17 juni 2012

kippenperikelen

De afgelopen week was kip-technisch wat ingewikkeld. Al een tijdje hadden we het idee dat onze Nugget zich anders ontwikkelde dan zus Djente. Het gedrag werd wat dominanter, de kam en lellen groeiden aanzienlijk harder en de houding veranderde zichtbaar: hoofd rechtop, borst trots vooruit. En toen, nu een week geleden, hoorde ik tot mijn schrik een schorre "kukeleku". Niet veel harder dan het geluid van een forse krekel, maar wel duidelijk gearticuleerd.

De moed zakte me in de schoenen: een haan in een woonwijk, dat is geen goed idee. Nu is het nog bescheiden, maar het is ook nog maar een puberkuiken van drie maanden. Het belooft weinig goeds. Na die eerste keer lag ik iedere ochtend met gespitste oren te luisteren of Nugget opnieuw van zich liet horen, maar er gebeurde een aantal dagen niets meer. Ik dacht bijna dat ik me vergist had, tot ik woensdagochtend een paar uur thuis werkte en warempel: een paar keer achter elkaar kwam er wederom onmiskenbaar gekraai uit de ren. Het was niet te negeren; hier moest iets gebeuren.

Ondanks een tegensputterende zoon, die het stel hartstochtelijk verzorgt en beschermt alsof hij de kippen zelf heeft uitgebroed, besloot ik de fokker een mail te sturen: onze Nugget lijkt te kraaien, zou het misschien toch per ongeluk om een haan kunnen gaan? De fokker concludeerde droogjes dat "kraaien nooit een goed teken is voor een hen" en nodigde ons uit om met de chicks langs te komen. Een paar ingewikkelde dagen volgden: zoonlief is inmiddels zo aan beide kippen gehecht dat hij ontzettend verdrietig was bij het idee dat we één van de twee zouden moeten missen. Ook al zag hij dat er geen andere mogelijkheid was: als buren last zouden krijgen van het onherroepelijk luider wordende gekraai in de komende maanden, dan was er geen andere mogelijkheid. Dan maar beter snel het jonge haantje omruilen, zodat hij nog kon wennen aan een toompje kippen voor hij helemaal geslachtsrijp zou zijn. We spraken met de fokker af om op zondagochtend vroeg langs te komen met beide exemplaren en dan konden we Nugget inwisselen voor een meisje.

Zaterdag was een rare dag. Zoonlief legde elke beweging van Nugget nauwgezet vast met de camera, in de wetenschap dat het afscheid naderde. Beide kippen werden flink door hem in de watten gelegd met meelwormpjes, erwtjes uit eigen tuin en een sprankelend schoon hok. Een slechte nacht volgde, maar hij vermande zich dapper en vanochtend waren we allebei al vroeg uit de veren om het gevogelte in een reismand te stoppen en richting fokker te rijden.

In de auto spraken we elkaar moed in dat de nieuwe kip (die Popcorn zou gaan heten) vast ook een hele goede vriendin voor Djente zou worden en dat Nugget een mooi leven tegemoet zou gaan als fokhaantje van een heleboel charmante kippen. We hadden hem toch maar opgevoed tot een mooi, gezond en sociaal dier. Iets om trots op te zijn. Afscheid nemen doet pijn, maar we besloten dat het beter was om dankbaar te zijn voor de mooie weken die we met elkaar hadden gehad.

De fokker trok bij het zien van Nugget zwijgend zijn wenkbrauwen op en hield hem onderzoekend ondersteboven. De hals werd nageplozen, Nugget werd van alle kanten bekeken, betast en nogmaals omgekeerd. "Dit is geen haan, het is een kip," concludeerde de fokker. "Heel soms komt het voor dat in een toompje waar geen haan bij is, één van de kippen hanengedrag gaat vertonen. Het is erg zeldzaam, maar gaat meestal vanzelf over als ze gaan leggen. Zo te voelen zal dat hooguit nog een maandje duren". Dat hebben wij weer: een gender-onzekere kip die zich als haan presenteert. Heel modern.

Opgelucht stopten we beide kippen weer in de reismand. De hanige dame loopt nu weer tevreden kakelend met haar zuster door de tuin te scharrelen en wij zijn nog steeds aan het bijkomen van het hachelijke kippenavontuur.
samen in de reismand

lekkere hapjes uit het handje

10 opmerkingen:

  1. Toen ik begon te lezen, begon ik ook al te lachen. Vast wel een kip, eentje die topkip zou worden in een heel toom zonder haan. Ervaren kippenhouders herkennen dat gedrag wel, maar ja, met zo'n groeiende kam enz. kan ik het me voorstellen. Ook die witte "oorplaten" vertellen op latere leeftijd over het geslacht, de sporen aan de poten en de lengte van de rode lellen bij de snavel. Overigens schijnt dit hanige gedrag bij krielkipjes nog vaker voor te komen dan bij grotere rassen. Daarbij helpt een grote haan bij krielkippen weinig, ze erkennen hem vaak niet als heer en meester, terwijl een krielhaan bij een toom Wyandotten wel indruk maakt, tenminste, zo was het vroeger bij ons thuis. Voor een ieder, die van een eitje houdt, maar de maat niet echt belangrijk vindt, neem krieltjes, Drents krielhoen is echt een heel kippig ras, maar andere zijn ook prima. De eitjes zijn superlekker en je kunt er gemakkelijk 1 of 2 meer van in je tuin/ren houden, bovendien heb ik de ervaring dat ze gemakkelijk handtam zijn te maken en de Drenten zijn echt heel goede broedkippen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het grappige is dat Djente goed van repliek dient als Nugget zo dominant doet; ze geeft zich nog niet echt gewonnen. Je ziet ze af en toe als twee kijvende tantes met de borsten tegen elkaar aan stoten, heel grappig. Ik las net nog iets grappigs op internet: als je een extreem dominant haantje op z'n plek wil zetten kan je dat doen door zelf een een rode hoed of muts op te zetten (liefst een beetje een forse) en hem op zijn nummer te zetten. Ik zag me al even staan.

      Verwijderen
  2. Dit komt me heel bekend voor. Ooit hadden wij ook kippen en na verloop van tijd begon er eentje te kraaien rond de tijd dat het licht werd. Dit bleef zo, ook toen ze eieren ging leggen (wil je niet bezorgd maken hoor). Het was een kenau eerste klas, deed erg bazig tegen de anderen en er was duidelijk een pikorde. Wij woonden destijds landelijk dus was het geen ramp maar ik durf nu dus geen kippen meer te nemen nu we in een woonwijk wonen.
    Ik hoop voor jullie dat mevrouw kip straks haar snater houdt en je geen heibel met je buren krijgt....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ojee, nou, we gaan het meemaken. Tot nu toe is het kraaien maar heel sporadisch, niet hard (ze komt niet boven een ekster of meeuw uit) en eigenlijk nooit vroeg in de ochtend. Als het zo blijft qua frequentie en volume vind ik het probleem te verwaarlozen. Maar ik hecht zelf ook teveel aan mijn nachtrust om bij het krieken van de dag door madam luidkeels uit mijn bed gekukeld te worden, dus we wachten het met spanning af. Help me maar duimen dat het bij dit schorre krekelvolume blijft....

      Verwijderen
  3. Leuk geschreven! Eind goed, al goed dus... Nu hopen dat mevrouw haan zich terug kippig gaat gedragen he! Zoonlief zal wel blij zijn zeker?
    Veel liefs, Zjizjipke!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tot nu toe houdt ze zich gedeisd, maar het blijft een karaktertje... En zoonlief is euforisch; Nugget wordt helemaal een beetje zenuwachtig van zoveel liefde :-)

      Verwijderen
  4. Een kip met genderdysforie! Je hoort nog eens wat! Fijn dat ze dus gewoon weer met jullie mee naar huis kon.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hylarisch! Je kan zo met je kip op Oprah! Wel fijn voor je zoon dat kippetje gewoon weer mee naar huis kon.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Grappig verhaal! Zoiets hebben we ook aan de hand gehad met onze poes Lola die een kater bleek te zijn, hij heet nu Lolus.
    En nog een keer toen onze dochter een zoon bleek te zijn. Foutje van het pretechoburo...
    Gelukkig hebben beide mannen er niets aan overgehouden en zijn het echte haantjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wij kregen twee vuilnisbakkenrassenkrieltjes. De ene doopten wij Suzie en de andere, iets forsere donkere noemden wij Jacoba. Tot Jacoba ging kraaien. Jemig, Jacoba is een Jacobus. Het kraaien was niet heel hard, dus we wilden het nog maar even aanzien. En ja hoor, op een dag legde Jacobus een ei......... Jemig. Ze heet nu dus Jacobabus, legt met zeer grote regelmaat een eitje en staat zo nu en dan bij de achterdeur te kraaien, hees en niet zo hard. We genieten er maar van

    BeantwoordenVerwijderen