Ik vermoed dat ik de eerste weken in mijn dagdroomberoep de koning te rijk zal zijn. Maar mezelf een beetje kennende neem ik dat hoofd toch ook weer mee naar mijn dagdroomberoep. En na een tijdje zal ik op zoek gaan naar meer uitdaging in het concrete werk. Als vervolgens blijkt dat het helemaal niet de bedoeling is dat ik er van alles bij ga verzinnen, dan begint de eerste frustratie op te borrelen. En dat is het begin van groeiende onvrede.
Zou ik écht duurzaam het roer om willen gooien? Ik durf er niet volmondig ja op te zeggen. Maar het is wel goed om mijn dagdromen eens te analyseren en te vertalen naar iets wat op korte termijn realistischer zou zijn.
Postbode en boerin staat voor buiten en beweging. In mijn huidige werk zit ik, zeker in drukke tijden, de hele dag binnen achter een bureau. Boerin is voor mij bovendien een uiting voor in en met de natuur bezig zijn. Veel van die energie kan ik ook in mijn moestuin en gewone tuin kwijt, alhoewel het er op dit moment vanwege de drukte vaak bij inschiet. Daar ligt een belangrijk aanknopingspunt.
Vegetarische kok staat, als ik er wat dieper over nadenk, voor een combinatie van creativiteit en idealisme. Idealisme dreef me naar deze baan, maar nu ik een stap omhoog heb gemaakt naar een andere functie vind ik dat niet meer in dezelfde mate terug. En ik mis dat. Idealisme is voor mij een belangrijke drijfveer; ik besteed veel tijd aan mijn werk, dus ik wil graag dat het iets toevoegt en dat ik er trots op kan zijn. Creativiteit moet ik meer buiten mijn werk zoeken, maar ook dat schiet er de laatste tijd teveel bij in.
Wat is de conclusie van deze mijmering?
- De ideale oplossing zit waarschijnlijk niet in het helemaal omgooien van mijn werkzame leven. Ik heb intellectuele uitdaging nodig. Maar zou het het liefst afwisselen met de andere elementen die ik van belang vind: idealisme, creativiteit, buiten zijn. Waarom zou je geen twee kleine banen naast elkaar kunnen hebben? Toch eens uitzoeken wat daar de mogelijkheden in zijn.
- Voor ik echter rigoureuze beslissingen neem over mijn werk kan een minder ingrijpende oplossing zitten in tijd uittrekken voor de missende elementen. Als ik de discipline opbreng om me aan mijn contracturen te houden en "nee" te zeggen tegen alles wat er bovenop gestapeld wordt, dan houd ik vanzelf tijd over voor tuinieren en bewegen in de buitenlucht. En ik heb me ingeschreven voor een creatieve fotografiecursus die volgende week begint.
- Het loont om je dagdromen te analyseren, omdat je op die manier de vinger achter je échte diepere wens krijgt.
Hoi Mieb,Al een tijdje volg ik je blog .Eenvoudig gevonden door eenvoud & blogs te goochelen.Je vertelsels spreken me aan;Een hippe dame die probeert bewust eenvoudig te leven.Heerlijk om te lezen En ik heb er veel aan.Mooi dat je je dromen analyseert.Maar het zijn dromen want het echte buitenbestaan is (lichamelijk)zwaar.Hier spreekt een dame met ervaring ;)Groot gebracht op een boerderij en schipper geworden.Een bedrijf wat afhankelijk is van de natuur betekent continue onzekerheid om mee te dealen.(Ook al liggen er erg veel pk,s in een schip je blijft afhankelijk van de waterstanden op de rivier b.v)Enne ook een boer(in) kent intellectuele uitdagingen.B.v.s,avonds het pak aan en naar politieke vergaderingen.Postbode is tegenwoordig een bijbaan.Voor 3E per uur moet je al hard werken.Phoeff ik bats er wel in maar ik ben te vaak tegen gekomen dat"men"een romantisch ge idealiseert beeld heeft.
BeantwoordenVerwijderenKlinkt wel alsof je serieus met je "escapegedachtes " bezig wilt.en daar heb ik veel bewondering voor. Groet Maamke
P.s Van die suikersverslaving af te komen vindt ik ook zo zwaar.Hoe gaat het daar mee ?
Haha, wat doe jij moeilijk zeg. Je kan je blog beter hernoemen naar bewust gepieker?
BeantwoordenVerwijderenNiet lelijk bedoeld, in tegendeel & ik lees je blog heel erg graag!
Maar je neemt ergens afstand van en gaat daarna weer voor een grotere baan + bijbehorende verantwoordelijkheden, waarbij je vindt dat je nooit iets verkeerd mag doen? Waardoor je je weer schuldig voelt?
Als je de mogelijkheden hebt om te doen wat je wilt, waarom doe je dat dan niet? 't Is overal wat uiteindelijk. En die intellectuele uitdaging, moet die per se uit je werk komen?
Ik vraag het me echt gewoon af hoor. Je schrijft altijd heel eerlijk. Is gewoon puur interesse naar de achterliggende gedachten :)
een keer in de maand speel ik voor postbode.
BeantwoordenVerwijderendan fiets ik met een stapel nieuwe allerhandes(van AH) naar een aantal oudjes, die het heerlijk vinden om die bladen te lezen, maar het dorp niet uitkomen.
'k Sluit me helemaal bij Valhalla aan. Het lijkt of je gevoel en verstand om het hardst tekeer gaan om te overwinnen. Gevoel:doen wat je graag wilt. Verstand: carriere. Meid, probeer los te laten, maar dan ook echt los te laten en niet weer vast te grijpen.
BeantwoordenVerwijderen'k Weet echt wel dat het voor een ander makkelijk gezegd is, want dit is ook m'n eigen strijd. Maar ik hoop gewoon voor jou dat je eruit gaat komen, je vecht al zo lang met deze dingen. (Lees ik in je blog)
Zet hem op! Je kunt het!
Ha die strijd ken ik!
BeantwoordenVerwijderenEn dan werk ik ook nog gewoon met mijn handen(kraamverzorgster).
Nu verloskundige steeds vaker 1 of 2 dagen niet langs komen, situaties van gezinnen steeds gecompliceerder worden, er vooraf al hele bevallingsplannen gemaakt worden,wil ik soms graag terug naar simpel. Helaas maken vrouwen het zich niet bepaald gemakkelijk. Ze hebben al zo'n mooie voorstelling van bevalling en kraambed ( Moet in deze tijd zonder pijn kunnen,en zonder ongemakken)dat het zo vaak tegenvalt. En dan sta ik het dichtste bij!
Soms zou ik ook zo graag iets simpels gaan doen. Zonder verantwoording,met een baas die gewoon zegt wat ik moet doen, met regelmatige werktijden en nooit meer een weekend. Maar ja, waarschijnlijk vind ik dat een week leuk. En dan? Voorlopig gewoon doorgaan, en wie weet wat er nog op mijn pad komt.
En die dagdromen? Heerlijk toch!
@Maamke: wat leuk dat je een berichtje achterlaat! En ik weet inderdaad dat fysiek buitenwerk nogal onderschat wordt; mijn schoonfamilie bestaat uit boeren en niet alleen fysiek maar vooral ook financieel en qua wet- en regelgeving krijgen zij het behoorlijk voor de kiezen.
BeantwoordenVerwijderenMijn suikerverslaving is nog lang niet overwonnen. Deze week wat hormonale zwakke momenten, een high-tea bij de oudste op school en bovendien een verjaardag van mijn jongste, dus ik ben weer voor de bijl gegaan. Wel minder dan normaal, maar na een paar dagen zonder komen de suikerkicks wel extra hard binnen. Ik weet nu dus wel zeker dat het door de suiker komt. Nu nog het zwakke vlees overwinnen en het gewoon laten staan :-S
@Valhalla en Wendy: ja, jullie hebben zó gelijk. Ik heb destijds al erg getwijfeld of ik de baan moest aannemen en, eerlijk is eerlijk, ik heb er spijt van. Dit gedraaikont en geaarzel over mijn volgende stap is waarschijnlijk onderdeel van het loslaten en onderzoeken wat ik dan wél wil. De branche waarin ik werk wordt financieel zo afgeknepen in de komende tijd dat het eerder a-sociale werkvoorziening moet gaan heten. Dat gaat me erg aan het hart. Dank voor de schop onder m'n kont! ;-)
@Anneke: wat een ontzettend goed idee! Daarmee combineer je idealisme en het postbode-schap. Geweldig!
@Franca: Oh, ja, die verantwoording niet meer hebben... Bij jou is het zelfs nog een stap verantwoordelijker; het kan letterlijk gaan om een leven. Ik ben met je eens dat dagdromen heerlijk is, maar als het zulke vormen aanneemt dat je dagdroomt om niet meer in het nu (lees: op je werk) te zijn, dan moet je er toch iets mee. En die tijd is bij mij wel aangebroken inmiddels.
Ah, gelukkig vat je het op zoals ik het bedoelde :) Komt tijd, komt raad en heel veel succes met het zoeken naar wat bij je past. Als je later groot bent, komt het antwoord vast vanzelf :)
BeantwoordenVerwijderenKen je het boek 'De huisarts die stucadoor werd'?! Daar doet je logje, dat ik trouwens heel mooi vind, me aan denken. In dit boek staan verhalen van mensen die het roer omgooien.
BeantwoordenVerwijderen@Valhalla: dat gaat dan nog heeeeeeeeeeeel lang duren ;-)
BeantwoordenVerwijderen@Vlijtig Liesje: nee, die ken ik niet, maar de titel alleen al vind ik geweldig! Ga dit weekend even in de bieb neuzen. Liep het trouwens goed af met die huisarts? :-D
Je hebt het al lang over deze zaken. Volg je ook al lang en kan me herinneren hoe je aanhikte tegen je promotie bv. Jij hebt een ambitieuze aard en wilt een intellectuele uitdaging, maar ook een idealistische kant, die wel terug naar de basis zou willen. Je klinkt als een politicus die daarnaast boer is, al denk ik niet dat je Blekers partij ambieert, haha. Misschien een combi maken van beide kanten? Realiseer je wel dat dat ook met inkomensverlies of onzekerheid gepaard gaat. Vega kok? Misschien catering opzetten, kost aardig wat. Blijf nadenken, je komt er wel uit. Misschien eerswt als hobby iets doen en langzaam de verhouding werken/hobby verschuiven. Sukses!
BeantwoordenVerwijderen@Vlasje: je hebt gelijk; het is een voortdurende worsteling voor me. Mijn beste vriendin zei een paar jaar geleden: waarom zou je al je ambitie allen in je werk kwijt willen? En op zich heeft ze aar een goed punt. Ik denk dat de fade-in, fade-out optie met mijn huidige baan de beste oplossing is. Maar eerst bij de kern zien te komen van wat ik nu écht wil. En daar wil ik toch wel wat tijd voor nemen, want ik heb aan mijn vorige stap gemerkt dat je ook té rigoureus stappen kan zetten en daar heb ik best spijt van.
BeantwoordenVerwijderenHa Mieb,
BeantwoordenVerwijderenGisteren was ik op mijn opleiding (saswitha opleiding voor yoga en wijsbegeerte), en daar zei de docente zoiets treffends hierover: ze maakte een metafoor over zeilen. Als je overstag wilt gaan (dus wilt draaien als de kant in zicht komt en je echt niet verder meer zult kunnen) moet je eerst alle zeilen loslaten. Alles gaat dan klapperen, het is chaotisch. En dan trek je het zeil naar de andere kant, precies op het goede moment, en daar ga je weer! Een andere richting in met de wind in je zeilen.
Dat moment, van chaos en van loslaten, is vaak helemaal niet zo'n leuk moment. Maar loslaten en precies op tijd weer aantrekken is wel de manier om de koers van je boot te laten veranderen.
Wie weet doet 'ie wat voor je :)
Liefs,
Anke
Ik herken het precies, ik vind het ook erg moeilijk om uit te vinden wat ik wil, ik denk er namelijk al een aantal jaren over. Ik durf gewoon geen keuze te maken en de stap te zetten.
BeantwoordenVerwijderenHet boek over die stucadoor is overigens wel een aanrader, heb het net uit!
Succes ermee, ben benieuwd naar het vervolg!