmaak in hun hoofd willen houden maar niet weten hoe het aan te pakken: een paar tips.

• Pak pen en papier of een blanco document en ga zitten op een plek waar je niet gestoord wordt. De truc is om gewoon te beginnen. Het maakt niet uit of het over een gevoel, een gedachte, een gebeurtenis of over helemaal niks gaat. Als de eerste zin staat volgt er vanzelf meer. 
• Je kunt altijd beginnen met "ik voel me..." en dan opschrijven wat je boven voelt komen.
• Als je in het begin van het schrijven nog erg in je hoofd zit is dat geen probleem. Door af en toe even terug te lezen en te observeren wat je schrijft pel je steeds een laagje af waarmee je dieper tot de kern van je échte gevoel komt.
• Let niet op zinsopbouw, grammatica of correcte spelling. Het is geen opstel, het is meer een vorm van meditatie.Vorm is irrelevant en daar moet je jezelf dus niet op afrekenen.
• Begin zonder enige verwachting. Neem van tevoren een tijd in gedachten die je aan schrijven wilt besteden en zet desnoods een wekkertje. Maak die tijd ook vol met schrijven, ook al zijn het losse woorden of onsamenhangende zinnen. Uit verveling komen de beste hersenspinsels voort, dus neem je tijd, indien mogelijk, lekker ruim.
• Focus niet op het resultaat. Negeer gedachten als: "dit slaat nergens op" of "als niemand dit maar te lezen krijgt". Die komen onherroepelijk, maar deze gedachten proberen je uit je gevoel, weer terug in je hoofd te trekken. Laat ze zonder oordeel voorbij drijven.