floreren

Vandaag las ik een blog waarin de schrijfster een top 5 maakte van dingen die zij nodig had om lekker in haar vel te zitten. Zoals Amerikanen dat altijd goed kunnen: lijstjes maken. Basic needs for thriving klinkt ook nog eens een stuk gewichtiger dan de Nederlandse vertaling, maar inspireerde me hoe dan ook om voor mezelf na te denken wat ik nodig heb om te floreren (en hee, eigenlijk is het Nederlandse floreren best een mooi woord).

Mijn lijstje, in willekeurige volgorde:

1. Inspiratie
Een goede documentaire, een mooi verhaal of een expositie; van inspirerende dingen kan ik helemaal mijn batterij opladen. Vooral als het me tot nieuwe inzichten brengt of van (soms onbewuste) vooroordelen af helpt kan ik daar nog dagen van nagenieten. Sinds een paar maanden heb ik een museum jaarkaart en ligt er een eindeloze wereld aan inspiratie voor me open. Ik snap niet dat ik dat daar niet jaren eerder aan ben begonnen!

2. Tijd voor mezelf
Ik geniet van mijn gezin, vrienden en van mijn werk. Maar toch heb ik iedere dag even nodig om in stilte alleen met mezelf te zijn. Dat is soms lastig te organiseren, maar sinds ik mijn eigen werkruimte heb grijp ik regelmatig de kans om even te schrijven, wat yoga te doen of te mediteren. En iedere dag een half uurtje eerder naar bed gaan dan de rest van het gezin is ook een goed alternatief op de dagen dat het andere niet lukt.

3. Schrijven
Op de één of andere manier kan ik al schrijvend beter bij mijn gevoel komen. Wat ik niet kan uitspreken kan ik wel opschrijven. Soms gaat mijn pen als vanzelf en begrijp ik daarna pas hoe ik ergens over denk, hoe ik in elkaar zit, welke dingen ik te verwerken of te "processen" heb. Ik lees zelden mijn schrijfsels terug; dat is niet nodig en daar is het ook niet voor bedoeld. Het is voor mij echt denken en voelen op papier.

4. Buiten zijn
Mooi of slecht weer, als ik een dag niet buiten ben geweest voel ik me altijd een beetje narrig. Als is het maar even rommelen in de tuin, ik moet frisse lucht hebben gevoeld en geroken. Het fijnst vind ik een wandeling op een onverharde pad tussen oude bomen. Het gefilterde licht, het zachte gevoel onder mijn voeten, de stilte...ik laad daar echt van op. Sinds ik een bijenvolkje mag verzorgen heb ik nog een mooie reden om naar buiten te gaan. Het bekijken hoe bijen samenwerken en in en uit vliegen is een meditatie op zichzelf.

5. Gezond en lekker eten
Een maaltijd met mooie, kleurrijke groenten en met liefde en aandacht klaargemaakt, daar kan ik ongelofelijk van opknappen. Of ik het nu zelf bereid of door een ander voorgeschoteld krijg. Het kost vaak wat planning, voorbereiding en discipline om na een drukke dag de keuken in te gaan, maar de energie uit zo'n maaltijd is de investering meer dan waard.

Nu is het jullie beurt! Ik ben erg benieuwd wat jullie nodig hebben om lekker in je vel te zitten.

Lekker buiten bijtjes kijken

na de stilte

Waar te beginnen als je heel lang zo stil bent geweest? Ik heb sporadisch iets laten zien van waar de energie het afgelopen jaar (!) in is gaan zitten en ik zou graag vertellen dat het nu helemaal klaar is, maar dan zou ik niet eerlijk zijn.

Eind april 2014 kwam het huis te koop waar het allemaal mee begon en dat ik inmiddels (niet zonder trots!) Ons Huis mag noemen. Na een zenuwslopend proces van bieden, een principe-akkoord, toch geen principe-akkoord en uiteindelijk - na lang praten - een definitieve deal, was het van ons. Ik zal de details over asbest, olietank, wespennest boven het plafond en allerhande verbouwingsperikelen besparen, maar geloof me: het waren enerverende maanden en die zijn ons niet in de koude kleren gaan zitten. Van september 2014 tot eind april 2015 is alle vrije tijd, energie en aandacht naar de verbouwing én de verkoop van het oude huis gegaan. Voor ontspanning, laat staan reflectie, was geen ruimte. Ook onze relatief eenvoudige manier van leven heeft in die tijd behoorlijk onder spanning gestaan. Zelf koken zonder pakjes en zakjes? Weinig geld uitgeven? Leven met aandacht voor elkaar en voor de kleine dingen die het leven de moeite waard maken? Ik zou graag zeggen dat we tijdens het hele proces onze bewuste manier van leven hebben volgehouden, maar in werkelijkheid hebben we vooral doorgebuffeld en hadden we er onze handen vol aan het tot een goed einde brengen van de klus.

Eind maart zijn we verhuisd, eind april hebben we ons oude huis overgedragen aan de nieuwe eigenaren; een jong stel dat binnenkort hun eerste kindje verwacht. En dat voelt goed. Nu we eindelijk weer wat rust terugkrijgen is er weer enige ruimte om ons "normale" leven op te pakken en te bespiegelen op wat deze periode me nu geleerd heeft. Een paar conclusies:

Ik werd maandenlang heen en weer geslingerd tussen het mooie vooruitzicht van een fijn nieuw huis en het afscheid van dierbare buren en het achterlaten van de plek waar mijn kinderen zijn opgegroeid (en wij zelf eigenlijk ook). En over dat laatste voelde ik me schuldig, want: wat een voorrecht is het niet om uiteindelijk zo'n huis te kunnen betrekken? Nu de rust weer terugkeert besef ik: verandering brengt stress met zich mee, in welke vorm dan ook. Moeilijke gevoelens wegdrukken brengt je nergens. Er bewust bij stil staan en accepteren dat deze gevoelens er zijn helpt bij de transitie. Het is gewoon niet alleen maar leuk. Het is regelmatig net zo leuk als dat het niet leuk is. En het mag er allebei zijn.

In tijden dat alle aandacht opgaat aan de combinatie van werk en een verbouwing en verhuizing is het eerste wat er bij inschiet het zorgen voor jezelf. Boodschappen doen en koken kost teveel tijd, yoga of meditatie is een niet noodzakelijk tijdverdrijf en tijd doorbrengen met vrienden komt wel weer zodra de verbouwing achter de rug is. Helemaal fout. Ik heb geleerd dat ik juist als het druk en hectisch is mezelf in letterlijke en figuurlijke zin moet voeden, omdat anders de batterij helemaal leeg loopt.

Een verbouwing kost geld. Slopen en breken geeft afval. Maar ook binnen dat gegeven kun je zoveel mogelijk vasthouden aan je principes: het loont de moeite van alles wat uit je huis gebroken of gesloopt wordt te bekijken of je het op een andere manier kunt aanwenden. Of er iemand anders blij mee kunt maken. De oorspronkelijke keuken uit de jaren '60 heeft een nieuwe eigenaar gevonden, evenals twee oude wastafeltjes en diverse lampen. Waar mogelijk zijn materialen hergebruikt en wat er echt weg moest is zo milieuvriendelijk mogelijk afgevoerd.

Een nieuw huis voelt niet meteen als thuis. Ook al zijn we er maandenlang intensief mee bezig geweest, hebben we over alle details nagedacht en heb ik bij het schoonmaken nagenoeg elke vierkante millimeter gezien, de eerste nacht voelde het als slapen in een vreemd huis. De geluiden zijn anders (al die natuur is voor ons ex-stadsmensen echt even wennen!), een oud huis heeft andere gebruiksaanwijzingen en de route naar de dichtstbijzijnde brievenbus, naar het werk of naar school moet uitgezocht worden. De eerste weken voelde het steeds alsof we binnenkort weer zouden moeten "uitchecken". Dat veranderde eigenlijk pas toen op de prachtige eerste Pinksterdag spontaan een flink aantal vrienden en bekenden langs kwam om ons huis te bekijken en te ontgroenen. Een ouderwets rommelige middag in de tuin vol met volwassenen, kinderen, eten en drinken en ouderwets goede gesprekken. Uiteindelijk is het kunnen vieren van het leven met je gezin en je vrienden wat een huis tot een thuis maakt.

Uitzicht vanaf mijn nieuwe werk- annex yogaplek in mijn eigen kantoortje

nieuwe favoriete leesplek in de tuin, tussen de seringen en de Lelietjes van Dalen