minimalisme

Nu ik zoveel thuis ben, valt het me op hoe vol het huis staat. Ondanks de enorme hoeveelheden spullen die al via Marktplaats het huis hebben verlaten, presteren we het nog steeds om het huis binnen de kortste keren te transformeren tot een rommelig hol als we met z'n vieren thuis zijn.

Jarenlang ben ik een onverbeterlijke rommelkont geweest. Mijn troeptolerantie was relatief hoog en ik was ook gewoon niet goed in opruimen. Dat ben ik overigens nog steeds niet, maar ik heb wel ontdekt dat een ordelijk huis een zeer prettig bij-effect heeft: het geeft rust in het hoofd. En bij gebrek aan opruimtalent probeer ik nu dus te streven naar zo min mogelijk spullen, zodat de troep binnen de perken blijft.

Zelfs met één functionerende arm red ik het om rücksichtslos door het huis te gaan met een vuilniszak en alles zonder directe praktische of decoratieve waarde te verwijderen. En dat werkt louterend.

Boeken verlaten het huis via Bol.com en nieuwe komen hooguit binnen via de bibliotheek. DVD's lenen we ook bij de bibliotheek en de rest wordt verkocht via Marktplaats. Losse rommeltjes worden weggegooid, oude kleding gaat naar de kringloop en spullen die nog als kado kunnen dienen worden weggegeven in een originele kadoverpakking met een mooi lint erom met een leuk kaartje.

En zo hoop ik dankzij mijn nimmer aflatende weggooiwoede ooit te eindigen met een minimalistisch huis. Dat is nu nog toekomstmuziek, maar de aanhouder schijnt altijd te winnen.

hulp aanvaarden

Gisteren was de eerste dag dat ik alleen thuis was. R aan het werk, de kinderen naar de bso en ik had een hele dag voor mezelf. Van slapen kwam dit keer weinig omdat ik veel telefoontjes kreeg, maar eigenlijk ook omdat 't gewoon niet wilde lukken. Voor 'n eerste dag viel het eigenlijk niet tegen: ik heb veel dingen uitgezocht op internet over conserveren van groenten en fruit uit de tuin, wat ik al een tijd wilde. Ook heb ik gelezen over het herstel na een operatie en voeding die daaraan ondersteunend kan zijn. Gelukkig bleek ik het intuïtief al aardig te doen: goed hydrateren (ik drink veel kruidenthee), veel proteïnen (heb gister voor het eerst sinds tijden vis voor mezelf klaargemaakt), verstopping voorkomen door voldoende groenten en fruit (was inderdaad 'n probleem toen ik net uit 't ziekenhuis kwam, maar met grote hoeveelheden mooi zomerfruit en groenten uit eigen tuin niet meer).

Ook vandaag is het weer prachtig weer buiten. De kinderen zijn vandaag thuis, mijn moeder komt vanmiddag langs om de was die ze voor me heeft gedaan terug te brengen. Mijn vader duikt dan meteen nog even de moestuin in om wat te wieden (vechten tegen de bierkaai) en te oogsten (idem). Ik hoop vandaag mijn bestelde weckpotten binnen te krijgen, zodat ik kan beginnen met het maken van chutneys en pickles van de overvloedige groentenvoorraad.

Het is fijn om te merken hoe behulpzaam en betrokken mensen uit de omgeving zijn. Al op de camping kreeg R alle hulp die hij nodig had bij de opvang van de kinderen en kwamen er telkens mensen langs om te informeren hoe het ging. Mme Brosse, mijn kamergenoot in het ziekenhuis, die ons haar Parijse huis aanbood als overnachtingsplaats voor de terugweg, terwijl ze ons net twee dagen kende. De lieve smsjes, telefoontjes en de mooie bos bloemen van collega's. En natuurlijk de niet-aflatende inzet van R en de kinderen om het zo comfortabel mogelijk voor me te maken.

In mijn kraamtijd, jaren geleden, was ik niet in staat om zorg te ontvangen of – zo voelde het meer – te ondergaan. Maar nu, deels door de omstandigheden gedwongen, maar deels ook door het inzicht dat acceptatie van hulp van anderen niet altijd belastend is of verwachtingen schept, gaat het beter. Ook dat blijkt een leerproces.

revalideren

Drie hele weken rust houden en zes maanden revalideren. Mijn linkerarm staat buiten spel, mijn energieniveau is laag, ik heb pijn. En dat gooit veel van mijn plannen in de war. Mijn geplande yoga-opleiding zal met 6 maanden revalidatie in 't vooruitzicht niet gaan lukken en ook de opleiding gebarentaal, waar ik me erg op verheug, zal misschien komen te vervallen. Hoe haal ik uit deze weken de kracht en bezinning die ik nodig heb? Hoe buig ik het om tot iets positiefs, een leerproces?

Een paar voornemens:

• Ik ontwikkel mijn rechterzijde zo goed mogelijk door wat mogelijk is toch nog zelfstandig op te pakken.

• Ik lees boeken over mindfulness en meditatie om weer een goede start te maken met mijn meditatie-oefeningen.

• Ik leef zo gezond mogelijk om mijn herstel te bevorderen: geen koffie of alcohol, veel groenten en fruit uit eigen tuin, af en toe vis voor extra bouwstoffen. Elke dag een wandeling in de frisse lucht en mijn gewicht op peil houden.

• Ik doe elke dag iets wat ik al langer wilde doen (bijvoorbeeld:groenten inmaken of jam maken, een boek lezen dat al lang ligt).

• Ik geef me over aan wat er komt en probeer niets te forceren. Moeten schrap ik uit mijn woordenboek. Ik luister naar mijn gevoel. Genoeg is genoeg.

• Ik schrijf over de inzichten die dit proces mij brengt.