21 februari 2014

teleurstelling

Teleurstelling is een ingewikkelde emotie om mee om te gaan. Boosheid is duidelijk. Verdriet ook. Maar teleurstelling heeft elementen van zo´n beetje alle negatieve emoties en dat maakt het zowel ingewikkeld als overweldigend. Ik kan het weten, want ik zit er op dit moment midden in.

Eerder schreef ik nog blijmoedig dat we serieus bezig waren met de voorbereidingen om een nieuw huis te kopen en ons huidige huis te verkopen. De aankoopmakelaar was ingeschakeld, onderzoeken naar financiële randvoorwaarden en bouwkundige ondersteuning voor de verbouwing waren in volle gang en ons huidige huis is in een rap tempo opgeruimd en opgefrist. Zelfs de tuin ligt er weer pico bello bij en heeft niet meer zo'n Pipi Langkous op het Boerenerf-karakter. En toen kwam het bericht dat 'ons' nieuwe huis - let wel: dat al bijna twee jaar te koop en leeg staat - onder ons neus is verkocht. Terwijl we letterlijk in de startblokken stonden.

Ik besef terdege dat er ingrijpender dingen op de wereld zijn dan dit, maar toch kwam de klap stevig aan. Na lang wikken, wegen, continu op elkaar afstemmen en beelden weer bijstellen hadden we eindelijk een plek gevonden waar we als gezin enthousiast over waren en samen oud wilden worden (en daar is heel wat polderen aan vooraf gegaan!). Nu is alles in één klap tot stilstand gekomen en zijn we weer helemaal terug bij af. Dat is wrang. Hoe ga je nu om met zo'n complex gevoel als teleurstelling?

Ook (of misschien wel: vooral) negatieve emoties geven een kans om te leren over mijzelf en over hoe ik met situaties, met mezelf en met mijn omgeving om ga. Ik merk dat mijn eerste neiging is om te vechten tegen het gevoel; de teleurstelling geen ruimte te geven en hard op zoek te gaan naar iets nieuws om mijn tanden in te zetten. Tegelijkertijd weet ik: ik moet dit gevoel er laten zijn en er geen deadline aan willen hangen. Alle pogingen om het weg te stoppen krijg ik als een boemerang terug, dus ik moet het de tijd geven die het nodig heeft. Het vervelende gevoel echt doorleven en mijn aandacht erbij houden. Dat is ongelofelijk moeilijk, maar op een dieper niveau weet ik dat het de enige manier is. Dus probeer ik als een soort onderzoeker de teleurstelling te observeren, te lokaliseren waar ik het in mijn lijf voel en er naartoe te ademen. Door dat te doen voel ik vrijwel direct ruimte ontstaan en verkramptheid verdwijnen. Daarmee is het zeker niet meteen weg, maar wordt het wat minder overweldigend, wat meer behapbaar.

Ik ben eerder teleurgesteld en ik zal ook nog vaker teleurgesteld worden. Dat is een onderdeel van het leven. Als je na een vervelende ervaring voortaan teleurstellingen gaat vermijden betekent het dat je jezelf continu in bescherming neemt door grote wensen, dromen en emoties uit de weg te gaan. Dan leef je eigenlijk maar op halve kracht en daar kies ik niet voor. Acceptatie is het sleutelwoord. De situatie is zoals hij is en daar verander ik met de beste wil van de wereld niets aan. Als ik niet actief probeer te werken aan het accepteren daarvan loop ik het risico boos en bitter te worden, of te blijven.

Zonder mijn teleurstelling te bagatelliseren, moet ik constateren dat ik op de schaal der dingen best een zondagskind ben. Ik zie om me heen genoeg voorbeelden van mensen die vaker of zwaarder getroffen worden door tegenslag. Los daarvan is mijn grote geluk dat ik beschik over een gezonde dosis optimisme en dat is een belangrijke eigenschap bij het verwerken van tegenslag. Ik kan nu nog even niet goed bij die optimistische basishouding, maar ik weet dat dat wel weer gaat komen. En dat ik, zodra de scherpe randjes er af zijn, kan leren van de situatie en een nieuw plan kan maken. Maar voor nu duik ik nog even onder in de verwerking van een droom die gesneuveld is.

...gelukkig wordt het gewoon weer lente in mijn Vinex-tuin

9 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend jammer zeg, ik kan me voorstellen dat jullie teleurgesteld zijn. Dat is inderdaad dan een kwestie van accepteren en doorgaan, beseffen dat er waarschijnlijk nog iets komt dat nóg beter bij jullie past. Maar teleurstelling mag er ook best zijn, het is gewoon ook #$%#$%#$$%# balen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kan er goed inkomen dat jullie teleurgesteld zijn! Niks kan op dit moment dat gevoel
    wegnemen....Hopelijk vinden jullie snel iets anders!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat jammer van dat huis. Maar goed,dat je je gevoel kunt observeren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven het raakt me diep in mijn hart. Bedankt

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zelf ga ik er altijd maar vanuit dat mijn wensen misschien toch niet zo goed voor me waren en dat er altijd iets langs gaat komen dat bij mijn/onze wensen past en wel op het juiste moment en onder de juiste voorwaarden zal komen. Tis gewoon een kwestie van blijven openstaan voor alles.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dit soort dingen zijn jammer inderdaad.

    Aan de andere kant: als het niet doorgaan van een ander huis valt onder de grote teleurstellingen, dan mag je in je handjes knijpen.

    Je hebt een man, kinderen en een huidig huis.
    En natuurlijk is het jammer dat je plannen niet doorgaan, maar nieuwe plannen komen er wel. Net zoals (hopelijk voor je) een ander, net zo leuk huis.

    Uiteindelijk valt een huis ook maar onder het kopje 'spullen' en hoewel spullen heel fijn zijn om te hebben zijn er heel veel andere zaken meer waardevol dan dat.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ben je al een tijdje aan het volgen, en nu sinds kort, door jou geïnspireerd, ook een blog begonnen :)
    Dankjewel voor het delen van dit mooie, wijze stukje. Wat jammer dat het zo gelopen is en dat je met deze gevoelens geconfronteerd wordt. Hopelijk volgt er snel een positieve wending!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank en wat leuk om te horen dat je ook bent gaan bloggen! Ben meteen even een kijkje komen nemen op je blog. Veel succes en ik hoop dat je net zoveel plezier en support uit het bloggen haalt als ik.

      Verwijderen
  8. Dank iedereen voor de wijze woorden en support. Ik merk dat ook het erover praten of schrijven de scherpste randjes er af haalt en flink relativeert. Met een waterig voorjaarszonnetje door de ramen begint het er weer hoopvol uit te zien.

    BeantwoordenVerwijderen