Een pijnlijke conclusie voor iemand die op haar blog graag mag schrijven over het bewust zoeken naar eenvoud en een simpel leven. Ik zal maar uit de kast komen: ik ben net een mens. En niet zomaar één, ik ben een typisch vrouwmens met een aantal erg onhandige trekjes. Zo vind ik dat iedereen fouten mag maken, behalve ik. Ik heb last van bewijsdrang en vraag niet snel om hulp. In tegenstelling tot mijn mannelijke collega's zal ik niet snel uitspreken als ik het gevoel heb dat mij op het werk onrecht wordt aangedaan. Ik heb grote moeite met "nee" zeggen. En on top of all wil ik de allerleukste moeder, partner, baas en collega zijn die nooit moe of chagrijnig is, altijd geduldig, sociaal en ad rem is en altijd in is voor spontane acties. Goh, waar zou die vermoeidheid toch vandaan komen?
Terwijl de osteopaat mijn buik los masseerde van alle spanning die daarin was opgeslagen, gingen alle sluizen open: wat is er gebeurd dat ik mezelf zo heb laten meevoeren? Waar ben ik gebleven? Hoe kan het dat ik de afgelopen maanden mijn bewuste leven zo heb losgelaten en me nu een wrak voel? Op papier kan ik het allemaal zo goed verwoorden, maar in de praktijk neem ik klaarblijkelijk nog weleens een verkeerde afslag.
De emoties die loskwamen tijdens die sessie bij de osteopaat was mijn wake-upcall. Ik moet met mezelf aan de slag anders steven ik op een burnout af. Ik moet onderzoeken waar het fout gaat en wat mij verleidt om toch steeds weer in hetzelfde oude gedrag te stappen. Tja, en jullie zijn de afgelopen maanden zo'n baken geweest met jullie feedback en reacties dat jullie nu de pineut zijn: ik wil dit medium ge(of mis?)bruiken om mijn inzichten genadeloos eerlijk op te schrijven. In de hoop dat anderen er ook iets aan hebben, maar ook om me scherp te houden op mijn valkuilen. Op hoop van zegen dan maar.
Dat wordt een moeilijke reis voor je; de controle loslaten en niet voor 110% gaan, maar voor goed genoeg.... Toch denk ik dat dit het verstandigdte kan zijn wat je ooit gedaan hebt; sterkte en wees vooral eerlijk tegen jezelf en over jezelf, dat is weliswaar reuze eng, maar brengt het meest. Een klankbord in deze wil ik best proberren te zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel sterkte. Want tussen weten met je verstand en voelen met je hart en van daaruit handelen gaapt een kloof.Wij lezers zijn niet de pineut,maar kunnen misschien leren van jouw inzichten. Groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenWat herkenbaar, veel vrouwen in m'n omgeving hebben er 'last' van. En ikzelf stap ook nog wel eens in deze valkuil. Na m'n operatie heb ik weer zo'n tijd gehad.Proberen nee te zeggen, grenzen bepalen, wel willen maar niet altijd kunnen.... op de een of andere manier zit het in onze genen om te pleasen denk ik. Sterkte en succes en ik volg je graag in je zoektocht, lieve groet
BeantwoordenVerwijderenIk wens je veel sterkte. Misschien is het een troost dat je de enige niet bent met dit geworstel. Tijd en ruimte voor jezelf opeisen blijft voor velen erg lastig. Ik kan er over meepraten, heb ook de mond vol over hoe het zou moeten, maar ondertussen....
BeantwoordenVerwijderenMaar het is een goede stap van je geweest om naar een osteopaat te gaan, zo kun je er op tijd mee aan de slag voor je opgebrand raakt. Succes!
Nou volgens mij ben je al begonnen hoor. Je hebt jezelf gerealiseerd dat je met jezelf aan de slag moet en bent van plan dat te gaan doen. Das lijkt mij Stap 1. Op naar stap 2, al doende leer je het vanzelf.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte! Van iemand die de reis net maakte, dacht dat ze het nu wel kon, en zomaar ineens weer een paar dagen goed van slag was. Het komt wel goed, zei iedereen destijds tegen mij. En al geloof je het nu vast nog niet: het komt wel goed.
BeantwoordenVerwijderenNogmaals,: veel sterkte!
Ha, de helft heb je al gewonnen. Je realiseert je waar het vandaan komt. Nu de triggers vinden en de touwtjes loslaten om andere touwtjes weer in handen te hebben.
BeantwoordenVerwijderen't Begin is er. Bij mij was het nog anders. Die burn-out, die heb ik al anderhalf jaar geleden gehad. En nóg bleef ik net als jij "gewoon" streven naar perfectie... En nu.... zit ik met m'n been op de stoel. Uitgeschakeld. Ik kreeg als reactie op m'n verhaal daarover dat het leven met stenen gooit. En dat als je niet luistert de stenen steeds groter worden... Wát een inzicht. Ook dat is de meerwaarde van bloggen. Je krijgt nogmaals goeie inzichten toegespeeld van wijze mensen!!
BeantwoordenVerwijderenJe bent van harte uitgenodigd je gal te spuwen hoor! Het lucht op en wie weet help je er inderdaad ook een medeblogster mee. Of wat dacht je van adviezen of opmerkingen van anderen?
BeantwoordenVerwijderenIk wens je alle sterkte en geluk met het hervinden van je eigen 'ik'. Succes!
Wees blij dat je lichaam een stopteken geeft.
BeantwoordenVerwijderenNu proberen jezelf weer op de rails te krijgen, da's even 't allerbelangrijkste. Realiseer je dat niemand perfect is waarom zou jij dan als enige perfect willen zijn.
Sterkte
Hoe herkenbaar dit verhaal. Ook ik heb me al meerdere malen in mijn leven hierin mee laten slepen en ben regelmatig tegen mijn grenzen aan gelopen. Vrouwen eigen, waarschijnlijk. Het negatieve gevolg is dat je vaak denkt dat je 'zwak' bent omdat je niet alles bij kunt benen wat je graag zou willen doen of zijn. Je wordt dan ook gedwongen om keuzes te maken. Niet leuk, want in mijn ervaring lever je iedere keer dat je in deze mate tegen je grenzen aan loopt iets van je ooit zo onbeperkte kunnen in.
BeantwoordenVerwijderenHet positieve er aan is wel dat je jezelf en je eigen mogelijkheden zo steeds beter leert kennen. En dat kan je weer verder helpen op de weg naar een simpel en eenvoudig leven.
Nu alleen de knop in je hoofd nog vinden die er voor zorgt dat je op een meer ontspannen manier in het leven kunt staan. Want die kun je helaas alleen zelf bedienen...
De eerste stap bij het aanpakken van een probleem is het probleem onder ogen zien. En zo te lezen heb je de belangrijkste stap al gezet: het erkennen dat er iets is én er over praten. De rest komt dan vast ook wel.
BeantwoordenVerwijderenWat betreft je blog vind ik je stukjes altijd herkenbaar, boeiend en met veel wijsheid. Dat je de kennis hebt wil niet altijd zeggen dat je het ook weet toe te passen, maar dat is gewoon een volgende stap in je hele zoektocht van "bewust zoeken naar eenvoud en een simpel leven".
Wens je veel innerlijke kracht toe de komende tijd!
Je valt gewoon zo snel terug in je oude patronen! Dat zijn net ingesleten paden. Het duurt even voor je een nieuw pad hebt gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je deze wake-up call hebt gehad, en dat er een boel is verhelderd.
Met vallen en opstaan moeten we het allemaal leren. 'k Heb het volste vertrouwen dat het goed komt met je, misschien dat je je huurder Zelfcompassie maar even de grootste kamer moet geven door er bewust mee bezig te zijn.
BeantwoordenVerwijderenHier kennen we helaas het burnout zijn, (man 6 jaar thuis met heeeel veel lichamelijke klachten), geduld is ook een belangrijk item in dit alles. Geduld ook met jezelf om te mogen vallen, om te mogen ontladen door te huilen, om jezelf toe te staan dat het even niet meer lukt. Heel veel sterkte ermee en wijsheid gewenst (maar ik vind dat je die wijsheid al hebt, ik heb veel van je blogs geleerd)
Bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik voel me gesterkt door de herkenning en de vele wijze woorden. Ik stort me er in in de wetenschap dat een heel aantal van jullie met me meelopen. En ik kan niet zeggen hoe fijn dat voelt. Dank allemaal dat jullie meelez(v)en
BeantwoordenVerwijderenIk vind je dapper en sterk. Ik doe alvast mijn digitale gympen aan om je te kunnen bijhouden. Heel veel sterkte en ook plezier aan deze reis.
BeantwoordenVerwijderenik leef(r) graag met je mee. Het is uiteraard heel herkenbaar. Ben altijd een beetje jaloers op vrouwen die daar geen last van hebben, maar ja die hebben dan weer een huis waar ik me niet prettig in voel. Het is en blijft een heel gevecht om dingen los te laten, maar ook weer niet teveel. Volgens mij duurt dit proces een leven lang (lekker vooruitzicht!) dus probeer vooral niet om het snel onder de knie te krijgen. Wel is het misschien eens aardig om daar eens met je (schoon)moeder of een ander ouder persoon in je omgeving mee over van gedachten te wisselen. Zij worstelen al langer dan wij en hebben soms verrassende inzichten. Heel veel succes, rust en wijsheid toegewenst in je worsteling.
BeantwoordenVerwijderenPetra
Osteopathie is een goede behandel methode zowel voor rust als voor het herstel van spieren. Indien iemand hier nieuwschierig is naar mijn behandel methode kunnen julllie mailen naar: osteopaat@krijbolder.info
BeantwoordenVerwijderenkütahya
BeantwoordenVerwijderentunceli
ardahan
düzce
siirt
6WQLZ