kippen

Al jaren droom ik ervan ergens te wonen waar ik kippen kan houden. Maar ik woon, zoals bekend, in een Vinexwijk in Den Haag en heb een bescheiden tuin, die bovendien aan de straatkant ligt en niet afgesloten kan worden. Mijn kippendroom is dus iets voor later, als de kinderen studeren en wij meer buiten de stad en in het groen willen gaan wonen.

Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Naarmate ik meer las over het op een diervriendelijke manier houden van kippen, het gedrag van verschillende soorten kippen en over de mogelijkheden om kippen in een stedelijke omgeving te houden begon ik voorzichtig hoop te krijgen dat mijn droom al eerder gerealiseerd kan worden.

Het houden van kippen heeft meerdere voordelen. Het meest voor de hand liggende is dat ze eieren leggen. Ik eet zelf in principe alleen plantaardig, maar eieren die van kippen komen die lekker en verantwoord eten en op een prettige manier leven, daar zou ik incidenteel een uitzondering voor maken. Daarnaast zijn kippen levende gft-verwerkers: ze zijn dol op groenresten, ze helpen je tuin onkruidvrij houden en helpen je als bonus ook nog eens effectief van je slakkenprobleem af. De mest die je daarvoor terugkrijgt bevat veel stikstof, fosfor en kalium, wat belangrijke voedingselementen voor planten zijn. Het moet wel eerst composteren, want verse kippenmest is (afgezien van wat losse hoopjes die ze tijdens het scharrelen in de tuin laten vallen) een beetje too much voor planten. Daarnaast zijn kippen gewoon ontzettend leuke dieren. Ze zijn eigenwijs, gezellig, hebben allemaal een heel eigen karakter en ze zijn ontzettend nieuwsgierig.

En toen las ik een paar weken geleden iets over Seramakippen: de kleinste soort krielkip die er bestaat (de grootste hennetjes zijn rond de 500 gram) en die bovendien weinig geluid maakt, heel sociaal is en graag in de buurt van mensen is. Om een lang verhaal kort te maken: sinds een week ben ik de gelukkige adoptiemoeder van Djente en Nugget. Twee ontzettend schattige, grappige en gezellige Seramakuikens van een dikke maand oud. De meisjes leggen uiteraard nog geen eieren en als ze wel gaan leggen zal het hooguit formaat paaseitje zijn. Daar is het me dan ook niet speciaal om te doen. Ze wonen in een riant hok-met-ren op mijn oprit. In de ren hebben ze de ruimte om lekker rond te scharrelen of een stofbadje te nemen, maar verder heb ik de boel zo georganiseerd dat ze, als we zelf in de buurt zijn, ook los kunnen lopen. De paar keer dat de ren wijd open stond toonden ze echter nog geen interesse.

Ze zijn nu nog te klein om grotere granen door te kunnen slikken of gft-afval helemaal op te eten, maar van een klokhuis werden ze erg nieuwsgierig en een paar mieren die de fout maakten om de kortste route door de ren te nemen kunnen dit niet meer navertellen. Omdat het de afgelopen nachten nog vrij koud is geweest slapen ze nog niet in hun eigen nachthok, maar mogen ze in een alternatief nachthokje in de garage slapen. Het is in die week dat ze bij ons wonen al een vertrouwd ritueel geworden dat de dames in de schemering lekker tegen elkaar gaan liggen en dat ik ze dan voorzichtig verhuis naar hun tijdelijke hotelkamer. We hebben het dus aardig druk met onze gezinsuitbreiding, maar het is eigenlijk nog leuker dan ik vooraf gedacht had. En nu laat ik als een trotse moeder nog even wat foto's zien van ons kroost.

in de reismand, hier vier weken oud

kipje-de-voorste is Djente, achteraan staat schuchtere Nugget

de gezusters twijfelen bij het stofbad. Zullen we?