29 augustus 2013

seizoenen

Toen ik vanochtend de tuin in stapte rook het naar herfst. Een geur die aanzienlijk frisser en tintelender is dan de geur van lente of zomer. En opeens had ik een bestemming voor de rijpe pruimen uit de moestuin die ik cadeau heb gekregen: ik heb zin in chutney. Nog niet zozeer om het te eten - dat vraagt in mijn beleving om avonden waarop de regen tegen de ramen slaat - maar om het te maken. En dus ging ik aan de slag: appels in stukken, pruimen ontpitten, uien in ringen snijden en de specerijen bij elkaar zoeken. Inmiddels staat het geheel te pruttelen en ruik ik de verrukkelijke geuren tot in de tuin, waar ik met mijn laptop wat administratie aan het bijwerken ben.

Bijzonder eigenlijk, hoe de ontwikkelingen in de natuur je langzaam maar zeker voorbereiden op het volgende jaargetijde. Het verwerken van de oogst uit de tuin, de prachtige oranje pompoenen die opeens in volle glorie mijn oprit overnemen en over een paar weken onherroepelijk in mijn herfstige lievelingsgerecht verdwijnen (voor de nieuwsgierigen: risotto met geroosterde pompoen en salie. Héérlijk!). Alles staat uitbundig, rijp en sappig te zijn, maar de spinnewebben, de vochtiger ochtenden en het merkbaar kortere daglicht verraden dat de herfst niet ver weg is.

Vroeger had ik daar moeite mee, maar sinds ik tuinier ervaar ik de seizoenen een stuk bewuster en loopt mijn gemoedstoestand min of meer parallel. Na een uitbundige zomer waarin we veel op de buitenwereld gericht zijn geweest voel ik de fysieke behoefte om letterlijk en figuurlijk weer wat meer naar binnen te keren. En terwijl de bomen van kleur veranderen, verander ik mijn huis van een in- en uitloop zomerhuis naar een knus binnenhuis, met dekentjes op de bank, kaarsen en warme kleuren. In de winter koester ik me in een aanzienlijk kleinere wereld. De tuin is in rust en zelf ben ik ook meer verstild en naar binnen gekeerd. De winter is tijd voor lezen, denken en schrijven. En om me na een frisse wandeling te warmen aan een rijke stoofschotel die al uren staat te pruttelen. Maar zodra de eerste krokussen verschijnen en de natuur weer langzaam tot leven komt breek ik zelf ook weer een beetje open. Krijg ik behoefte aan actie en aan buitenlucht.

Vroeger waren de late lente en de zomer mijn lievelingsseizoenen, maar sinds ik besef en accepteer dat de natuur zijn eigen ritme heeft en heb ik er baat bij om daar naar te luisteren en er op mee te deinen. Nu heb ik geen lievelingsseizoen meer. Daarom kook ik bij de eerste herfstgeur in mijn korte broek en op teenslippers een flinke voorraad chutney. Kom maar op, ik ben er klaar voor. Maar of ik het volhou om de chutney met rust te laten tot de regen tegen de ramen slaat, daar sta ik met deze fantastische geuren niet voor in.
pruimenchutney met appel in wording; kijk voor recept en eindresultaat op http://miebeet.blogspot.nl/ 

mijn nazomertuin met rechts mijn buitenwerkplek


13 opmerkingen:

  1. Mooi! En ja, het klopt voor mij ook, ik voel me prima bij de wisselende seizoenen. Hoewel ik dit jaar de zomer echt wel zal missen - denk ik nu, maar ik heb nog even om te schakelen natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop dat we nog minstens een maand mogen profiteren van een mooie nazomer, maar daarna mogen regen en wind het podium overnemen.

      Verwijderen
  2. Wat beschrijf je dat mooi. Jammer,dat zoveel mensen die band met de wisselende natuur kwijt zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad; ik denk dat dat voor een deel ook te maken heeft met het feit dat je het hele jaar door tomaten, aardbeien en andere "zomervruchten" kunt krijgen. Eten met de seizoenen heeft - nu ik er zo over nadenk - bij mij ook een grote rol gespeeld in dat bewust zijn.

      Verwijderen
  3. Mooi, de parallel met het meedeinen op het ritme van de seizoenen. Sinds wij naar het platteland verhuisd zijn , ervaar ik dit ook. Al heb ik het nooit zo duidelijk onder woorden gebracht als jij nu doet. Wel vind ik de maanden februari en maart moeilijk.
    De koude kan soms zo lang duren dat ik met smacht op de lente zit te wachten, die maar niet wil komen.
    Ik moet daar met deze warme nazomer vaak aan denken, ik zou de zonnestralen wel vast willen houden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Februari vind ik ook een moeilijk maand; het gebrek aan daglicht speelt me dan parten. Ik hoor van mensen die een daglichtlamp hebben dat dat schijnt te helpen. Misschien moet ik die ook eens op de kop tikken.

      Verwijderen
  4. Vanmorgen liep ik naar de trein en gek genoeg had ik het zelfde gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het moet haast wel iets met de geur te maken hebben...ik heb er meer mensen over gehoord

      Verwijderen
  5. Wauw zo mooi als jij dat kunt verwoorden. Vooral omdat ik het ook zo ervaar. Het ruikt buiten zo heerlijk naar herfst, ik geniet er volop van! We gaan weer een heerlijke knusse tijd tegemoet! Mooie blog hoor meid, ik ga je volgen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben dol op de seizoenen. Gisterochtend merkte ik voor het eerst de herfst in de lucht. De ochtendlucht was aanzienlijk frisser.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heerlijk hè die herfstlucht. En het licht is ook zo prachtig. Een mooi seizoen, de herfst, maar met de winter heb ik meer moeite. Het is vooral het gebrek aan licht waar ik last van heb, maar ook het binnen zitten en de hele dag koude voeten helpt ook niet mee. Toch denk ik dat ik de lente niet zo op prijs zou stellen als er niet eerst een winter was.

    BeantwoordenVerwijderen