Ik merkte dat ik steeds vaker tuiniermomenten zocht waarop ik zeker wist dat er verder niemand was. Ik vertrouwde er niet meer op dat mijn oogst per definitie puur en onbespoten was. En toen ik deze zomer een vervelende opmerking kreeg omdat mijn aardperen een vierkante meter schaduw bij mijn buurman in de tuin veroorzaakten was voor mij de maat vol: ik besloot er mee te stoppen.
Maar mijn liefde voor moestuinieren is onverminderd sterk, dus dat er een goed alternatief moest komen stond direct vast. Nu heb ik het enorme geluk dat ik hier in de stad over een klein stukje tuin, een oprit voor de auto en een - ietwat onherbergzaam - dakterras beschik. Je zou toch zeggen dat op al die bij elkaar gesprokkelde stukjes voldoende ruimte moet zijn om een aardige eigen oogst te realiseren.
Vorige week heeft mijn vader flink de handen uit de mouwen gestoken en mijn kleine stukje volle grond opgeruimd en ontdaan van overbodige fratsen. Als ik nu vanaf mijn plekje aan de eettafel naar buiten kijk zie ik een prachtig lapje donkerbruine grond met wat narcissen en wat knoppen van wat over een paar weken tulpen gaan worden. En verder zie ik vooral potentie: verse knoflooktenen, knapperige erwtjes en peulen, blozende maiskolven, pompoenen en tomaten. Mijn dakterras wordt voorzien van een squarefootgarden met wat klein spul. Aardperen zorgen voor beschutting tegen de wind. In een grote rechthoekige speciekuip komen rosevalaardappeltjes te staan. Waar nu nog een sierdruif tegen een hek aan groeit komt een doornloze braam te staan. Vorig jaar hebben mijn appel- en kersenboom in speciekuip al een indrukwekkende oogst opgeleverd en dit jaar is mijn mini-boomgaard uitgebreid met een perenboom. Ik verlekker me al dagen aan verschillende zaadcatalogi en straks is het eindelijk tijd voor een ritje naar Vreeken om mijn voorraad aan te vullen.
Beschouw dit dus maar als een "voor-foto", want vanaf nu is de metamorfose van huis-tuin-en-keukentuin naar eetbare tuin gestart!
 |
 |
Ik zou het ook slecht doen op een moestuingemeenschap. Het is daar heel netjes.
BeantwoordenVerwijderenAlles is precies en afgemeten.
Het valt mij op dat traditionele ideeen over tuinieren daar nog de boventoon voeren en men weinig open staat voor nieuwe inzichten. Erg jammer, maar dan ga ik wel los in mijn eigen (rommelige!) tuin.
Verwijderengrappig... 'traditionele ideeen over tuinieren'
VerwijderenJuist het tuinieren wat je beschrijft is terug naar de basis, eenvoud.
Veel plezier in ieder geval!
Dat klinkt niet zo gezellig. Dan liever zo inderdaad :) Ziet er nu al prachtig uit, veel zaai & oogst plezier! Vreeken is zo leuk! De plek om veel te veel geld uit te geven ook ;)
BeantwoordenVerwijderenDank je wel! Mijn ogen waren duidelijk weer groter dan mijn tuin, dus het zal nog wat creativiteit vergen om al het nieuwe zaaigoed een plekje te geven :D
VerwijderenOok ik heb een moestuin op een complex. Er zitten veel buitenlandse mensen die elk jaar het zelfde kweken en veel kunstmest gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenIkzelf zit tussen een groep mensen die allemaal biologisch moestuinieren.
Wel wordt er scherp in de gaten gehouden dat je het onkruid verwijderd bij 3 waarschuwingen wordt je er af gegooid (had de eerste waarschuwing al te pakken in het eerste jaar) En ja er is veel bemoeienis van wat je er op hebt staan en hoeveel en of iets nut heeft of niet. Ik lach een keer vriendelijk en denk er het mijne van.
Maar je hebt er een mooi stukje grond voor zo bij je huis, dat je een lekkere en mooie oogst voor 2012 mag hebben.
Misschien dat ik het in een gemeenschapje van meer gelijkgestemde zielen ook wel langer had volgehouden. Alhoewel mijn notoire rommeligheid me uiteindelijk ook wel parten speelt (bepaald onkruid vind ik zó mooi dat ik het nog even wil laten staan; tot ongenoegen van de medetuiniers...). Gelukkig kun je je er overheen zetten en genieten van wat de tuin je opbrengt. Een goed tuinseizoen voor 2012!
VerwijderenIk vind het heerlijk mijn groentes gewoon in de achtertuin. Je loopt er elke dag langs dus bijhouden is ook eenvoudiger. En bij onverwachtse mee/eters trek er zo even wat extra groenten uit.
BeantwoordenVerwijderenOei, ik kan niet wachten tot ik weer een eerste maaltje volledig uit eigen tuin kan klaarmaken. Dat vind ik altijd zó een triomfantelijk moment!
VerwijderenHoe herkenbaar! Hebben in Hellevoetsluis gewoond en hadden daar ook een tuin.Men vond het raar dat we geen aardappelen hadden. Want alleen met aardappelen kreeg je gezonde kinderen....?!
BeantwoordenVerwijderenJe kon geen moment in de tuin zijn of er stonden drie mensen in onze nek te hijgen. Inderdaad mee gestopt. Zo'n tuin zo dichtbij is toch veeeeeel leuker!
Ach ja, aardappelen. Bij ons heerst juist de opvatting dat die ziektes aantrekken (terwijl ik me strikt aan teeltwisseling houd en alleen oude, resitente rassen gebruik). Zo zie je maar dat opvattingen regionaal ook nog eens kunnen verschillen.
VerwijderenMaargoed, aangezien mijn tuin aan de straatkant ligt, zal ook mijn huidige project nog weleens voor opgetrokken wenkbrauwen zorgen. :)
Wat leuk zeg, een eigen eetbare tuin! Ik vind het op zich wel leerzaam om te horen wat wel en niet kan, maar ik wil het ook zelf proberen en ontdekken. Dus ik zou zeker ook niet zitten te wachten op allerlei betweters die zich met mijn tuintje bemoeien.
BeantwoordenVerwijderenDat is ook een beetje het dubbele eraan; ik heb ook wel veel geleerd van medetuiniers, maar door af en toe zelf fouten te maken beklijft het bij mij toch beter.
Verwijderen