Lang zijn we op zoek geweest naar de Perfecte Stek. Naar een huis waar ik mijn fiets tegen een zijmuur kan zetten. Een plek in de natuur met genoeg ruimte voor groenten, fruitbomen, een hangmat, een vijver met kikkers, kippen en een pluktuin. Een plek waar je je terug kunt trekken, maar waar vrienden ook spontaan kunnen blijven slapen. Een plek waar mijn lief zijn auto uit elkaar kan halen om er aan te klussen zonder dat het overlast geeft voor buren. Een plek waar mijn kinderen boomhutten kunnen bouwen of kunnen kamperen achter in de tuin. Een plek die ik deel met mensen die er, net als ik, van dromen om zo onafhankelijk mogelijk te leven. Onafhankelijk van winkels, van industrie, van olie.
Jarenlang hebben we stad en land afgezocht naar een huis dat in potentie aan deze wensen kon voldoen en ook nog eens betaalbaar was. Funda was zo'n beetje onze startpagina en weekenden stonden regelmatig in het teken van huizenjacht. Een jaar of vier geleden vonden we dat het maar eens klaar moest zijn met dat gedroom. Door het continue gezoek, gemijmer en gejaag vergaten we gewoonweg te genieten van het huis waar we nu in wonen. In vier jaar tijd zijn tuin en dakterras omgevormd tot weelderige eetbare tuinen en hebben we voor stadse begrippen een groene oase laten ontstaan. En echt, als ik na een vakantie thuis kom geniet ik met volle teugen van mijn stadse paradijsje.
Maar toch.... Ergens is daar, diep weggestopt, nog steeds die droom om met een paar gelijk gestemden over een stuk land te beschikken waar we zo zelfvoorzienend mogelijk leven. Waar gemeenschapszin bestaat, waar mensen niet alleen voor zichzelf leven, maar waar ook ruimte is om op jezelf te zijn, alleen met de natuur.
Gisteren heb ik even mogen proeven van een omgeving waarin ik die dromen waar zou kunnen maken. En ondanks mijn voornemen om vooral te genieten van ons fijne huis in het hier en nu is het toch weer een beetje gaan kriebelen.... Wordt vervolgd?
Ben benieuwd wat je met die droom gaat doen!
BeantwoordenVerwijderenMieb, ik kan het je aanraden, hoor. Wij zijn 5 jaar geleden op een huis gevallen in het buitengebied van Breezand, tegenwoordig Hollands Kroon. Stuk grond, moestuin, vrijstaand, rust, ruimte. We hebben nog steeds geen zin om op vakantie te gaan of überhaupt weg te gaan. Het was een goeie beslissing hierheen te gaan!
BeantwoordenVerwijderenOei, klinkt geweldig... Het voornaamste wat ons hier nog een paar jaar van weerhoudt is dat onze droom niet die van onze kinderen is (zacht uitgedrukt). En niet te vergeten het feit dat we ook allebei nog met veel plezier in de Randstad werken.
VerwijderenKlinkt goed, ben heel benieuwd.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk toeval, ik schreef vanavond net zo'n soort blogje over de droom die wij koesteren.
BeantwoordenVerwijderenHopen dat onze dromen allebei uitkomen :)
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenWie wil dat nou niet, want wat is de natuur toch mooi zonder bebouwing.....
BeantwoordenVerwijderenIk hoorde vandaag dat een vrouwelijke 39 jarige eigenaar van een goed lopend uitzendbureau met 1 kind zonder man gaat haar droomhuis bouwen met zwembad in de natuur.
De vraag alleen is of ze tijd heeft om er van te genieten.
Vraag ik me natuurlijk af, wat moet een mens in NL met een buitenzwembad.
Dat is natuurlijk altijd de grote vraag: hoe vind je de balans tussen je droomhuis realiseren en de tijd vinden ervan te genieten. Als je heel hard moet (blijven) werken om je droom af te kunnen betalen is dat uiteindelijk weinig romantisch....
VerwijderenOhh dat klinkt heerlijk! (en zo herkenbaar, die kriebels)
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige foto's, lijkt me heerlijk vertoeven!
Sommige dromen moet je echt najagen hoor...! ;-)
Ik zie het als onderdeel van een meerjarenplan. Zodra ik er klaar voor ben om minder te werken (financieel én qua ambitie) dan gaan we de droom stukje bij beetje realiseren. En tot die tijd laat ik het lekker kriebelen, want uiteindelijk is dat ook een mooi onderdeel van het proces :-)
VerwijderenMet een beetje geluk moet zoiets te vinden zijn in Nederland maar veel mensen hebben die droom.Een aantal hebben die al verwezenlijkt en andere zijn er mee bezig.
BeantwoordenVerwijderenWij wonen nu op onze droomplek en er is geloof ik maar één ding dat ik anders zou doen als ik het over zou doen; een kleiner huisje. Juist in de natuur realiseer je je wat echt belangrijk is en een flink kasteel/landhuis hoort daar wat mij betreft niet bij. Je moet er wel fatsoenlijk je kont kunnen keren, maar de helft van wat we nu hebben, had mij achteraf ook prima geweest. Scheelt ook weer in de maandlasten. En dat laatste is ook belangrijk, want als je van plan bent om b.v. een flinke moestuin aan te leggen, dan is het fijn als daar tegenover staat dat je b.v. iets minder kan werken, anders kun je alsnog in de stress schieten omdat je niet weet waar je de tijd vandaan moet halen.
BeantwoordenVerwijderenDat lijkt me best moeilijk,als die kriebel weer de kop op steekt.
BeantwoordenVerwijderenHet hoeft niet groot hoor...wij hebben sinds een aantal jaren een houten vakantiehuisje (nou ja huisje, 2 tweepersoons slaapkamers, gewoon een ruime woonkamer, een lekker badkamertje en een prima keuken, veranda en 2 schuurtjes)
BeantwoordenVerwijderenHet ligt zo heerlijk in het groen en onder een paar stokoude eiken.
We leven een groot deel van het jaar van daaruit en dat is anders leven dan vanuit het huis in ons stadje.
Geld voor een echt groot huis/boerderij in het buitengebied hebben wij echt niet. Maar op deze manier is toch zeker 80% van die droom letterlijk vervuld
Wij wonen op z'n plek, heerlijk in de natuur, moestuin, fruittuin, kas, dieren en nog steeds heel veel ruimte over.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben een geweldige plek en ik weet dat we boffen dat we dat toen der tijd voor een prikkie hebben gekocht, de hypotheek is inmiddels afgelost en we zouden hier nooit meer weg willen.
Groetjes Dreadlocks