haken

Een paar maanden geleden vond ik dat ik maar eens moest leren haken. Eerder had ik al het breien ontdekt als meditatieve bezigheid, maar mijn begerig oog viel steeds op mooie gehaakte dingen. Ik haalde een naald, wat katoen en bekeek talloze tutorials op Youtube.

Het duurde even voor ik het onder de knie had, maar na een paar avonden had ik iets gefabriceerd dat toch heus op een "grannysquare" leek. En die werd gevolgd door een volgende. En nog één. Haken bleek zo mogelijk nog bevredigender dan breien, omdat er slechts één naald voor nodig is en een steekje laten vallen een stuk minder reparatie vergt. En je kunt er geweldige dingen mee. Zoals grannysquares maken.

Enfin, inmiddels zijn we zo'n 80 grannysquares verder en heeft mijn beste vriendin een prachtige zoon op de wereld gezet. Dat vroeg om een bijzonder kado. Het is dan ook niet zonder trots dat ik wat foto's plaats van mijn noeste arbeid en wat er van terecht gekomen is.

Op naar een nieuw project!

jarig

zelfkritiek

In mij leeft een vervelende zeurpiet die de neiging heeft snel ontevreden te zijn. Niet ontevreden in materiële zin of met de buitenwereld, maar vooral met dingen die ik niet doe (terwijl ik ze volgens hem wel zou moeten doen) of die ik - naar zijn mening - niet goed genoeg doe. De zeurpiet weet me er haarfijn op te wijzen dat mijn goede voornemens vaak al na een paar weken verwateren. Of dat ik in tijden van drukte concessies doe aan kwaliteit. Dat ik een hele reep chocola gedachtenloos heb weggewerkt. Of dat ik, door mijn aandacht over verschillende dingen te verdelen, altijd ergens iets of iemand tekort doe. Hij noemt me soms zwak, saai, vervelend of slordig. Een vermoeiend type dus, die ik met liefde zou laten verhuizen of zou willen ontslaan. Het vervelendste is dat de zeurpiet soms best wel een punt heeft met zijn kritiek, maar me nooit een positief zetje in de rug geeft of uitdaagt om dingen beter te doen. De zeurpiet veroordeelt mij als persoon, hij verwart tekortkomingen in mijn gedrag met wie ik ben.

Sinds ik me daar van bewust ben heb ik een nieuwe huurder uitgenodigd. Deze huurder heet Zelfcompassie. Het is nog even wennen, zo'n nieuwe bewoner, maar hij begint mijn innerlijke zeurpiet aardig in evenwicht te houden. Als de zeurpiet weer de neiging heeft om door te schieten of me te veroordelen, dan komt de nieuwe huurder tevoorschijn. Hij benadrukt consequent dat ik niet mijn tekortkomingen ben. Hij is vriendelijk en steunt me als ik geconfronteerd wordt met één van mijn zwaktes. Hij praat het zeker niet goed, maar moedigt me op een liefdevolle manier aan om dingen anders te doen. Hij stelt de zeurpiet de indringende vraag: straf je je kinderen ook zo als ze even niet perfect zijn? Gebruik je dezelfde woorden naar degenen die je liefhebt als ze een keer hun werk niet af hebben, teveel hebben gesnoept of teveel geld hebben uitgegeven?

De nieuwe huurder veroordeelt niet, maar vraagt met oprechte interesse aan welke behoefte ik wilde voldoen toen ik gedachtenloos die reep chocola wegwerkte: had ik behoefte aan troost, aan aandacht, of was het stress? Hij denkt met me mee over andere, effectievere manieren, om aan die behoefte te voldoen. Hij is geduldig, geeft me geen schop onder mijn kont, maar stelt me de goede vragen. Langzaam maar zeker begint Zelfcompassie mijn vertrouweling te worden en zoek ik hem op als ik mijn zeurpiet aan hoor komen. Ik denk dat ik binnenkort zo ver ben dat ik de zeurpiet naar het piepkleine zolderkamertje verplaats en dat ik de nieuwe huurder naar zijn achtergebleven grote kamer laat verhuizen.

huh?

kleding

Ik maak er geen geheim van dat ik graag rommelmarkten af graas om kleding te kopen. Het is een sport om tussen het enorme aanbod de goede kledingstukken te vinden en tot een mooie prijs te komen. Vandaag was mijn lucky day; voor 25 euro kocht ik:

3 t-shirts van Diesel, O'Neill en Miss Sixty (voor zoon en dochter)
2 shirts met lange mouwen van Scapa en Bikkembergs (voor zoon)
2 driekwart broeken (voor zoon)
3 vesten: 1 merkloos, 1 Brunotti, 1 Adidas (voor dochter en zoon)
1 lange broek (voor zoon)
2 spijkerbroeken (1 voor mij, 1 voor dochter)

Nu lijkt het of ik gek ben van merken, maar ik meld het hier alleen bij om te laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om voor een bescheiden bedrag kwalitatief goede kleding te "scoren". Ik zou nooit dure merkkleding nieuw kopen. En ook tweedehands is het voor mij absoluut geen vereiste, maar ik ben dan wel erg gebrand op goede kwaliteit.

Ik heb al eens eerder een tutorial over tweedehands kleding geschreven, maar hierbij nog vijf tips om de kans op slagen op rommelmarkten verder te vergroten.

1. Ik slaag meestal beter op rommelmarkten buiten de randstad. Ik heb gemerkt dat in Brabant en Limburg vaker kwalitatief goede (merk)kleding wordt aangeboden dan op andere plekken in het land.

2. Let op de mensen die achter de kraam staan. Een kledingstijl die je aanspreekt bij de kraamhouder geeft al iets weg over wat er op de kraam ligt.

3. Hoe rommeliger het aanbod in de kraam, hoe groter de kans op een leuke prijs. Vooral mensen die als dagje uit een kraampje huren met hun partner of beste vriendin zijn vaak minder geïnteresseerd in een hoge omzet, maar wel in een gezellig praatje en in het "los" zijn aan het eind van de middag.

4. Een gezellig praatje en onderhandelen met humor doet het proces sowieso goed. Er komt een bepaalde gunfactor kijken bij het kopen. Als je met een gestrekt been de onderhandeling in gaat zullen verkopers niet snel geneigd zijn om je hun waar voor een zacht prijsje mee te geven. Het is namelijk geen gevecht, het is eerder een spelletje.

5. Als je meerdere stukken tegelijk koopt, kun je vaak een betere deal maken. Voor de shirts die ik vandaag kocht werd aanvankelijk 2,50 per stuk gevraagd. Uiteindelijk kreeg ik het voor 10 mét een exra vest erbij.

een deel van de oogst; de rest zit in de wasmachine zodat het morgen "als nieuw" aan kan naar school

mijn week in foto's

Het is hier wat rustig geweest, de afgelopen anderhalve week. Maar geloof me als ik zeg dat er een verband is tussen de rust hier op mijn blog en de drukte in mijn dagelijks leven. Veel leuke drukte, dat wel.

Zo was ik een lang weekend weg met een groep oud-collega's.

..en was het zulk mooi weer dat mijn tuin een onweerstaanbare aantrekkingskracht had...

Maar het hoogtepunt van deze week was ongetwijfeld dat mijn beste vriendin is bevallen van een wolk van een zoon. Zo ontroerend, een kakelvers kereltje met een trotse grote broer en zus en een glunderende moeder.

De lente is definitief begonnen.