19 januari 2011

buffet

Gedrag van mensen fascineert me. Dat bedacht ik me vorige week toen ik voor een feestelijk buffet stond en wat last had van keuzestress. Een paar anderen leken ook moeite met kiezen te hebben, te zien aan de enorme toren van alle denkbare soorten hapjes die wankelde op hun bord.

Een buffet lijkt soms wel een metafoor voor deze planeet die we met zijn allen delen. Een prachtig buffet met een ruim assortiment natuur, grondstoffen, ruimte, zuurstof, dieren. Stel nou dat je al een tijdje verlekkerd in de rij hebt gestaan en dan eindelijk vooraan staat met je bord. Wat schep je op? Kies je alleen voor de dingen die goed voor je zijn? Neem je veel, of neem je precies genoeg om je ergste trek te stillen? Pak je juist de hapjes die je normaal niet zou kiezen, en die eigenlijk ook niet echt gezond zijn, gewoon omdat ze nu zomaar beschikbaar zijn? Stapel je je bord vol zodat je zoveel mogelijk helemaal voor jezelf hebt, ook al weet je dat de helft daarvan straks in de vuilnisbak verdwijnt? Neem je de allerlaatste roomsoes, of gun je het aan mensen verderop in de rij, die straks uit beduidend minder aanbod kunnen kiezen?

Mensen zijn vanaf dag één "geprogrammeerd" om te denken in schaarste. Diep in ons systeem leeft kennelijk een soort oerbesef dat goederen schaars zijn en dat het niet mogelijk is om ooit genoeg te hebben. We zijn er niet in getraind om alleen die hoeveelheid op ons bordje te scheppen waarmee we onze ergste behoefte kunnen stillen en de rest aan anderen te laten. We lijken verslaafd aan meer: een grotere auto (die meer brandstof verbruikt), een supersized portie fastfood, een flatscreen tv (die de energiemeter flink laat draaien), nog meer schoenen/kleding/keukenspullen/prullaria. En dat terwijl we al ver voorbij het verzadigingspunt zijn; we hadden het alleen niet herkend omdat we te druk waren met opscheppen.

Het rare is, dat het genoeg-gevoel (of misschien is voldoening een betere term) vooral bestaat als je arm noch rijk bent, wanneer je basisbehoeften zijn vervuld en je in bescheiden comfort leeft. Zodra dit punt van voldoening is bereikt, kan er meer rijkdom of bezit worden vergaard, maar dat zal nooit meer zorgen voor dezelfde mate van bevrediging.

In het welvarende deel van de wereld staan we steevast vooraan bij het buffet en nemen alle gelegenheid om eerst op te scheppen waar we behoefte aan hebben, daarna wat er lekker uit ziet en vervolgens nog een paar bordjes voor 'je weet maar nooit'. Als we nou met zijn allen ons verzadigingspunt, ons genoeg-gevoel, zouden leren herkennen, dan zouden welvaart, voedsel en grondstoffen een stuk eerlijker verdeeld kunnen worden over de wereldbevolking. Want als het buffet een metafoor voor de wereld is, dan is het gedrag van mensen bij het buffet een metafoor voor beschaving. Of misschien juist voor het gebrek daar aan.

11 opmerkingen:

  1. Ik stond dus afgelopen weekend aan zo'n buffet. Jaren terug heb ik al met mezelf afgesproken dat ik me nooit meer zou overeten, en dat heb ik dus niet gedaan. Ik heb een koud voorgerechtje gemaakt wat koud vlees, garnalen, feta en olijven en het een beetje mooi op mijn bord geschikt. Daarna nam ik een half kopje soep, meer had ik er niet in gedaan. Ik koos voor een Entrecote (normaal eet ik zo min mogelijk rundvlees dus dit was extravagant) ik taste ruim toe bij de groenten. En ik heb twee toetjes op stukjes meloen en een softijsje. Er waren ook mensen die namen voorgerecht biefstuk, hoofdgerecht biefstuk, tussengerecht biefstuk, nagerecht biefstuk. En ach laten we ook nog een kipfilet nemen. Op andere tafels heb ik niet gelet maar bij ons, we waren met negen personen is er weinig weggegooid, ook de kinderen aten bijna alles op. Wel heb ik de afgelopen twee dagen gecompenseerd, door broodjes kaas te eten. Terwijl ik het best netjes had gehouden.

    Ik kan me soms erg ergeren aan ontbijtbuffetten in hotels. Mensen gooien daar soms meer dan de helft weg. En dat vind ik toch wel onbegrijpelijk.

    Liefs, Haagje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooie vergelijking maak je.Ik filosofeer ook wel eens over een wereld van "genoeg"En vraag me dan altijd af,welke soort economie we dan hebben. Want de huidige is gebaseerd op groei,zeg maar meer....meer. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat ik altijd leuk vindt bij een buffet is om te kijken hoe ze de schalen etc op hebben gemaakt, dus de garnering. Je doet dan zelf ook ideëen op. Toen we nog vrijwilligerswerk deden in een verpleeghuis werdt altijd 1 x per jaar voor de vrijwilligers een buufet samengesteld en wat het altijd ''halen '' want het mocht eens op zijn en echt ongelooflijk hoe sommige mensen zaten te vr............ Ook waren er altijd een echtpaar die met hun boodschappentas kwamen zo van de restjes die zijn voor ons:)We hebben onlangs een buffet meegemaakt in Roemenië een verademing vergeleken met de buffetten in Nederland. Gewoon simpel en heerlijk en niet overdreven qua luxe en aanbod.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik eet altijd flink veel vis bij het voorgerecht. Dat vind ik nu eenmaal heerlijk, maar van elk 1 stukje. Het tussengerecht ( meestal soep) sla ik over. Hoofdgerecht een klein stukje vlees of vis, groenten en als nagerecht meestal kaas. Dat is goed voor de digestie. De mijne dan. Gr. LZV

    BeantwoordenVerwijderen
  5. prachtig geschreven!
    gr Iris

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Geweldig. Wij hebben a.s. zaterdag nog een buffet, ik zal aan je stukje denken als ik er voor sta....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik stem voor 'Buffet' als de mooiste post van het jaar! (Ja, en ik weet dat het pas Januari is, maar die gok ik neem ik dan maar... hihi)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een mooie vergelijking zeg. De volgende keer dat ik een lopend buffet heb, zal ik er beslist aan denken.

    Overigens las ik recent ook een boek dat Het Lopend Buffet heet!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. wat mooi omschreven!!
    Ik las ooit volgende uitspraak : " Whoever dies with the most stuff wins"
    Ik denk dat ik die in mijn klas ga ophangen. Het lijkt wel of het nooit genoeg voor ons is. En ja, het zit in de mens ingebakken : ik betrap mezelf er ook soms op, hoewel ik toch wel tot de "bewuste consumenten" behoor....
    Heel erg bedankt om deze leuke beschrijving én bijhorende bedenking!!
    Veel groetjes
    MV

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vond het vroeger altijd heerlijk om bij een buffet te staan en wat lekkere hapjes uit te zoeken. Nu vind ik buffetten helemaal niet leuk meer en één van de moeilijkst dingen van een glutenvrij dieet. Je kunt niet aan de buitenkant zien wat er in een gerecht zit en of het besmet is met gluten door een besmette snijplank/handen/mes oid.
    Dus eet ik niets van een buffet en neem ik mijn eigen eten mee.

    BeantwoordenVerwijderen