reizen 2

Alhoewel de luxe van reizen haaks staat op mijn eenvoudige manier van leven, kan ik het toch niet laten. Het hele jaar leef ik zo "groen" mogelijk, maar ik sta mezelf af en toe een reis toe (alhoewel een groot woord voor een paar dagen in het buitenland). Zo'n ervaring geeft me genoeg inspiratie en stof tot nadenken om er weer maanden tegenaan te kunnen. Waar sommigen stress beleven aan het regelen, inpakken, je weg zoeken in een onbekende omgeving, wachten op vliegtuigen/bussen/taxi's, je staande houden in een andere omgeving, haal ik daar vooral energie uit. De reis begint bij mij al als ik op internet aan het zoeken ben naar een betaalbare deal op een interessante plek.

Wat is dat toch aan reizen wat maakt dat ik mijn batterij daar zo mee kan opladen?

Het leven uit een koffer maakt mijn leven heerlijk overzichtelijk. Het gevoel dat ik alles wat ik nodig heb in een bescheiden koffer kan meenemen vind ik een verademing. Het sterkt mij in het idee dat ik nog veel meer uit mijn huis kan elimineren om tot de "bare necessities" terug te gaan.

Andere omgevingen laten me doorlopend nadenken over waarom ik doe wat ik doe en waarom dingen in ons land op een bepaalde manier geregeld zijn. Een nieuwe omgeving is een spiegel. Daarom loop ik ook niet braaf alle toeristische attracties af, maar zijn het vooral de eenvoudige, dagelijkse dingen die me aanspreken: een rondje hardlopen door Central Park op zondagochtend, boodschappen doen in de supermarkt, met de metro reizen, een kopje koffie drinken in de bibliotheek, een praatje maken op straat.

Reizen helpt me van vooroordelen af. Of ik het leuk vind of niet, ik heb - soms onbewuste - vooroordelen  over bevolkingsgroepen, andere gewoontes of culturen. Het is confronterend om wakker geschud te worden en te zien dat ik het al die tijd bij het verkeerde eind heb gehad of dat de werkelijkheid een stuk genuanceerder ligt dan ik dacht. Maar het maakt me een toleranter en geduldiger mens.

De schoonheid, maar ook de lelijkheid, van een andere omgeving kan me ontzettend ontroeren.

Ervaren dat ook op andere plekken op deze aardbol mensen vreugde, verdriet, liefde en dagelijkse ergernissen ervaren maakt dat ik een sterk gevoel van eenheid ervaar. Tegelijkertijd relativeert het mijn eigen beslommeringen. Het doet me beseffen dat ik op deze aarde maar een heel klein radertje ben in een gigantisch systeem. Het maakt me bescheiden; tot op zekere hoogte zelfs  nederig.

En last but not least: het allermooiste van reizen is het terugkeren naar de plek die ik "thuis" noem. Die fijne plek die ik heb gecreëerd met de mensen die ik het meest lief heb van deze hele mooie, grote wereld. Terwijl ik daar eigenlijk de deur niet helemaal voor uit hoef.