huishouden versus homemaking

Er is geen goede Nederlandse vertaling van het mooie Engelse woord "homemaker". Huisvrouw (M/V) doet dit woord geen recht. Bovendien is het een begrip dat, zeker in Nederland, erg gedevalueerd is. Ik kom uit een generatie vrouwen die in theorie keuzevrijheid had om te gaan werken of thuis te zijn en te zorgen, mits er sprake is van een relatie met een werkende (en dus verdienende) partner. Ik zeg bewust in theorie, omdat de keuze om thuis te blijven om te zorgen, voor kinderen, een huishouden, een partner, er niet een is die zonder meer geaccepteerd wordt door de omgeving. Het heeft weinig status, het brengt geen brood op de plank en er komt bovendien nooit een eind aan. In een samenleving die hecht aan geld, materie en "de maatschappelijke ladder" wordt huisvrouwschap gewoonweg niet relevant gevonden.

Op dit moment zit ik "in between jobs" en ik heb mezelf voorgenomen om deze periode te wijden aan de edele kunst van homemaking: ik concentreer me op het creëren en onderhouden van een prettig en gezond thuis voor mijn gezin en mezelf. Dat omvat veel meer dan opruimen en schoonmaken - alhoewel dat nog steeds een aardig deel van de dag in beslag neemt. Het gaat over het organiseren en runnen van het huishouden. Het zo voordelig mogelijk inkopen van boodschappen en het op peil houden van de voorraden. Koken zonder kunstmatige toevoegingen, pakjes en zakjes. Het meegeven van een gezonde lunch naar school. Onderhouden van de (groenten)tuin.

Ik ben geen professioneel homemaker, maar ik kan er van genieten dat ik me een tijdje bewust kan concentreren op de overzichtelijke omgeving van mijn huis. Hoe kijk jij aan tegen de (vrije?) keuze om voor het huishouden te zorgen? Hoe kijkt je omgeving er tegenaan als je zelf bewust thuis blijft om voor het gezin en/of het huishouden te zorgen?

red beans & rice in wording

wintervoorraden aanleggen met de zomerse oogst

boekenkaft marathon aan het begin van het schooljaar

vers speltbrood uit de römertopf

werk in uitvoering: een plaid van grannysquares

gezond ontbijtje met havermout, verse frambozen en een beetje amandelpasta

verse groenten kopen op de markt

de ingrediënten voor deze week

eindelijk weer geroosterde pompoen!

salade van boekweit, paddestoelen en pompoen

terug naar school

Ligt het aan mij of wordt in Nederland het "terug naar school"-evenement ieder jaar een stukje commerciëler? In de afgelopen jaren op zomervakantie in Frankrijk verbaas ik me elke keer over de drammerige reclames die voor ieder nieuw schooljaar niet alleen nieuwe schriften en agenda, maar ook een volledig nieuwe garderobe, schooltas en schrijfgerei propageren. Afgelopen zomer in de Verenigde Staten kwam daar - uiteraard - nog een flinke schep bovenop: tv-reclames die pubers inwrijven dat het nieuwe schooljaar de tijd is om je een volledig geactualiseerd imago, inclusief kapsel en mobiele telefoon, aan te meten. Maar ook in Nederland adverteren de V&D's, Hema's en andere leveranciers in kleding/schoolartikelen/fietsen vrolijk mee. En pubers zijn daar gevoelig voor.

Ik probeer een balans te vinden tussen ruimte geven aan mijn kinderen om hun identiteit uit te drukken en ze anderzijds bewust te maken dat de commercie er belang bij heeft om ze dit soort onzekerheid aan te praten. Meestal wint de commercie het van hun (eigen)wijze oude moeder. We hanteren een budget voor zaken als kaftpapier, schriften en agenda's. Daarbinnen mogen ze zelf hun inkopen doen. Voor kleding doen we niets extra's; dat is gewoon inbegrepen bij het kleedgeld (oudste) of de reguliere vervangingen door het jaar heen (jongste). Nu moet ik zeggen dat ik toch verrast was dat mijn zoon in de afgelopen periode opeens zo'n acht centimeter meer telde dan voor de zomervakantie en dat zijn schoenen twee maten te klein bleken. Na weken van korte broeken en teenslippers had ik dat niet helemaal aan zien komen. Dan kan ik principieel zijn over de terug-naar-school-indoctrinatie, maar hij moet toch iets aan kunnen trekken. Het wordt dus nog even een uitdaging de komende dagen om hem tot het weekend gekleed te houden; daarna duiken we maar eens de uitverkoop in voor nieuwe broeken (iemand een tip waar ik betaalbare spijkerbroeken, maat 164 mét knopen-elastiek voor mijn gespierde spijker kan vinden?).

Een andere terugkerende discussie met mijn kinderen is de lunch. Beiden weigeren stelselmatig een broodtrommel mee te nemen: neemt teveel ruimte in in de toch al volle schooltas en is erg "uncool". Maar brood in een zakje belandt onherroepelijk in de vuilnisbak want wordt als "zompig" bestempeld. We hebben hier al menig discussie over gehad, maar ik trek aan het kortste eind. Na verschillende experimenten met mueslirepen en ontbijtkoek (mijn mening: dure en ongezonde troep) dacht ik in de VS De Oplossing gevonden te hebben: trailbars. Voedzame, energierijke en gezonde repen met noten, zaden en gedroogd fruit die goed blijven in de rugzak. Tijdens lange wandelingen hadden we dat al proefondervindelijk vastgesteld. Tot mijn verbazing kon ik echter nergens een goede Nederlandse variant vinden die niet stijf staat van de high-fructose of andere suikerige troep. In de natuurwinkel was wel iets te koop wat enigszins in de buurt kwam, maar dat is een onbetaalbaar alternatief om dagelijks mee te geven. Om te voorkomen dat de lunch voortaan bestaat uit gevulde koeken en kaassoufflées uit de schoolkantine ben ik met behulp van good old internet aan het kokkerellen geslagen en het moet gezegd: met resultaat. De trailbars zijn zo ongelofelijk lekker dat het ons alle zelfbeheersing kost om ze niet te snel soldaat te maken. Het recept vind je hier. De ingrediënten komen vooral uit de natuurwinkel en zijn bij elkaar vrij prijzig, maar als je het omzet in repen kost het bij elkaar nog geen 60 cent per reep. Dat leek me wel een positieve businesscase.

Hoe is jullie terug-naar-school week verlopen? Hebben jullie tips om de kinderen ook op school gezond en betaalbaar te laten eten?

gebroedelijk met elkaar in mijn piepkleine oven

de kleur doet het eindresultaat geen recht; in tegenstelling tot wat het lijkt: ze smaken niet naar gerecycled papier