plannen

Het hoge woord is eruit; ik heb mijn ontslagverzoek ingediend en ik ben officieel begonnen op mijn nieuwe klus. Daarmee barst niet in één keer de rust los. Sterker nog: om mijn eigen bedrijfje op gang te helpen moet er van alles geregeld worden (denk: administratie, de nodige verzekeringen, mijn vervoer, het contract) én ik heb een opzegtermijn van een aantal weken bij mijn huidige werkgever.

De komende weken werk ik dus tijdelijk meer dan fulltime. En dat is niet erg, want mijn gezin steunt me hier meer dan 100% in. Maar het vraagt wel wat offers: een paar keer per week ben ik al weg voor de rest van het gezin opstaat. Voor huishoudelijke klussen doe ik een groter beroep op partner en kinderen. Jongste moet zelfstandig naar zijn sportclub op de (normaal vrije) woensdagmiddag. Het eten moet voorbereid worden, zodat ik het alleen nog maar hoef af te maken zodra ik binnen kom. En de boodschappen moeten stevig vooruit gepland worden om er niet halverwege de week achter te komen dat we door de voorraden heen zijn.

Uit ervaring weet ik dat drukke tijden vaak gelijk staan aan prijzige tijden. Te moe om te koken? Dan gaan we met ons vermoeide hoofd uit eten of laten iets bezorgen. Het huis een troep? We huren wel iemand in om het weer toonbaar te maken. Relatief weinig tijd voor de kinderen? We compenseren met kadootjes of prijzige uitstapjes. Geen tijd of energie om de feestdagen goed voor te bereiden? We gooien er wat extra geld tegenaan om te "ontzorgen". Dit keer ben ik me bewust van de valkuil. Mijn oplossing? Vooruit plannen.

Om dit in goede banen de leiden zit ik dus op zaterdagochtend alvast een menulijst te maken voor de komende werkweek. En mijn nieuwste ontdekking om iets meer structuur aan te brengen in de taakjes van de kinderen is My Jobchart, waar ze dagelijks op bij kunnen houden welke klusjes ze al gedaan hebben en wat ze nog moeten doen (en er nog punten mee kunnen verdienen ook...). Dit is geen tijd voor perfectionisme. Ik laat mijn eeuwige - en vruchteloze - streven om de perfecte moeder, partner en vriendin tegelijk te zijn los. Dan ziet het er maar een tijdje wat rommeliger uit in huis en dan draag ik maar een tijdje kleren die niet perse gestreken hoeven te worden (combinatie van meteen uit de wasmachine netjes ophangen en camoufleren met een colbert en een mooie sjaal doen wonderen!).

Ja, het wordt hectisch en ja, ik zal blij zijn als deze dubbele job tot een goed einde is gebracht, maar het verschil met de vorige keer toen ik in de ratrace zat is: ik weet nu zeker dat het tijdelijk is.