Bewust eenvoudig leven geeft af en toe het vechten-tegen-windmolens-gevoel. In de buurt waar ik woon tel je niet mee zonder enorme SUV, meerdere tropische vliegvakanties per jaar en grote brede tv-schermen. Ons gezin steekt in die zin wat schril af met een oude auto, een bescheiden kampeervakantie en een tv met een ouderwetse beeldbuis.
Toch ben ik niet altijd bestand tegen verleidingen. Als modeliefhebber mag ik me graag af en toe te buiten gaan aan dure modetijdschriften, nieuwe laarzen of een - zoveelste - hippe spijkerbroek. Ik kan mijn koopimpulsen nog steeds niet helemaal onderdrukken, maar ik heb na aanschaf van een niet noodzakelijk hebbeding steevast een zeurend schuldgevoel. De groeistuipen richting een eenvoudiger leven, noem ik dat relativerend.
Verder zit ik aardig op de goede weg: we zitten met de boodschappen onder de 100 euro per week. Al het organisch afval wordt in de bokashibak geworpen, waardoor ons huishoudafval aanmerkelijk is teruggelopen. De moestuin kan elk moment zijn eerste oogst opleveren. Nieuwe spullen die nodig zijn worden eerst op Markplaats of op een rommelmarkt gezocht. Maar vooral: het wordt steeds makkelijker om met weinig genoegen te nemen en te genieten van het hier en nu. Een avondje lezen, een middagje spitten in de tuin, tijdens een uitstapje picknicken in plaats van voluit lunchen in een fastfoodrestaurant, het geeft een goed gevoel.
Waar ik nog wel naar op zoek ben is een gezond evenwicht tussen een fijn en eenvoudig leven of een saai en gezapig leven. Want eenvoudig leven draagt het risico in zich om je te onttrekken aan gezelligheid omdat het te duur zou zijn (denk: met vrienden een avond in de kroeg of een weekend weg met alles erop en eraan). En dan schiet het een beetje zijn doel voorbij.
