minimalisme - intro

Stiekem ben ik mijn hele leven al een wannabe-minimalist. Ik kan me vergapen aan mooie, lichte ruimtes met een enkel meubel of kunstwerk. Helaas ben ik ook een onverbeterlijke rommelkont. Net als mijn gezinsleden.

De klik dat minimalisme meer is dan een net huis maakte ik eigenlijk pas een paar jaar geleden. Het kwam ongeveer tegelijk met het besef dat er nooit een eind kwam aan het ritje in onze hamstermolen: we werkten hard, beloonden onszelf daarvoor met mooie dingen, etentjes en het gebruik van gemaksdiensten en vervolgens moesten we weer hard werken om dat te betalen. We hadden in de loop der jaren een huis vol spullen verzameld, maar we hadden tegelijk weinig tijd om er van te genieten. Bovendien nam alles wat we bezaten plek in, het moest onderhouden worden en het kon gestolen worden, kwijt raken en stuk gaan. We bleken die spullen helemaal niet te bezitten; de spullen bezaten ons.

Dat besef leidde in 2009 tot de 10-dingen-uitdaging. Een tijd lang heb ik consequent steeds tien dingen uit mijn huis verwijderd. Weggegeven, verkocht via Marktplaats, ingeleverd bij de Kringloop of weggegooid. Aanvankelijk was tien dingen per week geen enkel probleem, maar later werden de intervals steeds langer. Een mooi moment was toen we na een aantal maanden een hele ladenkast konden verkopen die voorheen bomvol had gezeten. Alle speelgoed, tijdschriften, knutselspullen en losse prullaria die er in hadden gelegen waren weg, zodat de kast geen enkele functie meer had.

Met het verdwijnen van spullen uit ons huis werd onze omgeving netter en ons leven lichter. Niet alleen werden we kritischer op wat we binnen haalden ("hebben we dit écht  nodig?"), maar ook de zorg werd minder. Ik beeld me weleens in hoe een inbreker zich na het binnengaan van ons huis in opperste verwarring achter de oren krabt bij het aantreffen van een woning zonder enig - voor buitenstaanders - waardevol attribuut.

Toch blijft het voortdurend opletten. Ook in huize Bewuste Eenvoud sijpelt er soms nieuwe, overbodige, ballast binnen. Weliswaar van rommelmarkten of Kringloopwinkels, maar onder de streep is het effect hetzelfde: het is franje waar we goed zonder kunnen en die ruimte inneemt, onderhoud vergt en verantwoordelijkheid met zich meebrengt.

Minimalisme gaat om het proces, niet om het resultaat. Het helpt ruimte te creëren in je huis, je leven en - niet onbelangrijk - in je budget. Het maakt je bewust van het verschil tussen "need to have" en "nice to have". En het maakt dat je zorgvuldiger omgaat met de spullen die je wél doelbewust en liefdevol in je leven toelaat. Met het aanbreken van dit nieuwe jaar en het begin van mijn leven als ZZP'er heb ik me voorgenomen me weer wat bewuster aan het minimalisme te wijden. Voor iedereen die zich ook heeft voorgenomen dit jaar zijn huis weer tot een nest te maken: in de komende tijd zal ik hier regelmatig aandacht besteden aan dit onderwerp.