wonen

Vorige week ben ik met een vriendin naar de Woonbeurs in Amsterdam geweest. Ik vind het ieder jaar opnieuw heerlijk om te zwijmelen bij mooie interieurs en me te verbazen over technische snufjes voor in huis. Het gaat me niet zozeer om een verlanglijstje op te doen voor mijn eigen huis, maar meer om de inspiratie over het creëren van sfeer met eenvoudige middelen.

Wat me elk jaar verbaast is hoe woontrends radicaal veranderen en het ene jaar wit-landelijk helemaal en vogue is, terwijl het volgende jaar alles donker en strak is. Vrijwel zonder uitzondering zijn de showrooms luxe, ruimtelijk en uitgebalanceerd. Mijn innerlijke minimalist staat te juichen, maar tegelijkertijd weet ik dat een echt huis, waarin mensen leven er anders uit ziet. Daarom ben ik net eens met een camera door mijn eigen woon- en eetkamer gelopen om er als buitenstaander naar te kijken. En weet je wat raar is? Dat lukt me gewoon niet.

Mijn huis is een huis waar de mensen die ik het meest lief heb in leven, met spullen die in de loop der jaren bij elkaar gegrut zijn van Marktplaats en rommelmarkten. Met knutselprojecten van mij en mijn lief en huiswerk van de kinderen. Met de geur van ons gezin, vertrouwd en herkenbaar. Als ik 's avonds thuis kom is mijn huis een warm bad en een veilige haven waar ik tot rust kan komen. Het is de plek waar ik mezelf kan zijn. Het is trendy noch minimalistisch, maar het geeft helemaal weer wie wij zijn en waar we voor staan. En daar kan geen strak, luxe, minimalistisch interieur tegenop.