hoera moment

Toen we in 2008 het roer omgooiden en bewust eenvoudiger gingen leven, waren we niet op zoek naar rijkdom. Wel hadden we, in het verlengde van de wens om uit de consumenten hamstermolen te stappen, de droom om financieel onafhankelijk te worden. Niet zozeer omdat we wilden stoppen met werken, maar omdat we het punt wilden bereiken dat geld nooit een doorslaggevende factor in onze beslissingen zou spelen. Anders gezegd: als één van ons twee vrijwilligerswerk zou willen doen in plaats van blijven hangen in een niet bevredigende baan, dan wilden we financieel die ruimte hebben.

Sinds we bewuster zijn gaan consumeren hebben we een vrij consistent uitgavenpatroon. Zowel vaste lasten als uitgaven aan boodschappen en vrije tijd vertonen een tamelijk constante lijn. Vanaf 2008 hebben we in een aantal jaar het aflossingsvrije deel van onze hypotheek vrijwel volledig afgelost, zodat onze woonlasten aanzienlijk verminderden. En nu verkeren we in de gelukkige omstandigheden dat we vrij consequent meer verdienen dan we nodig hebben. Een aanzienlijk deel van de (schommelende) inkomsten wordt dus maandelijks geparkeerd op spaarrekeningen of deposito's. Dat genereert op zich weer inkomsten uit rente en dividend, dus er zit een gestage lijn in de groei van ons vermogen. Als je dergelijk spaargedrag maar lang genoeg volhoudt, komt er een moment dat je tegoeden op zichzelf voldoende inkomsten genereren om van te leven. In het boek Je Geld of je leven van Hanneke van Veen en Rob van Eeden (hier gratis te downloaden; kijk naar de oproep onderaan hun pagina!) wordt dat treffend "het hoera-moment" genoemd. Wanneer dat hoeramoment bereikt is, is sterk afhankelijk van je uitgavenpatroon en daarmee voor iedereen verschillend.

Met ons aanvankelijke voornemen om financieel onafhankelijk te worden, was het hoeramoment het baken waar we op af stevenden. Immers, als je uit je spaargeld zoveel inkomsten krijgt dat je niet meer hoeft te werken, dan speelt geld ook geen rol meer in bepaalde beslissingen en dáár waren we naar op zoek. Er zijn verschillende sites te vinden die je helpen berekenen wat je nodig hebt om dat moment te bereiken (bijvoorbeeld deze), dus met wat puzzelen en rekenen was al vrij snel duidelijk wat ons te doen stond.

Wat we echter niet hadden voorzien was dat, eenmaal die weg ingeslagen, het baken steeds minder begeerlijk voor ons werd. De weg er naar toe bleek op zichzelf bevredigend genoeg en de bestemming werd eigenlijk minder relevant. Bewuste eenvoud als uitgangspunt is voor mij een geweldige leidraad voor het invullen van mijn leven en bij het nemen van beslissingen. Het helpt me dingen in het juiste perspectief te plaatsen en niet ingewikkelder te maken dan noodzakelijk. Afhankelijk van het thema stel ik me de vragen: Heb ik dit echt nodig/wat brengt dit mij? Is dit de eenvoudigste/goedkoopste oplossing? Is het de meest duurzame cq integere optie? Berokken ik hiermee anderen geen schade? Als ik dit naar eer en geweten heb beantwoord dan weet ik dat ik een wel afgewogen beslissing neem.

Zo komt het bijvoorbeeld dat ik er ondanks milieu-overwegingen op dit moment toch voor kies om met de auto naar mijn werk te gaan in plaats van met tram, trein en bus. Dat scheelt mij anderhalf uur reistijd per dag en die tijd kan ik besteden aan mijn gezin, aan het oogsten van groenten uit mijn eigen tuin en het koken zonder snelle pakjes en zakjes. Wel rijd ik op gas in plaats van benzine of diesel en neem ik deel aan een programma dat mijn CO2-uitstoot compenseert. Ook heeft mijn persoonlijke toetssteen ervoor gezorgd dat ik de biologische boodschappen die ik niet bij de buurtsuper kan krijgen tegenwoordig thuis laat bezorgen. Weliswaar betaal ik daar 7 euro verzendkosten voor, maar ik hoef niet met de auto naar de biologische winkel, die hier relatief ver vandaan ligt en waar ik ook nog kosten voor de parkeergarage moet maken. Mijn sportschoolabonnement is ingeruild voor hardloopschoenen, alle tijdschriftabonnementen zijn opgezegd (op de Genoeg na die ik na het lezen doorgeef), kleding koop ik zoveel mogelijk tweedehands en de initiële investering in een wormcomposter en bokashi-emmers betaalt zich inmiddels terug in een super vruchtbare tuin. Ik blijf vaker thuis met een boek op de bank en ik heb mijn social mediagebruik sterk aan banden gelegd. Zelfs bij dilemma's in het opvoeden van mijn kinderen helpt het me om bewuste eenvoud als uitgangspunt te nemen (al zijn ze het daar zelf regelmatig hardgrondig mee oneens).

Op dit moment heb ik geen flauw benul waar ik sta als het gaat om financiële onafhankelijkheid en het kan me eigenlijk niet zoveel meer schelen. Deze manier van leven brengt me heel veel en het gevoel tevreden te zijn met wat ik heb is onbetaalbaar.

"Het geheim van geluk wordt niet gevonden in het streven naar meer, maar in het ontwikkelen van de capaciteit om van minder te genieten."
Socrates (469 v. Chr.)