Kennelijk gebeuren dingen met een reden en zo kwam, na de teleurstelling in februari, een aantal weken geleden alsnog Het Huis op ons pad. Niet een inpakken-verhuizen-uitpakken-klaar huis, maar een huis waar nog stevig aan geklust moet worden om het van ons te maken. Maar ook op een groene plek met een heerlijke tuin en een heuse eigen werkkamer. Na een onderhandelingsproces dat nog het meest leek op een stevige rit in een achtbaan mogen we sinds een dikke week zeggen dat het echt gaat gebeuren. En nu zitten we midden in hypotheekgesprekken, het (opnieuw) verkoop-klaar maken van onze huidige woning en het uitdenken van het masterplan voor het "nieuwe" huis, dat nog de nodige liefdevolle aandacht nodig zal hebben om het eigen te maken.
Zoals dat gaat bij het nemen van belangrijke beslissingen absorbeert dit proces veel aandacht. Maar zet het ook aan het denken: we nemen een volgende stap naar een ander huis in een andere woonplaats waar we over een paar jaar (sneller dan we ons misschien willen voorstellen) zonder de kinderen zullen wonen. Het betekent het herijken van onze dromen: hoe zien we ons leven in de komende jaren voor ons? Hoe verdelen we onze tijd tussen werk en vrije tijd? Wat zijn onze wensen en ambities? Wat vinden we belangrijk?
En stiekem voel ik ook de nodige nostalgie al boven drijven, nog voor we dit huis daadwerkelijk verlaten: dit is de plek waar onze kinderen zijn geworden van prille peuters tot de mooie jong volwassenen die ze nu zijn, waar we heerlijke avonden hebben gehad met elkaar of met vrienden en familie, waar we belangrijke beslissingen hebben genomen aan de eettafel met uitzicht op onze bescheiden maar geliefde postzegeltuin.
Half september krijgen we de sleutel van het nieuwe huis maar in plaats van al mijn energie alleen maar daar op te richten wil ik deze tijd bewust meemaken. Genieten van alle zomerse momenten maar zeker ook van die melancholieke zweem die er nu al omheen hangt, elke keer dat ik me realiseer dat we hier over een paar maanden weg zullen zijn.
 |
| Straatfeest |
 |
| De helm van grote zus gepikt in de eetkamer-in-wording |
 |
| Nostalgie: toen ons huis nog een hoop zand was (en onze Wes in een draagzak paste) |
Een hoop gebeurt in zo'n tijd :)
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd met jullie nieuwe huis. Ik weet hoe het voelt: bij ons speelt zich precies hetzelfde af en ook nog eens op dezelfde momenten (aankoop en overdracht). Veel succes bij het nemen van alle beslissingen
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je weer iets van je laat horen en mooi dat jullie wens voor een huis met een mooie tuin toch is uitgekomen. Ben wel heel benieuwd hoe en wat. Koop je dan nog een groot huis, terwijl je weet dat je kinderen over een aantal jaren uitvliegen? Wat vinden zij ervan?
BeantwoordenVerwijderenWe hebben gezocht naar een huis waar we ons, als het ons gegeven is, de komende dertig jaar zien wonen. En daarbij in het achterhoofd de diepgekoesterde wens om minder te gaan werken en meer zelfvoorzienend te worden. Het huis is dus niet zozeer groter, maar heeft meer kamers én er is meer ruimte omheen om mijn eigen groenten en fruit te kweken. De kinderen vonden één ding belangrijk: op dezelfde school blijven. Dat reduceerde de mogelijkheden nogal, want als we een straal van een aantal kilometer om hun school heen trekken dan ligt de helft in de zee en een kwart in de binnenstad :-) Gelukkig zijn we ook daar uitgekomen en is het zelfs dichterbij school dan waar we nu nog wonen.
BeantwoordenVerwijderenThx voor je reactie. Klinkt goed allemaal. Ik hoop dat je ons op de hoogte houdt van de vorderingen. Droom wel van hetzelfde. Wij zitten qua huis en tuin al goed, of in ieder geval goed genoeg. Soms droom ik wel van een ander huis waar we minder of niet afhankelijk zijn van gas en/of electra maatschappijen, maar weet niet of dat haalbaar is. Eerst maar werken aan vermogensopbouw om later eerder te kunnen stoppen met werken.
BeantwoordenVerwijderen