10 januari 2012

minimalisme - intro

Stiekem ben ik mijn hele leven al een wannabe-minimalist. Ik kan me vergapen aan mooie, lichte ruimtes met een enkel meubel of kunstwerk. Helaas ben ik ook een onverbeterlijke rommelkont. Net als mijn gezinsleden.

De klik dat minimalisme meer is dan een net huis maakte ik eigenlijk pas een paar jaar geleden. Het kwam ongeveer tegelijk met het besef dat er nooit een eind kwam aan het ritje in onze hamstermolen: we werkten hard, beloonden onszelf daarvoor met mooie dingen, etentjes en het gebruik van gemaksdiensten en vervolgens moesten we weer hard werken om dat te betalen. We hadden in de loop der jaren een huis vol spullen verzameld, maar we hadden tegelijk weinig tijd om er van te genieten. Bovendien nam alles wat we bezaten plek in, het moest onderhouden worden en het kon gestolen worden, kwijt raken en stuk gaan. We bleken die spullen helemaal niet te bezitten; de spullen bezaten ons.

Dat besef leidde in 2009 tot de 10-dingen-uitdaging. Een tijd lang heb ik consequent steeds tien dingen uit mijn huis verwijderd. Weggegeven, verkocht via Marktplaats, ingeleverd bij de Kringloop of weggegooid. Aanvankelijk was tien dingen per week geen enkel probleem, maar later werden de intervals steeds langer. Een mooi moment was toen we na een aantal maanden een hele ladenkast konden verkopen die voorheen bomvol had gezeten. Alle speelgoed, tijdschriften, knutselspullen en losse prullaria die er in hadden gelegen waren weg, zodat de kast geen enkele functie meer had.

Met het verdwijnen van spullen uit ons huis werd onze omgeving netter en ons leven lichter. Niet alleen werden we kritischer op wat we binnen haalden ("hebben we dit écht  nodig?"), maar ook de zorg werd minder. Ik beeld me weleens in hoe een inbreker zich na het binnengaan van ons huis in opperste verwarring achter de oren krabt bij het aantreffen van een woning zonder enig - voor buitenstaanders - waardevol attribuut.

Toch blijft het voortdurend opletten. Ook in huize Bewuste Eenvoud sijpelt er soms nieuwe, overbodige, ballast binnen. Weliswaar van rommelmarkten of Kringloopwinkels, maar onder de streep is het effect hetzelfde: het is franje waar we goed zonder kunnen en die ruimte inneemt, onderhoud vergt en verantwoordelijkheid met zich meebrengt.

Minimalisme gaat om het proces, niet om het resultaat. Het helpt ruimte te creëren in je huis, je leven en - niet onbelangrijk - in je budget. Het maakt je bewust van het verschil tussen "need to have" en "nice to have". En het maakt dat je zorgvuldiger omgaat met de spullen die je wél doelbewust en liefdevol in je leven toelaat. Met het aanbreken van dit nieuwe jaar en het begin van mijn leven als ZZP'er heb ik me voorgenomen me weer wat bewuster aan het minimalisme te wijden. Voor iedereen die zich ook heeft voorgenomen dit jaar zijn huis weer tot een nest te maken: in de komende tijd zal ik hier regelmatig aandacht besteden aan dit onderwerp.

15 opmerkingen:

  1. Mooi gezegd! Raar dat je er zo lang mee bezig kan zijn. Ook ik begon eind 2009 en heb nu pas het idee dat ik ben waar ik wilde zijn. Min of meer want op een of andere manier....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Valhalla: tja, het duurt inderdaad al een dikke 2 jaar. In mijn geval heeft het voor een groot deel te maken met de e-nor-me hoeveelheid spullen die we ooit hadden. Dan duurt het even om terug te gaan naar de bare necessities. En een rommelmarkt-tik helpt natuurlijk ook niet echt mee...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klinkt echt super zo minimalistisch... Helaas krijg ik mijn vriend niet zo ver... die is een enorme hamsteraar. Maar ooit.... ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Daantje: blijf in dat geval zeker meelezen, want ik zal het ook hebben over hoe je minimalisme op andere manieren in je leven kunt doorvoeren, zelfs met een hamsteraar als huisgenoot! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. 'k Denk dat we tegelijkertijd zijn begonnen met 'het proces', hier is het ook al een heel stuk veranderd, maar ook hier waren zooooo veel spullen dat het lang duurt voor je daar van af bent. Je kunt natuurlijk alles in één keer wegbrengen, maar op de een of andere manier is dat toch niet de manier. De reis (langzamerhand je ontdoen van alle overbodige spullen) is denk ik ook van belang en niet alleen de bestemming (een leeg/leger huis). 'k Vind het een heel boeiend proces en leuk om te zien dat anderen dat net zo ervaren!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Helaas wil ik meer wegdoen,dan mijn man. Maar merk,dat als ik bewust beslis iets niet meer nodig te hebben,het ook niet meer in een andere vorm binnenkomt. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel herkenbaar: we werkten hard, beloonden onszelf daarvoor met mooie dingen, etentjes en het gebruik van gemaksdiensten en vervolgens moesten we weer hard werken om dat te betalen.

    Ik heb vorig jaar het boek 'Geld kost tijd', van Lisette Thooft gelezen. Ze verteld hoe de mechanismen werken die ons in de greep houden van het 'nooit genoeg tijd hebben' en het onvruchtbaar bezig zijn met geld.

    Ik heb mijn fulltime baan opgezegd en werk nu parttime en heb ontzettend veel vrijheid. Ook probeer ik dit jaar zoveel mogelijk materiële 'ballast' te verkopen, alleen heeft Retro Man hier meer problemen mee. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi stukje. Ik zie ook zeker de waarde van minimalisme, maar heb anderzijds twee grote boekenkasten met boeken. Volgens mijn idee van minimalisme moet ik die eigenlijk wegdoen, maar ik vind ze zo gezellig. Die blijven dus gewoon.

    Het lastigst vind ik het evenwicht tussen minimalisme, en gezelligheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een mooi en interessant blog! Ik zal je met aandacht volgen :)

    Mijn man en ik hebben een soortgelijke weg achter de rug (maar dan iets anders). Omdat we een aantal jaar in het buitenland hebben gezeten moesten we ook veel achterlaten en wegdoen. Heel bevrijdend voelde dat. We hadden weinig (ook financieel) maar we bezaten ook weinig. Het voelde puur. Maar soms ook onzeker.

    Nu zijn we meer 'gevestigd' en hoewel we er voor waken komen 'de spulletjes' langzaam maar zeker weer terug. We proberen er wel bewust mee om te gaan en spreken elke aankoop zorgvuldig door. Back to basics kan zo leerzaam zijn.

    Heel veel succes!
    Groet,

    Thee Onderweg (theeblog)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo herkenbaar! In Delft woonden we in een bovenwoning van 65 m2, zo ontzettend vol met spullen dat we er zelf amper inpasten (en zo werkt het dan energetisch eigenlijk ook). Ik ben op een gegeven moment heel veel gaan weggooien, en heb al vaak gedacht dat er nu écht niks meer weg kan. En toch staan we elk jaar weer op koninginnedag met een kleed vol! Vorig jaar hebben we alle cd's weggedaan (want: alles digitaal). Ook is de boekcollectie drastisch verminderd.
    Toch blijf ik het ook lastig vinden om geen nieuwe dingen meer in huis te laten. Vooral voor Sophie van 2,5: die heeft zoveel speelgoed! Veelal gekregen, maar dan nog...
    Hier ook een hamsteraar als echtgenoot.... die wil echt álles bewaren. Het is een proces ja!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Aangenaam! Leuk dat we blijkbaar samen op pad zijn ;-). Ik ben al een tijdje aan het zoeken naar gelijkgestemde bloggers en kwam via roerend-goed hier terecht!

    Echt te gek!

    Warme groet,
    Irene

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Irene,

      grappig hè, hoe je in je directe omgeving niemand kent die hetzelfde in het leven staat, maar dat je online een heel vast clubje tegenkomt die hetzelfde pad bewandelt. Ik heb er zelf in ieder geval heel veel aan.

      Verwijderen
  12. Dit wil ik dus ook in huis, maar geen idee hoe ik dit moet gaan aanpakken. Neem je de kinderspullen ook mee in de 10 dingen opruimen. Ga me er eens flink in verdiepen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Fluit Ketel, ik neem inderdaad de kinderkamers ook mee in die 10 dingen uitdaging, maar daar ben ik eerst een keer héél grondig doorheen gegaan. Misschien heb je iets aan deze oude post? http://bewuste-eenvoud.blogspot.nl/2009/10/kinderkamer.html

      Succes!

      Verwijderen