reset

Ik signaleerde het eigenlijk pas toen ik afgelopen vrijdag voor het eerst sinds weken - maanden - opeens een dagje niets speciaals om handen had. Ik wist me eigenlijk niet goed raad met het gevoel dat ik weer eens tijd voor mezelf had. Met een druk hoofd en een sluimerend schuldgevoel probeerde ik te bedenken wat ik ook alweer allemaal vooruit geschoven had op mijn to do lijstje naar rustiger tijden.

De afgelopen weken zijn druk geweest. Bizar druk. Met dingen die allemaal belangrijk en/of prettig zijn, maar die weinig met mij te maken hebben. Lange dagen op het werk, begonnen met een cursus, het oprichten van een nieuw bedrijfje en een fors aantal avondverplichtingen resulteerden in een vermoeidheid die eigenlijk al weken als een deken over me heen hangt en een koortslip die maar niet wil genezen. Op zich zou dat genoeg moeten zijn voor een wakeup call, maar pas het feit dat ik afgelopen vrijdag ontredderd op de bank zat omdat ik niet meer wist wat ik ook alweer zelf leuk vond om te doen opende mijn ogen: het is tijd voor een harde reset.

Hoe kan het dat ik niet meer zelf kook maar regelmatig grijp naar prefab soep met een broodje als avondeten, dat ik zelden fotografeer of schrijf, waar ik normaal zoveel plezier aan beleef? Ik kom momenteel bijna niet buiten; ik vertrek van huis als het nog donker is en kom terug als het opnieuw donker is. Kortom: hoe heb ik in een paar maanden onbewust zo af kunnen drijven van mijn bewust gekozen levensstijl?

Vandaag heb ik eens de tijd genomen om dat voor mezelf te analyseren. Er zijn volgens mij twee belangrijke oorzaken: ik heb in de drukte mijzelf op de laatste plaats gesteld. Om dingen georganiseerd en geregeld te krijgen heb ik meer uren in een dag nodig dan er beschikbaar zijn en dat gaat ten koste van mij-tijd. De tijd die over is, heb ik hard nodig om bij te slapen om fysiek op de been te blijven en daarmee is er geen moment waarop ik ook creatief of spiritueel de batterij kan vullen. Dat holt uit, op den duur.

De tweede oorzaak is dat ik onbewust uit mijn lijf richting mijn hoofd ben verhuisd. Ik heb bij drukte de neiging om in mijn hoofd te gaan wonen en mijn lijf als een soort taxi te gebruiken die dat hoofd overal naartoe brengt. Rugpijn en andere fysieke signalen worden stelselmatig genegeerd, want dat hoofd moet op tijd bezorgd worden op het werk, bij de ouderavond of op die afspraak en daar optima forma presteren. Yoga is er niet van gekomen in de afgelopen maanden, evenmin als lopen of enige andere vorm van beweging. Mijn lijf begint daar hard tegen te protesteren door iedere ochtend om vijf uur van zich te laten horen door een stevige rugpijn die het vrijwel onmogelijk maakt in bed te blijven liggen.

Zo zie je maar, madame Bewuste Eenvoud raakt in tijden waarin zij wat minder bewust leeft zomaar flink van het pad van haar zelf zo gepredikte levensstijl. Tijd voor Eerste Hulp Bij Onbewustheid, of - zoals ik met mijn laptop weleens pleeg te doen als die vast loopt - voor een harde reset. Hoe ziet die reset of EHBO er in mijn geval uit?

1. Mezelf op de eerste plaats zetten: de moet-agenda wordt per direct vervangen door een wil-agenda en het avondprogramma wordt voor de hele week gecancelled
2. Gezond koken en eten met veel verse ingrediënten
3. Yoga en contemplatie (of dat nou door meditatie of lopen is) krijgen prioriteit boven alle andere afspraken

Hier ben ik vandaag mee begonnen en het zal blijken of mijn oververhitte hoofd genoegen neemt met deze plotselinge omschakeling. En of deze maatregelen volstaan om het ritme van mijn zo gekoesterde eenvoudige manier van leven weer terug te krijgen.