09 januari 2011

lentetje spelen

Als een tuin een metafoor is voor je hoofd, dan was het in mijn geval hoog tijd om me zorgen te maken. Mijn postzegel is een jungle geworden. Omdat in het najaar alle aandacht en energie naar het winterklaar maken van de moestuin ging, heeft de winter me een beetje overvallen. Met een wit pak sneeuw erover leek het nog erg overzichtelijk, maar nu de sneeuw helemaal weg is ligt de tuin vol met snotterig blad, karkassen van wat ooit bloeiende delen van planten waren, een omgewaaide toef lampenpoetsersgras en de takken van een druif die de boel overgenomen heeft.




de "voor" situatie in de voortuin
Vandaag scheen het zonnetje, ik had geen andere plannen, dus hoog tijd om orde op zaken te stellen in de tuin (en daarmee in mijn hoofd).


Naarmate er meer blad weggeharkt was, kwam er meer lente tevoorschijn. Het begin van een paar tulpen die voorzichtig boven kwamen kijken, het prille groen van venkel; wonderbaarlijk hoe onder die serene laag sneeuw van de afgelopen weken stiekem toch van alles gebeurd is.

De winter en ik, we hebben elkaar nog maar kort geleden leren waarderen. Ik besef dat het dankzij de winter is dat ik zo van de lente houd. Op een dag als vandaag speel ik stiekem alvast lentetje en stel ik me voor hoe het straks ruikt, voelt en er uit ziet.

het stoeltje staat op het plekje in de tuin waar de zon het langst schijnt. Ik kan niet wachten tot ik me met een goed boek tussen het verse groen kan verstoppen...
Maar ook al zou je met dit weer de lente in de bol krijgen, er kan nog een hele winter komen. Dankzij mijn huis-tuin-en-keuken-jungle hebben de vogels mijn tuin in de afgelopen maanden tot favoriete hangplek bestempeld. Ik voel me dus een beetje schuldig dat ik veel blad en losse sprieten heb opgeruimd, maar als goedmakertje heb ik een vogelsnackbar voor ze geopend.
pindakaas met sesamzaadjes en restjes brood voor de lijsters en merels

de overdekte koolmezensnackbar, met uitzicht op mijn favoriete plekje

8 opmerkingen:

  1. Het is nog inderdaad geen echte lente maar het zal vast wel komen. En het is wel aan jouw tuin te zien dat het dan WEL prachtig zal zijn.
    En dat op het stoeltje zitten met een boek, lijkt mij ook wel wat...
    Gr,
    NZ

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fantastisch hè, hoe onder sneeuw en ijs de natuur doorgaat met zich voorbereiden op de lente.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @NZ: met een beetje fantasie kun je het al voor je zien. Maar voor het echt groen is zijn we wel twee maanden verder hoor!

    @Heksenbezem: verbazingwekkend inderdaad! Het werkt kennelijk toch als een soort isolatielaag, want alles is onder het dekentje lekker doorgegroeid.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooie metafoor voor ons leven; onder een koude deken groeit de belofte voor een nieuwe start.

    Leuk log!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beetje vroeg om al beginnen te ruimen in je tuin. Het is toch winter, dan mag alles dood zijn. Dat is juist het mooie van onze seizoenen, de verschillen zijn zo spectaculair. Ik hoop dat je niet te veel hebt afgeknipt zodat het niet erg is als het toch weer flink gaat vriezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn tuin ziet er ook armetierig uit. Wat prachtig dat er alweer lentebloemen opduiken. Die verwachtte ik pas in maart eigenlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoe herkenbaar: ik heb soms ook de neiging om nu al aan de slag te gaan en daarmee het voorjaar af te dwingen. Verrassend dat er al groene kopjes boven de aarde piepen, zal vanmiddag ook eens in mijn tuin checken of er al iets beweegt.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb ook met verwondering naar topjes narcis gekeken,die onder de smeltende sneeuw vandaan kwamen.Ik houd van alle seizoenen. Vanmiddag zat ik een uurtje in de zon,vanochtend genoot ik van berijpte velden. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen