teleurstelling

Teleurstelling is een ingewikkelde emotie om mee om te gaan. Boosheid is duidelijk. Verdriet ook. Maar teleurstelling heeft elementen van zo´n beetje alle negatieve emoties en dat maakt het zowel ingewikkeld als overweldigend. Ik kan het weten, want ik zit er op dit moment midden in.

Eerder schreef ik nog blijmoedig dat we serieus bezig waren met de voorbereidingen om een nieuw huis te kopen en ons huidige huis te verkopen. De aankoopmakelaar was ingeschakeld, onderzoeken naar financiële randvoorwaarden en bouwkundige ondersteuning voor de verbouwing waren in volle gang en ons huidige huis is in een rap tempo opgeruimd en opgefrist. Zelfs de tuin ligt er weer pico bello bij en heeft niet meer zo'n Pipi Langkous op het Boerenerf-karakter. En toen kwam het bericht dat 'ons' nieuwe huis - let wel: dat al bijna twee jaar te koop en leeg staat - onder ons neus is verkocht. Terwijl we letterlijk in de startblokken stonden.

Ik besef terdege dat er ingrijpender dingen op de wereld zijn dan dit, maar toch kwam de klap stevig aan. Na lang wikken, wegen, continu op elkaar afstemmen en beelden weer bijstellen hadden we eindelijk een plek gevonden waar we als gezin enthousiast over waren en samen oud wilden worden (en daar is heel wat polderen aan vooraf gegaan!). Nu is alles in één klap tot stilstand gekomen en zijn we weer helemaal terug bij af. Dat is wrang. Hoe ga je nu om met zo'n complex gevoel als teleurstelling?

Ook (of misschien wel: vooral) negatieve emoties geven een kans om te leren over mijzelf en over hoe ik met situaties, met mezelf en met mijn omgeving om ga. Ik merk dat mijn eerste neiging is om te vechten tegen het gevoel; de teleurstelling geen ruimte te geven en hard op zoek te gaan naar iets nieuws om mijn tanden in te zetten. Tegelijkertijd weet ik: ik moet dit gevoel er laten zijn en er geen deadline aan willen hangen. Alle pogingen om het weg te stoppen krijg ik als een boemerang terug, dus ik moet het de tijd geven die het nodig heeft. Het vervelende gevoel echt doorleven en mijn aandacht erbij houden. Dat is ongelofelijk moeilijk, maar op een dieper niveau weet ik dat het de enige manier is. Dus probeer ik als een soort onderzoeker de teleurstelling te observeren, te lokaliseren waar ik het in mijn lijf voel en er naartoe te ademen. Door dat te doen voel ik vrijwel direct ruimte ontstaan en verkramptheid verdwijnen. Daarmee is het zeker niet meteen weg, maar wordt het wat minder overweldigend, wat meer behapbaar.

Ik ben eerder teleurgesteld en ik zal ook nog vaker teleurgesteld worden. Dat is een onderdeel van het leven. Als je na een vervelende ervaring voortaan teleurstellingen gaat vermijden betekent het dat je jezelf continu in bescherming neemt door grote wensen, dromen en emoties uit de weg te gaan. Dan leef je eigenlijk maar op halve kracht en daar kies ik niet voor. Acceptatie is het sleutelwoord. De situatie is zoals hij is en daar verander ik met de beste wil van de wereld niets aan. Als ik niet actief probeer te werken aan het accepteren daarvan loop ik het risico boos en bitter te worden, of te blijven.

Zonder mijn teleurstelling te bagatelliseren, moet ik constateren dat ik op de schaal der dingen best een zondagskind ben. Ik zie om me heen genoeg voorbeelden van mensen die vaker of zwaarder getroffen worden door tegenslag. Los daarvan is mijn grote geluk dat ik beschik over een gezonde dosis optimisme en dat is een belangrijke eigenschap bij het verwerken van tegenslag. Ik kan nu nog even niet goed bij die optimistische basishouding, maar ik weet dat dat wel weer gaat komen. En dat ik, zodra de scherpe randjes er af zijn, kan leren van de situatie en een nieuw plan kan maken. Maar voor nu duik ik nog even onder in de verwerking van een droom die gesneuveld is.

...gelukkig wordt het gewoon weer lente in mijn Vinex-tuin

verandering

Er gebeurt momenteel veel in huize Bewuste Eenvoud. Zoveel dat het soms lastig is om in al het tumult het hoofd koel en het leven simpel te houden. Zo ben ik bij mijn broertje in Chicago geweest en zijn we serieus in de voorbereiding om een nieuw huis te kopen waar we onszelf, als het ons gegund is, de komende -tig jaar prettig zien wonen. Daarnaast heb ik nieuwe werkklussen erbij, zodat de werkweek wat rommeliger verloopt dan te doen gebruikelijk. Hoe bewaar je kalmte en overzicht in dit soort hectische tijden? Ik sta er niet om bekend Miss Zen zelve te zijn, maar ik heb in de loop der jaren wel wat trucs voor mezelf ontwikkeld om gestructureerd en rustig te blijven in periodes van drukte en verandering.

• Het weekmenu in ere herstellen. Met een volle agenda en rommelige werkweken is het eerste wat er bij in dreigt te schieten het diner. Hoe verleidelijk is het om een pizza aan te laten rukken of een patatje te halen als je laat thuis komt en weinig in huis hebt? Maar om op de been te blijven is het belangrijk om gezond te blijven eten. Bovendien is het zonde om zuurverdiend geld meteen door te sluizen naar de snackbar of pizzakoerier, terwijl een thuis bereide maaltijd goedkoper en ook nog lekkerder is. Dus is het weekmenu weer terug van weggeweest, zodat we maar één keer boodschappen hoeven te doen. Per dag weten we wat er gekookt moet worden: in het weekend iets uitgebreider en op dagen dat we laat thuis zijn gezond maar vlug.
• Maak een gewoonte van 'clean as you go', zodat rommel binnen aanvaardbare grenzen blijft zonder dat je er veel extra tijd aan kwijt bent. Direct na het eten afruimen, de trap afnemen met de vaatdoek die op weg is naar de wasmachine (die boven staat bij ons), met een schuursponsje de douche uitdoen tijdens het douchen. Ik heb nooit beweerd dat ik een huishoudelijk wonder ben, toch?
• Laat de tv regelmatig uit. Na een lange werkdag geeft een tv alleen maar meer prikkels en zorgt er bovendien voor dat de interactie met andere gezinsleden minimaal is. Door een muziekje op te zetten in plaats van de tv wordt een goed gesprek of het lezen van een boek een stuk eenvoudiger.
• Zet na werktijd de laptop, smartphone of wat er dan ook voor devices met internet in huis zijn uit, of zorg dat de 'pushfunctie' van de e-mail uit staat. Berichten die 's avonds binnenkomen staan er de volgende dag ook nog.
• Blijf niet piekeren over wat je allemaal nog moet doen, maar maak afvinklijstjes met een planning. Als je hoofd te vol zit met dingen die nog moeten gebeuren dan kan dat je behoorlijk in de weg zitten (ik spreek uit ervaring). Ik maak er een gewoonte van een lijst te maken met dingen die ik nog moet doen met een datum waarvoor het gebeurd moet zijn en een vakje waarin ik kan afvinken. Alleen al het maken van zo'n lijstje zorgt dat ik het daarna kan loslaten. En het afvinken is iedere keer weer erg bevredigend.
• Voer een ouderwets huisvrouwen-ritme in dat past bij je weekindeling. Vroeger was het maandag - wasdag, dinsdag - strijkdag, enzovoort. Bij mij ziet dat ritme er iets anders uit, afhankelijk van hoe vroeg ik de deur uit moet of hoe laat ik thuis ben, maar er is wel degelijk een ritme. Dat creëert overzicht en bovendien weet je wat je te doen staat en, belangrijker nog, wanneer het klaar is voor die dag.
• Geef prioriteit aan yoga, meditatie of dagboek schrijven. Zorg dat je iedere dag even 100% tijd voor jezelf hebt. Al is het maar een kwartiertje.

Hebben jullie gouden tips om structuur in je leven en huishouden aan te brengen in tijden van drukte en verandering?

En tenslotte nog wat foto's van mijn tripje naar mijn broer die tegenwoordig downtown Chicago woont, alwaar het bitterkoud maar ongelofelijk mooi en gezellig was.

Selfies kunnen op deze manier best :-)