Het einde van onze verbouwing is in zicht, maar de laatste loodjes wegen zwaar. We doen zoveel mogelijk zelf (alles zelf doen is onmogelijk gebleken) en combineren dat beide met drukte op het werk. Dat betekent zoveel als: iedere vrije minuut wordt besteed aan klussen in het nieuwe huis, dingen uitpuzzelen voor het nieuwe huis of praten over het nieuwe huis. Vooral het doorlopende switchen hakt erin: op de bouwplaats is het geen probleem is om in een ketelbak met stoffig haar en vegen in het gezicht rond te lopen, terwijl ons 'oude' huis te koop en dus 'in de etalage' staat, waardoor het ook op de meest onbewaakte momenten spic en span moet zijn. Dat laatste valt niet mee met twee pubers die zowel letterlijk als figuurlijk veel ruimte in nemen. Daarnaast is er natuurlijk nog het werk, waar we geacht worden zowel productief als representatief te zijn. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we allebei een beetje aan het eind van ons Latijn zijn, ondanks de geweldige hulp die we van familie en vrienden krijgen.
Ik zit er nog teveel middenin om goed op het hele proces te kunnen reflecteren, maar feit is dat vandaag de maand begonnen is waarin we echt gaan verhuizen naar onze nieuwe habitat. Tijd voor een update met wat spectaculaire (althans, in onze ogen) voor-en-na plaatjes.
 |
| waar we na de vorige keer gebleven waren... |
 |
| Nadat de pui er in was gezet |
 |
| En nu met kersverse laminaatvloer |
 |
| een ontmoedigende hoeveelheid oude lagen behang |
 |
| is inmiddels een fotowand voor de kamer van zoonlief |
 |
| voor dochter van twee krappe kamers één mooie ruime kamer gemaakt |
 |
| en één van de muren is inmiddels voorzien van prachtig sloophout behang |
