arm en rijk

De laatste paar dagen verdiep ik me in sparen en beleggen. Niet bepaald de materie die me van nature het meest boeit, maar ergens knaagt er iets. Het gevoel bekruipt me dat ik mijn geld op dit moment niet optimaal voor me laat werken. Ik laat het verpieteren op een spaarrekening tegen een historisch lage rente. Het levert niet eens genoeg op om tegenwicht te geven aan de inflatie (2,61% in augustus 2011). Tijd voor gerichte actie dus en door me een paar dagen goed in te graven in de materie word ik al een hoop wijzer.

Hoe banaal het ook klinkt: je moet je geld eigenlijk zien als een levend organisme. Ook voor je huisdier of een kamerplant probeer je de optimale condities te creëren om ze te laten floreren. Weinig dingen zo verdrietig als een verwaarloosd huisdier of een wegkwijnende kamerplant. Je geld in een oude sok bewaren of op een niet voldoende renderende spaarrekening parkeren is eigenlijk ook een vorm van verwaarlozing. In de praktijk is het effect dat je saldo heel langzaam verschrompelt omdat het niet voldoende tegenwicht biedt aan de huidige inflatie. Door verwaarlozing krimpt je vermogen; hoe groot of klein ook.

In de boeken en artikelen die ik er op dit moment over lees herken ik een aantal kenmerken terugkerende kenmerken van mensen die slim met geld om gaan. In het kort komt het er op neer: rijke mensen houden hun geld vast en arme mensen geven het uit. In één van de artikelen die ik las werd de volgende stelling geponeerd: als je rijke mensen opeens arm zou maken en arme mensen rijk en de tijd een jaar of tien, vijftien vooruit spoelt, dan zijn de mensen die oorspronkelijk arm waren vaak weer arm en de mensen die oorspronkelijk rijk waren meestal weer rijk. Ik denk dat daar een kern van waarheid in zit.

Wat doen die (relatief) rijke mensen om hun (relatieve) rijkdom te laten groeien en te beheren? Ik heb een aantal gemeenschappelijke kenmerken op een rijtje gezet:

• de juiste "mindset" is essentieel: de wannabe-rijkaard heeft besloten dat hij rijk gaat worden en baseert zijn keuzes daar op. Dat betekent dat hij niet gaat voor de acute behoeftebevrediging, maar kiest voor uitgestelde voldoening.
• de meeste miljonairs zijn dat niet geworden door de Staatsloterij te winnen. Geld vergaren is geen resultante van goed gokken, maar van werken. Vooruit kijken (zeg maar gerust: ver vooruit kijken), sparen, geld op een bewuste manier uitgeven, dingen zelf doen in plaats van uitbesteden. Gokken is vooral voor mensen die slecht zijn in kansberekening.
• rijke mensen laten zich niet uit het veld slaan door een tegenslag. De markt heeft ups en downs; je hebt niet alles onder controle. Zowel een opgaande als een neergaande economie schept echter kansen dus er is geen excuus om niets te doen. Je kunt in elk economisch tij zelf het heft in handen nemen, ongeacht je startpositie. Ook als je diep in de schulden zit, kun je op elk willekeurig moment beslissen om actie te ondernemen. Minder uitgeven dan er binnen komt, schulden aflossen of geld op een slimme manier laten groeien zijn tactieken die werken ongeacht je (negatieve) startkapitaal.
• rijke mensen houden zelf de controle. Advies van anderen is prima, maar het uit handen geven van de verantwoordelijkheid over je geld niet. Je bent zelf verantwoordelijk voor transacties en financiële beslissingen. Er is eenvoudigweg niemand die zonder enig belang net zo betrokken is bij jouw financiële welzijn als jij zelf.
• wat je doet met je inkomen is belangrijker dan het bedrag je loonstrookje. Als je niet je geld verdient met je passie, doe dan in ieder geval iets waar je enige voldoening aan beleeft. Je leven begint niet pas zodra je een bepaald bedrag op de bank hebt staan; het leven is wat er op dit moment gebeurt. Heb dus vooral plezier in de reis richting financiële onafhankelijkheid, want die is minstens zo interessant als de bestemming.